Κυριακή 30 Δεκεμβρίου 2018

Κυριακή μετά την Χριστού Γέννησιν, Ευαγγ. Ανάγνωσμα: Ματθ. β΄, 13-23

Ἀναχωρησάντων τῶν μάγων, ἰδοὺ ἄγγελος Κυρίου φαίνεται κατ᾿ ὄναρ τῷ Ἰωσὴφ λέγων· ἐγερθεὶς παράλαβε τὸ παιδίον καὶ τὴν μητέρα αὐτοῦ καὶ φεῦγε εἰς Αἴγυπτον, καὶ ἴσθι ἐκεῖ ἕως ἂν εἴπω σοι· μέλλει γὰρ Ἡρῴδης ζητεῖν τὸ παιδίον τοῦ ἀπολέσαι αὐτό. Ὁ δὲ ἐγερθεὶς παρέλαβε τὸ παιδίον καὶ τὴν μητέρα αὐτοῦ νυκτὸς καὶ ἀνεχώρησεν εἰς Αἴγυπτον, καὶ ἦν ἐκεῖ ἕως τῆς τελευτῆς Ἡρῴδου, ἵνα πληρωθῇ τὸ ρηθὲν ὑπὸ τοῦ Κυρίου διὰ τοῦ προφήτου λέγοντος· ἐξ Αἰγύπτου ἐκάλεσα τὸν υἱόν μου. Τότε Ἡρῴδης ἰδὼν ὅτι ἐνεπαίχθη ὑπὸ τῶν μάγων, ἐθυμώθη λίαν, καὶ ἀποστείλας ἀνεῖλε πάντας τοὺς παῖδας τοὺς ἐν Βηθλεὲμ καὶ ἐν πᾶσι τοῖς ὁρίοις αὐτῆς ἀπὸ διετοῦς καὶ κατωτέρω, κατὰ τὸν χρόνον ὃν ἠκρίβωσε παρὰ τῶν μάγων. Τότε ἐπληρώθη τὸ ρηθὲν ὑπὸ Ἱερεμίου τοῦ προφήτου λέγοντος· φωνὴ ἐν Ραμᾷ ἠκούσθη, θρῆνος καὶ κλαυθμὸς καὶ ὀδυρμὸς πολύς· Ραχὴλ κλαίουσα τὰ τέκνα αὐτῆς, καὶ οὐκ ἤθελε παρακληθῆναι, ὅτι οὐκ εἰσίν. Τελευτήσαντος δὲ τοῦ Ἡρῴδου ἰδοὺ ἄγγελος Κυρίου κατ᾿ ὄναρ φαίνεται τῷ Ἰωσὴφ ἐν Αἰγύπτῳ λέγων· ἐγερθεὶς παράλαβε τὸ παιδίον καὶ τὴν μητέρα αὐτοῦ καὶ πορεύου εἰς γῆν Ἰσραήλ· τεθνήκασι γὰρ οἱ ζητοῦντες τὴν ψυχὴν τοῦ παιδίου. Ὁ δὲ ἐγερθεὶς παρέλαβε τὸ παιδίον καὶ τὴν μητέρα αὐτοῦ καὶ ἦλθεν εἰς γῆν Ἰσραήλ. Ἀκούσας δὲ ὅτι Ἀρχέλαος βασιλεύει ἐπὶ τῆς Ἰουδαίας ἀντὶ Ἡρῴδου τοῦ πατρὸς αὐτοῦ, ἐφοβήθη ἐκεῖ ἀπελθεῖν· χρηματισθεὶς δὲ κατ᾿ ὄναρ ἀνεχώρησεν εἰς τὰ μέρη τῆς Γαλιλαίας, καὶ ἐλθὼν κατῴκησεν εἰς πόλιν λεγομένην Ναζαρέτ, ὅπως πληρωθῇ τὸ ρηθὲν διὰ τῶν προφητῶν ὅτι Ναζωραῖος κληθήσεται.
Νεοελληνική Απόδοση
Όταν αναχώρησαν οι μάγοι, ένας άγγελος του Θεού παρουσιάστηκε στον Ιωσήφ στο όνειρό του και του είπε: «Σήκω αμέσως, πάρε το παιδί και τη μητέρα του και φύγε στην Αίγυπτο και μείνε εκεί ωσότου σου πω. Γιατί ο Ηρώδης όπου να’ ναι θα ψάξει να βρει το παιδί, για να το σκοτώσει». Ο Ιωσήφ σηκώθηκε αμέσως, πήρε το παιδί και τη μητέρα του και μέσα στη νύχτα έφυγε στην Αίγυπτο∙ εκεί έμεινε ώσπου πέθανε ο Ηρώδης. Έτσι εκπληρώθηκε ο λόγος του Κυρίου που είχε πει ο προφήτης: «Από την Αίγυπτο κάλεσα τον γιο μου». Όταν κατάλαβε ο Ηρώδης πως οι μάγοι τον εξαπάτησαν, οργίστηκε πάρα πολύ. Έστειλε τότε στρατιώτες και σκότωσαν στη Βηθλεέμ και στην περιοχή της όλα τα παιδιά από δύο χρονών και κάτω, σύμφωνα με τον χρόνο που εξακρίβωσε από τους μάγους. Έτσι εκπληρώθηκε ο λόγος του Κυρίου, που είχε πει ο προφήτης Ιερεμίας: «Ακούστηκε στη Ραμά κραυγή, θρήνος, κλάματα και στεναγμός βαρύς∙ για τα παιδιά της κλαίει η Ραχήλ και πουθενά δεν βρίσκει παρηγοριά, γιατί δεν υπάρχουν πια στη ζωή». Όταν, λοιπόν, πέθανε ο Ηρώδης, ένας άγγελος σταλμένος από τον Κύριο εμφανίστηκε στον Ιωσήφ σε όνειρο στην Αίγυπτο, και του είπε: «Σήκω πάρε το παιδί και τη μητέρα του και πήγαινε στη χώρα του Ισραήλ, γιατί πέθαναν όσοι ήθελαν να θανατώσουν το παιδί». Τότε ο Ιωσήφ σηκώθηκε, πήρε το παιδί και τη μητέρα του και γύρισε πάλι στη χώρα του Ισραήλ. Όταν έμαθε πως βασιλιάς της Ιουδαίας είναι ο Αρχέλαος, στη θέση του πατέρα του, του Ηρώδη, φοβήθηκε να εγκατασταθεί εκεί. Με θεϊκή εντολή όμως, που του δόθηκε στο όνειρό του, αναχώρησε για την περιοχή της Γαλιλαίας. Ήρθε λοιπόν, κι εγκαταστάθηκε στην πόλη Ναζαρέτ. Έτσι εκπληρώθηκε για τον Χριστό η προφητεία που έλεγε ότι θα ονομαστεί Ναζωραίος.
Σχολιασμός
Την Κυριακή μετά την Χριστού Γέννηση η Εκκλησία μας τιμά τη μνήμη τριών μεγάλων μορφών. Του Ιωσήφ του μνήστορος, του Δαβίδ του προφητάνακτος και του Ιακώβου του Αδελφοθέου. Ο δίκαιος Ιωσήφ που αξιώθηκε να γίνει μνήστωρ της Παναγίας, ο προφήτης και βασιλιάς Δαβίδ που είχε τη τιμή να ανακηρύξει το γεγονός της Θείας Επιφανείας στον προχριστιανικό κόσμο, και ο Ιάκωβος ο Αδελφόθεος που βρέθηκε πολύ κοντά στον Χριστό, έζησε την παρουσία Του και αναδείχθηκε Απόστολος και πρώτος επίσκοπος της Εκκλησίας των Ιεροσολύμων. «Κυριακή μετά τα Χριστούγεννα»: Ονομάζεται έτσι γιατί μ’ αυτό το τρόπο δείχνει ότι συνεχίζει τον χριστουγεννιάτικο εορτασμό. Προβάλλει αυτή την Κυριακή περιστατικά από τη ζωή του Χριστού, που συνέβησαν σχετικά σύντομα μετά τη γέννησή Του. Στο ευαγγελικό ανάγνωσμα γίνεται λόγος για τη φυγή στην Αίγυπτο, για τη σφαγή των νηπίων από τον Ηρώδη και τέλος την εγκατάστασή Του στη Ναζαρέτ.
Το ιερό Ευαγγέλιο μας παρουσιάζει όλες εκείνες τις συγκλονιστικές στιγμές του διωγμού του θείου Βρέφους από τον Ηρώδη. Όταν αναχώρησαν οι Μάγοι, λέει ο ιερός ευαγγελιστής Ματθαίος, άγγελος Κυρίου εμφανίστηκε στον Ιωσήφ, σε όνειρο, και του είπε: «Σήκω και πάρε το Βρέφος και την Παναγία Μητέρα του και φύγε στην Αίγυπτο. Μείνε εκεί μέχρι να σου πω, διότι ο Ηρώδης θέλει να σκοτώσει το παιδί». Κι ο Ιωσήφ πήρε αμέσως μες στη νύχτα το θείο Βρέφος και την Θεοτόκο κι αναχώρησε για την Αίγυπτο.
Όταν όμως ο Ηρώδης κατάλαβε ότι οι Μάγοι τον εξαπάτησαν, θύμωσε πολύ. Κι έστειλε στρατιώτες οι οποίοι σκότωσαν όλα τα παιδιά που ήταν στη Βηθλεέμ και σ’ όλα τα περίχωρα και σύνορά της από δύο ετών και κάτω σύμφωνα με το χρόνο που υπολόγισε από τα λόγια των Μάγων. Τότε πραγματοποιήθηκε πλήρως εκείνο που προανήγγειλε ο προφήτης Ιερεμίας: «Φωνή σπαρακτική ακούστηκε στο χωριό Ραμά, θρήνος και κλάματα και οδυρμός πολύς. Η σύζυγος του Ιακώβ Ραχήλ, που ήταν εκεί θαμμένη, κλαίει τα παιδιά της, και δεν ήθελε με κανένα τρόπο να παρηγορηθεί, διότι τα αθώα αυτά παιδιά δεν υπάρχουν πλέον στη ζωή».
Πλήθος νηπίων είχε σφαγιασθεί και ο Ηρώδης ασφαλώς θα ησύχασε. Θα νόμιζε ότι θανάτωσε τον τεχθέντα βασιλέα. Άλλωστε όλα τα είχε οργανώσει τόσο καλά, όπως νόμιζε. Έκανε τα πάντα για να σκοτώσει τον βασιλιά που γεννήθηκε. Οργάνωσε προσεκτικά το φονικό του σχέδιο, πήρε πληροφορίες, υπολόγισε την ηλικία του παιδιού, έστειλε στρατεύματα, εξολόθρευσε όλα τα βρέφη της περιοχής. Τι κατάφερε όμως τελικά; Απολύτως τίποτε! Όλες οι δυνάμεις του κακού έπεσαν εναντίον του Κυρίου και δεν κατόρθωσαν τίποτε. Διότι στην κρίσιμη ώρα μίλησε ο ουρανός, επενέβη ο Θεός και ο Ιησούς σώθηκε. Έφυγε για την Αίγυπτο.
Τι έχει να πει σε μας αυτό το γεγονός; Ότι η εξέλιξη των πραγμάτων στην πορεία της ζωής μας βρίσκεται στα χέρια του Θεού. Και ότι ακόμη κι αν όλη η μανία των οργάνων του σκότους πέσει επάνω μας, δεν μπορεί να καταφέρει εναντίον μας απολύτως τίποτε. Διότι μας προστατεύει ο Κύριος, εφόσον κι εμείς βρισκόμαστε κοντά Του. Ενδιαφέρεται κάθε στιγμή για μας. Δεν αδιαφορεί, όταν βρισκόμαστε σε δυσκολίες και κινδύνους. Είναι κοντά μας στις αγωνίες και στις δυσκολίες μας, μας δίνει θάρρος και δύναμη. Και στην κατάλληλη στιγμή επεμβαίνει και μας λυτρώνει από πειρασμούς και από πολλούς κινδύνους σωματικούς και ψυχικούς. Στις δύσκολες λοιπόν στιγμές που θα συναντήσουμε στη ζωή μας να μην ξεχάσουμε ποτέ πως έχουμε βοηθό τον παντοδύναμο Θεό.
Όταν λοιπόν πέθανε ο Ηρώδης, άγγελος Κυρίου φάνηκε στον Ιωσήφ σε όνειρο στην Αίγυπτο και του είπε: «Σήκω και πάρε το Παιδί και τη Μητέρα του και πήγαινε με την ησυχία σου στην χώρα του Ισραήλ. Διότι έχουν πεθάνει πλέον εκείνοι που ζητούσαν τη ζωή του παιδιού». Και ο Ιωσήφ σηκώθηκε, πήρε το Παιδί και τη Μητέρα του και ήλθε στην Παλαιστίνη. Αλλά όταν άκουσε ότι στην Ιουδαία βασίλευε ο Αρχέλαος, αντί για τον πατέρα του Ηρώδη, φοβήθηκε να πάει εκεί. Με εντολή όμως που του έδωσε ο Θεός στο όνειρό του, αναχώρησε στα μέρη της Γαλιλαίας, όπου ήταν ηγεμόνας ο Ηρώδης ο Αντίπας, που ήταν λιγότερο σκληρός από τον αδελφό του Αρχέλαο. Κι αφού ήλθε εκεί, κατοίκησε στην πόλη που λεγόταν Ναζαρέτ. Για να πραγματοποιηθεί εκείνο που ειπώθηκε από τους Προφήτες, ότι ο Ιησούς θα ονομασθεί περιφρονητικά από τους εχθρούς του «Ναζωραίος».
Ο Ναζωραίος λοιπόν νίκησε, και ο διώκτης του Ηρώδης πέθανε. Αυτός όμως που μένει νικητής και θριαμβευτής της ιστορίας είναι ο Κύριος Ιησούς Χριστός ο Ναζωραίος. Αυτός εξέρχεται Νικητής. Θριαμβευτής. Διότι δεν είναι ένας άνθρωπος που κινδυνεύει, αλλά ο Θεός που σώζει. Είναι ο ρυθμιστής της ζωής του κόσμου και της δικής μας. Στα χέρια του είναι η ζωή μας, η ζωή των λαών και των κρατών. Στα χέρια του βρίσκεται η Εκκλησία Του και ο λαός Του. Αυτός ανατρέπει τυράννους και καθεστώτα. Αυτός συντρίβει κάθε υπερφίαλο διώκτη που νομίζει ότι μπορεί να σταθεί εμπόδιο στο σχέδιό του. Μη φοβόμαστε λοιπόν σε κάθε εποχή, σε κάθε διωγμό άμεσο ή έμμεσο, φανερό ή κρυφό, κατά μέτωπο ή ύπουλο. Ας μένουμε πάντοτε με τον νικητή, με τον θριαμβευτή Ναζωραίο Κύριο. Η νίκη είναι πάντα δική Του.
http://www.imconstantias.org.cy/10139-2/

Κυριακή μετά την Χριστού Γέννησιν, Αποστ. Ανάγνωσμα: Γαλ. β΄ 11-19

Ἀδελφοί, γνωρίζω ὑμῖν τὸ εὐαγγέλιον τὸ εὐαγγελισθὲν ὑπ’ ἐμοῦ ὅτι οὐκ ἔστι κατὰ ἄνθρωπον· οὐδὲ γὰρ ἐγὼ παρὰ ἀνθρώπου παρέλαβον αὐτὸ οὔτε ἐδιδάχθην, ἀλλὰ δι’ ἀποκαλύψεως Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ἠκούσατε γὰρ τὴν ἐμὴν ἀναστροφήν ποτε ἐν τῷ Ἰουδαϊσμῷ, ὅτι καθ’ ὑπερβολὴν ἐδίωκον τὴν ἐκκλησίαν τοῦ Θεοῦ καὶ ἐπόρθουν αὐτήν, καὶ προέκοπτον ἐν τῷ ᾿Ιουδαϊσμῷ ὑπὲρ πολλοὺς συνηλικιώτας ἐν τῷ γένει μου, περισσοτέρως ζηλωτὴς ὑπάρχων τῶν πατρικῶν μου παραδόσεων. Ὅτε δὲ εὐδόκησεν ὁ Θεὸς ὁ ἀφορίσας με ἐκ κοιλίας μητρός μου καὶ καλέσας διὰ τῆς χάριτος αὐτοῦ ἀποκαλύψαι τὸν υἱὸν αὐτοῦ ἐν ἐμοί, ἵνα εὐαγγελίζωμαι αὐτὸν ἐν τοῖς ἔθνεσιν, εὐθέως οὐ προσανεθέμην σαρκὶ καὶ αἵματι, οὐδὲ ἀνῆλθον εἰς Ἱεροσόλυμα πρὸς τοὺς πρὸ ἐμοῦ ἀποστόλους, ἀλλὰ ἀπῆλθον εἰς Ἀραβίαν, καὶ πάλιν ὑπέστρεψα εἰς Δαμασκόν. Ἔπειτα μετὰ ἔτη τρία ἀνῆλθον εἰς Ἱεροσόλυμα ἱστορῆσαι Πέτρον, καὶ ἐπέμεινα πρὸς αὐτὸν ἡμέρας δεκαπέντε· ἕτερον δὲ τῶν ἀποστόλων οὐκ εἶδον εἰ μὴ Ἰάκωβον τὸν ἀδελφὸν τοῦ Κυρίου.

Νεοελληνική Απόδοση
Αδελφοί, πρέπει να ξέρετε, πως το ευαγγέλιο που σας κήρυξα εγώ δεν προέρχεται από άνθρωπο. Γιατί κι εγώ ούτε το παρέλαβα ούτε το διδάχτηκα από άνθρωπο, αλλά μου το αποκάλυψε ο Ιησούς Χριστός. Ασφαλώς έχετε ακούσει για τη διαγωγή μου όσον καιρό ανήκα στην ιουδαϊκή θρησκεία, ότι καταδίωκα με πάθος την εκκλησία του Θεού και προσπαθούσα να την εξαφανίσω. Και πρόκοβα στον ιουδαϊσμό πιο πολύ από πολλούς συνομήλικους συμπατριώτες μου, γιατί είχα μεγαλύτερο ζήλο για τις προγονικές μου παραδόσεις. Ο Θεός όμως με είχε ξεχωρίσει από την κοιλιά της μάνας μου και η χάρη του με είχε καλέσει να τον υπηρετήσω. Όταν, λοιπόν, ευδόκησε να μου αποκαλύψει τον Υιό του για να φέρω στους εθνικούς το χαρμόσυνο μήνυμα γι’ αυτόν, δε στηρίχθηκα σ’ ανθρώπινες δυνάμεις· ούτε ανέβηκα στα Ιεροσόλυμα να δω εκείνους που ήταν απόστολοι πριν από μένα, αλλά έφυγα στην Αραβία, και ύστερα ξαναγύρισα στη Δαμασκό. Έπειτα, μετά από τρία χρόνια, ανέβηκα στα Ιεροσόλυμα να γνωρίσω από κοντά τον Πέτρο, κι έμεινα κοντά του δεκαπέντε μέρες. Άλλον απόστολο δεν είδα, παρά τον Ιάκωβο, τον αδερφό του Κυρίου.
Σχολιασμός
 Στην παρούσα αποστολική περικοπή  ο Απόστολος Παύλος κάνει αναφορά για το Ευαγγέλιο του Χριστού, δημιούργημα το οποίο δεν αποδίδεται στον άνθρωπο  αλλά πρόκειται για τον καρπό της αποκάλυψης του Κυρίου στον ίδιο, αλλά και σε ολόκληρη την ανθρωπότητα. Καταρχάς ο απόστολος εξωτερικεύει τα συναισθήματα του στους Γαλάτες που είναι η θλίψη και η στενοχώρια  με αφορμή τις πληροφορίες που είχε ότι άτομα τα οποία ασπάστηκαν το Ευαγγέλιο και γενικά τον χριστιανισμό παρασύρθηκαν από κάποιους ψευδοπροφήτες και ψευδοδιδάσκαλους με απώτερο σκοπό να προκαλέσουν την αναστάτωση μέσα στα θεμέλια της Εκκλησίας και βέβαια την διαστρέβλωση του Ευαγγελικού μηνύματος. Αυτή  η Αποστολική αναφορά στο Ευαγγέλιο, στον Λόγο του Θεού, που διδάσκεται και προσφέρεται συνεχώς μέσα την Εκκλησία  μας δίνει το κίνητρο να  θυμηθούμε  την έννοια αλλά και την ανεκτίμητη αξία του Ευαγγελίου και του Θείου Λόγου που είναι ο Χριστός ανά τους αιώνες.
  Το Ευαγγέλιο κατά τον Απόστολο Παύλο «οὐκ ἔστι κατὰ ἄνθρωπον», αλλὰ δι’ αποκαλύψεως Ιησού Χριστού.Η Αλήθεια τού Ευαγγελίου είναι «ενυπόστατη», δηλαδὴ ταυτίζεται πάντα με το Πρόσωπο τού Κυρίου.  Όταν ο Θεὸς ομιλεί στὴν Αγία Γραφή, τότε όλες του οι ενέργειες προσφέρονται στο Πρόσωπο τού Ιησού Χριστού.Όταν ο Θεός-Πατὴρ ομιλεί και λέγει: «Καὶ εἶπεν ὁ Θεός· γενηθήτω φῶς καὶ ἐγένετο φῶς», φανερώνει τὸν Λόγο του, ποὺ είναι η παρουσία και η δημιουργικὴ δύναμη του Χριστού.
Μια γενική παραδοχή η οποία κυριαρχεί στις μέρες μας είναι ο χορτασμός και η δυσαρέσκεια του κόσμου για τους γεμάτους ψέματα και ανακρίβειες πολιτικούς ,δημοσιογραφικούς λόγους. Λόγοι που προσφέρουν στιγμιαία χαρά, φανατισμούς με μονόδρομο τον πνευματικό λήθαργο. Σκοπός του λόγου αυτού είναι η χειραγώγηση του καθενός μας και η υποταγή του στα πιστεύω και τα θέλω του κάθε ομιλητή. Γι’ αυτό  αν και ο λόγος αυτός είναι καινός και προκαλεί το αίσθημα της μη ικανοποίησης, ο άνθρωπος αρνείται να συνταυτιστεί και να ασπαστεί ένα βέβαιο, ειλικρινή, αληθινό, πειστικό, τεκμηριωμένο, σταθερό και δίκαιο λόγο δηλαδή τον  Χριστό όπου μέσα από το Ευαγγέλιο δίνει την ευκαιρία στον καθένα μας να βρει την   Θεϊκή αλήθεια’, το ειλικρινές μήνυμα της εν Χριστώ σωτηρίας ακολουθώντας το υπόδειγμα του βίου του.  
Ο ιερός Χρυσόστομος κάπου στις ομιλίες του λέγει το εξής: «Άρτω μεν σώμα τρέφεται, λόγω δε Θείω ψυχή στηρίζεται» «Ο λόγος του Θεού είναι τόσο αναγκαίος για την πνευματική ζωή του ανθρώπου όσο είναι και το ψωμί για την σωματική του συντήρηση. Ο άρτος ο εκ του ουρανού καταβάς, είναι τόσο αναγκαίος όσο και ο άρτος ο επιούσιος, μάλλον δε, σε ορισμένες περιπτώσεις, ο Θείος Λόγος είναι αναγκαιότερος από την υλική τροφή. Μελετώντας εις βάθος κάποιος τους μακαρισμούς ο Ιησούς Χριστός μακάρισε εκείνους που ακούνε τον λόγο του Θεού,που έχουν δηλαδή την όλη καλή διάθεση και δίψα να μελετούν τον Θείο Λόγο, μακάρισε τους πεινασμένους λέγοντας μακάριοι οι πεινώντες αλλά ουδέποτε μακάρισε τους χορτάτους αντίθετα είπε γι’ αυτούς «ουαί υμίν οι εμπεπλησμένοι». Και διερωτάται κανείς. Άραγε πόσοι ποθούν και επιδιώκουν να λάβουν ως τροφή τον Θείο Λόγο; Δεν είναι τυχαίο που όταν μια Ευαγγελική περικοπή τελειώνει με την εξής φράση «ο έχων ώτα ακούειν, ακουέτω»
Επιβάλλεται λοιπόν να κατανοήσουμε ότι το Ευαγγέλιο δεν πρόκειται για ένα απλό βιβλίο όπου καταγράφονται κάποια σημαντικά συμβάντα από την ζωή του Ιησού Χριστού χάριν της ιστορίας. Το Ευαγγέλιο του Χριστού είναι η σωτηρία της ψυχής μας η απάντηση σε πολλά αδιέξοδα μας. Οφείλουμε εμείς οι μεγαλύτεροι να διδάξουμε στους μικρότερους το νόημα του Ευαγγελίου , να τους δώσουμε τα απαραίτητα ερεθίσματα για να το αγαπήσουν όπως αγαπούν και προσκολλώνται σε άλλα κοσμικά, ανούσια και επισφαλή αναγνώσματα. Μάθαμε, πρώτα εμείς οι ίδιοι, να κάνουμε τρόπο ζωής το άγιο περιεχόμενό του;
Σε λίγες ώρες ένα νέο έτος ανατέλλει εμπρός μας. Είναι σαν  να ανανεώνεται ή και να ξαναγεννιέται μια νέα ελπίδα για τον κόσμο. Ας δούμε αυτή τη συγκυρία ως μια ευκαιρία για την προσωπική μας εν Χριστώ αναγέννηση, όπου το γάλα, το ψωμί και το νερό της πνευματικής μας ζωής θα γίνει ο Λόγος του Θεού, το Ευαγγέλιό του.
http://www.imconstantias.org.cy/10138-2/

ΟΙ ΙΔΙΟΙ ΑΥΤΟΝ ΟΥ ΠΑΡΕΛΑΒΟΝ



Χριστούγεννα (4)


Άλλα, τι το καινόν, τι το καινούργιο σε αυτή τη δοξολογία; Ο Θεός, όπως ξέρουμε από το στόμα του αγίου Πρωτομάρτυρος Στεφάνου, είναι Θεός δόξης. Όταν ο ουρανός άνοιξε, λίγο πριν παραδώσει το πνεύμα του ο Πρωτομάρτυρας Στέφανος, είδε τη δόξα του Θεού και τον ονόμασε «Θεόν δόξης» [21]. Αυτή η δόξα του Θεού είναι αναφαίρετη από το Όνομά Του, από τη Φύση Του. Και αυτή τη δόξα την είχε προαιώνια. Όταν γεννούσε τον Υιόν προαιώνια, του απέδιδε όλην του την Ουσία, όλην Του τη Φύση και όλην Του τη δόξα. Και όταν εξεπόρευε το Πνεύμα το Άγιο, πάλι το ίδιο, του απέδιδε το πλήρωμα της Φύσεώς Του και το πλήρωμα της δόξης Του. Ο Θεός Πατήρ είναι «ο Πατήρ της δόξης» [22], όπως λέει ο Απ. Παΰλος στην προς Εφεσίους επιστολή του. Και ο Υιός είναι το «απαύγασμα της δόξης» [23] και έχει την δόξαν αυτήν «προ καταβολής κόσμου» [24], «προ του τον κόσμον είναι» [25]. Και το Πνεύμα το Άγιον είναι «το τής δόξης Πνεύμα» που επαναπαύεται και στα στήθη του ανθρώπου, λέει ο Απόστολος Πέτρος [26].

Έτσι, ο Θεός είναι «Θεός δόξης», αλλά, από απερίγραπτη φιλανθρωπία, ο Θεός ήθελε να μεταδώσει και στα κτίσματά Του αυτή τη δόξα. Έτσι εγείρει τελειότητες, δηλαδή, κάνει να αναφαίνονται τελειότητες και ενδύει τα κτίσματά Του, τους αγγέλους, τον άνθρωπο, αλλά και όλον τον κτιστό κόσμο, με τη δόξα Του. Σε αυτήν τη δόξα βρίσκεται η αληθινή ευδαιμονία και η μακαριότητα της ζωής. Αυτήν τη δόξα, όσοι την δέχονται, μετά την επιστρέφουν στον Θεό. Αυτή η δόξα ξεχειλίζει από τον Θεό και φτάνει τα κτίσματα, και αυτά τα κτίσματα μετά αναπέμπουν αυτή τη δόξα στον Θεό και υπάρχει μια «ανακύκλωσις δόξης» στον κόσμο. Είναι τόσο σπουδαίος και τόσο μεγάλος αυτός ο τρόπος της ζωής. Τα χερουβείμ παρίστανται κύκλω του θρόνου του Θεού δέχονται τη δόξα του Θεού. Και επιστρέφουν αυτή τη δόξα στον Θεό ακατάπαυστα. Και όπως λέει η Γραφή, είναι τέτοιος ο ζήλος και τέτοιος ο πόθος που έχουν γι΄ αυτή τη δόξα οι ουράνιες Δυνάμεις, που δεν έχουν ανάπαυση ημέρας και νυκτός. Όχι διότι δεν τους επιτρέπεται ανάπαυση, αλλά διότι δεν χορταίνουν αυτήν την δόξα και γίνονται ολόκληρα σαν ένας οφθαλμός [27], και προσπαθούν να κάνουν όλο τους το είναι οφθαλμόν, δηλαδή, να διαπερνά όλο τους το είναι η δόξα του Θεού (να απορροφούν με κάθε τους πόρο τη δόξα του Θεού). Και ο άνθρωπος στην πρωτόγονη κατάστασή του είχε αυτή τη δόξα, ήταν «εικών και δόξα του Θεού», όπως λέγει ο Απόστολος Παύλος [28].
Άλλα γιατί στη γέννηση του Χριστού ο ουρανός να αναγγέλει με έναν τέτοιο θρίαμβο τη δόξα του Θεού και τη συμφιλίωση της γης με τον Θεό; Εδώ πρέπει να προσέξουμε και να καταλάβουμε τα μεγάλα γεγονότα που έλαβαν χώρα στην ιερά ιστορία. Ο άνθρωπος όταν βρισκόταν μέσα σε αυτήν την ευδαιμονία και την «ανακύκλωση της δόξης», άκουσε την εισήγηση του εχθρού και θέλησε να σφετερισθεί αυτή τη δόξα, να την κρατήσει για τον εαυτό του και βεβαίως κλείσθηκε στον εαυτό του και κτιστός όπως ήταν, δεν μπορούσε να είναι πηγή δόξης, γι’ αυτό και αμαυρώθηκε και έγινε μηδαμινός. Ενώ πριν ήταν «δόξη και τιμή εστεφανωμένος» [29], αλλά δεν συνήκε, δεν το κατάλαβε, δεν το εκτίμησε, και έπαθε αυτό που παθαίνουμε στη φυσική ζωή, κατά την οποία όταν διακοπεί η κυκλοφορία του αίματος ο άνθρωπος πεθαίνει. Έτσι και όταν σταμάτησε αυτή η ανακύκλωση της δόξης του Θεού ο άνθρωπος πέθανε πνευματικόν θάνατον. Αν και ο Δαβίδ ο ψαλμωδός κάπου κάπου άρπαζε αυτή τη δόξα και έβλεπε τους ουρανούς να «διηγούνται δόξαν Θεού και ποίησιν χειρών αυτού να αναγγέλει το στερέωμα» [30], ωστόσο αυτή η δόξα του Θεού δεν είχε την ίδια δύναμη και την ίδια λάμψη και μονιμότητα όπως είχε πριν από την πτώση των πρωτοπλάστων. Και η κτίση όλη αμαυρώθηκε, διότι ο βασιλέας και ιερέας της δημιουργίας, που ήταν ο άνθρωπος, στερήθηκε την δόξα και πέθανε.
Τότε ο Θεός άρχισε να αγωνίζεται και «πολυμερώς και πολυτρόπως» [31] να κατεργάζεται και πάλι τη δόξα του στον άνθρωπο. Αρχίζει λοιπόν ο Θεός να αναζητά τον άνθρωπο σε όλους τους δρόμους της ζωής του. Από την πρώτη στιγμή λέει στον Αδάμ «Αδάμ πού εί;» [32]. Σε ποια δόξα ήσουν και σε τι σκοτάδι βρίσκεσαι τώρα. Έψαξε τον άνθρωπο με αγγελικές οπτασίες και δεν μπορούσε να τον φτάσει. Όταν ο Μανωέ, στο βιβλίο των Κριτών, είδε άγγελο, λέει στη γυναίκα του «θανάτω αποθανούμεθα ότι Θεόν εωράκαμεν» [33]. Και το ίδιο βλέπουμε και στον Μωϋσή όταν το πρόσωπό του έλαμπε από τη δόξα του Θεού, οι Ισραηλίτες δεν μπορούσαν να το ατενίσουν και του είπαν «λάλησον συ ημίν και μη λαλείτω προς ημάς ο Θεός μη αποθάνωμεν» [34].
Με την Ενανθρώπηση του Χριστού όλες οι ιδιότητες της θείας Του Φύσης μεταδόθηκαν στην ανθρώπινη φύση. Βρήκε έναν ταπεινό τρόπο ο Θεός να μεταδώσει τη δόξα Του ξανά στους ανθρώπους. Με τη δική Του πτωχεία εμείς πλουτίσαμε. Γι’ αυτό και στη Γέννηση του Χριστού οι άγγελοι ψάλλουν «δόξα εν υψίστοις Θεώ και επί γης ειρήνη εν ανθρώποις ευδοκία». Διότι χωρίς αυτη τη δόξα, σωτηρία δεν υπάρχει. Για εμάς τους Ορθοδόξους η σωτηρία λέγεται και δοξασμός. Σωτηρία είναι η μετοχή στη δόξα του Θεού, στη Φύση του Θεού, όπως λέει ο απόστολος Πέτρος [35].
Όπως όμως εκείνη την ημέρα όλοι οι ουρανοί υμνούσαν τη δόξα του Θεού, και προανεκήρυξαν ότι αυτή η δόξα κατέβηκε στη γη. Έτσι χαρά μεγάλη γίνεται στους ουρανούς κάθε φορά που μετανοεί ένας άνθρωπος. Γιατί με τη μετάνοια ο άνθρωπος μπορεί και πάλι να δεχθεί μέσα του ένα προζύμι δόξης ώστε να μπορέσει να σταθεί στην παρουσία Του εκείνη την ημέρα τη μεγάλη και ιερά.
Σε αυτή τη ζωή δεν υπάρχει μεγαλύτερη δόξα από το να μοιραστεί ο άνθρωπος το όνειδος και την πτωχεία του Κυρίου Ιησού που για εμάς γεννάται. «Χριστός γεννάται».
21. Βλ. Πράξ. 7,2 και 55
22. Έφεσ. 1,17
23. Έβρ.1,3
24. Βλ. Ίωάν. 17, 24 και Α’ Πέτρ. 1, 20
25. Ίωάν. 17, 5
26. Βλ. Α’Πέτρ. 4,14
27. Βλ. Ήσ. 6,1-5
28. Πρβλ. Α’ Κορ. 11, 7
29. Βλ. Έβρ. 2, 9
30. Βλ. Ψαλ. 18, 2
31. Έβρ. 1,1
32. Γεν. 3, 9
33. Κριτ. 13, 22
34. Βλ. Έξ. 20,19
35. Βλ.Β’Πέτρ1,4
πηγη

Μετά την Χριστού Γέννησιν


Ημερομηνία εορτής: 30/12/2018Μετά την Χριστού Γέννησιν
Τύπος εορτής: Ειδικός υπολογισμός.
Εορτάζεται στις 26 Δεκεμβρίου αν είναι Κυριακή ή την πρώτη Κυριακή μετά τις 26 Δεκεμβρίου. Όταν δεν υπάρχει Κυριακή εντός αυτής της περιόδου, μεταφέρουμε τον εορτασμό στις 26 Δεκεμβρίου.
Άγιοι που εορτάζουν: Αγιος Ιωσηφ Ο Μνηστηρας Της Παρθενου, Προφητης Δαβιδ , Αγιος Ιακωβος Ο Αποστολος Και Αδελφοθεος Πρωτος Επισκοπος Ιεροσολυμων (; - 62)



Eις τον Iωσήφ.
Τιμῶ Ἰωσὴφ Μνήστορα τῆς Παρθένου,
Ὡς ἐκλεγέντα φύλακα ταύτης μόνον.

Eις τον Iάκωβον.
Σὺ τέκτονος παῖς, ἀλλ' ἀδελφὸς Κυρίου,
Τοῦ πάντα τεκτήναντος ἐν λόγῳ Μάκαρ.

Eις τον Δαβίδ.
Ἐγὼ τὶ φήσω, μαρτυροῦντος Κυρίου,
Τὸν Δαυῒδ εὗρον, ὡς ἐμαυτοῦ καρδίαν;
Βιογραφία
Στις 26 Δεκεμβρίου ή την πρώτη Κυριακή μετά τις 26 Δεκεμβρίου τιμούμε τη μνήμη των Αγίων Ιωσήφ του Μνηστήρα της Παρθένου Παναγίας, του Δαβίδ του Προφήτη και βασιλιά και του Ιακώβου του Αδελφοθέου (βλέπε και 23 Οκτωβρίου), δηλαδή, το κατά κόσμον γένος και οικογένεια του Χριστού. Όταν δεν υπάρχει Κυριακή εντός αυτής της περιόδου, μεταφέρουμε τον εορτασμό στις 26 Δεκεμβρίου.

Συνήθως αυτή την Κυριακή, τελείται η Θεία Λειτουργία του Αγίου Ιακώβου του Αδελφοθέου, που είναι μια από τις αρχαιότερες Θείες Λειτουργίες.

Να υπενθημήσουμε εδώ ότι ο Ιωσήφ είχε από τον προηγούμενο γάμο του τέσσερις γιούς, τον Iάκωβο, τον Iωσή, τον Iούδα και τον Σίμωνα (ή Συμεών) και τρεις κόρες την Eσθήρ, την Mάρθα, και την Σαλώμη που ήταν μητέρα του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου.
Κοντάκιον
Ἦχος γ’. Ἡ Παρθένος σήμερον.
Εὐφροσύνης σήμερον, Δαυῒδ πληροῦται ὁ θεῖος, Ἰωσήφ τε αἴνεσιν, σὺν Ἰακώβῳ προσφέρει· στέφος γὰρ τῇ συγγενείᾳ Χριστοῦ λαβόντες, χαίρουσι, καὶ τὸν ἀφράστως ἐν γῇ τεχθέντᾳ, ἀνυμνοῦσι καὶ βοῶσιν· Οἰκτίρμον σῷζε τοὺς σὲ γεραίροντας.

Κάθισμα
Ἦχος α'. Χορὸς Ἀγγελικὸς.
Πατρὸς ὡς ἀληθῶς, οὐρανίου θεράπων, ἐγένου Ἰωσήφ, καὶ Πατὴρ τοῦ ἀνάρχου, Υἱοῦ σὺ νενόμισαι, τοῦ σαρκὶ νηπιάσαντος· ὅθεν σήμερον, τὴν παναγίαν σου μνήμην, ἑορτάζομεν, ἐν εὐφροσύνῃ καρδίας, πιστῶς ἀνυμνοῦντές σε.

Ὁ Οἶκος
Ἀπορρήτῳ βουλῇ, τίκτεται σαρκὶ ὁ ἄσαρκος, περιγράφεται νῦν σώματι, ὁ ἀπερίγραπτος, καὶ σῴζει ἀτρέπτως τὰς ἄμφω οὐσίας, ἀρχὴν λαμβάνει ὁ φύσει ἄναρχος, καὶ μόνος ὑπέρχρονος, ὁρᾶται βρέφος, ὁ ὑπερτέλειος, φέρεται χερσίν, ὁ φέρων τὰ σύμπαντα. Διὸ τοὺς τούτου συγγενείᾳ σεμνυνομένους, ὡς Θεὸς στέφει τῷ ἑαυτοῦ τοκετῷ, οὓς δοξάζοντες πίστει, ἀσιγήτως ἐκβοῶμεν· Οἰκτίρμον σῷζε τοὺς σὲ γεραίροντας.

Μεγαλυνάριον
Μνήστωρ τῆς Παρθένου ὁ Ἰωσήφ, καὶ φύλαξ ἐδείχθη, Θεοπάτωρ δὲ ὁ Δαβίδ, Ἰάκωβος ὁ ὁμαίμων, τοῦ Λόγου ὠνομάσθη· διὸ καὶ τῇ γεννήσει τούτου συγχαίρουσι.




Αγιογραφίες / Φωτογραφίες
Άγιος Ιωσήφ ο μνήστωρ - Λυδία Γουριώτη© (http://lydiagourioti-iconography.blogspot.com)
Άγιος Ιωσήφ ο μνήστωρ - Λυδία Γουριώτη© (http://lydiagourioti-iconography.blogspot.com)

Άγιος Ιωσήφ ο μνήστωρ
Άγιος Ιωσήφ ο μνήστωρ

Προφήτης Δαβίδ
Προφήτης Δαβίδ

Προφήτης Δαβίδ
Προφήτης Δαβίδ

Προφήτης Δαβίδ - Ι. Ν. Οσίων Παρθενίου και Ευμενίου των εν Κουδουμά, δια χειρός Παναγιώτη Μόσχου (2006 μ.Χ.)
Προφήτης Δαβίδ - Ι. Ν. Οσίων Παρθενίου και Ευμενίου των εν Κουδουμά, δια χειρός Παναγιώτη Μόσχου (2006 μ.Χ.)

Άγιος Ιάκωβος ο Απόστολος και Αδελφόθεος
Άγιος Ιάκωβος ο Απόστολος και Αδελφόθεος

Άγιος Ιάκωβος ο Απόστολος και Αδελφόθεος
Άγιος Ιάκωβος ο Απόστολος και Αδελφόθεος

Άγιος Ιάκωβος ο Απόστολος και Αδελφόθεος
Άγιος Ιάκωβος ο Απόστολος και Αδελφόθεος

Άγιος Ιάκωβος ο Απόστολος και Αδελφόθεος
Άγιος Ιάκωβος ο Απόστολος και Αδελφόθεος

Άγιος Γεδεών ο Νέος Οσιομάρτυρας



Ημερομηνία εορτής: 30/12/2018Άγιος Γεδεών ο Νέος Οσιομάρτυρας
Τύπος εορτής: Σταθερή.
Εορτάζει στις 30 Δεκεμβρίου εκάστου έτους.
Πολιούχος: Τύρναβος
Ιερά Λείψανα: Η Κάρα του Αγίου βρίσκεται στο Ναό Παναγίας Φανερωμένης Τυρνάβου.
Μέρος των Λειψάνων του Αγίου βρίσκονται στη Μονή Καρακάλου Αγίου Όρους.
Άγιοι που εορτάζουν: Αγιος Γεδεων Ο Νεος Οσιομαρτυρας (; - 1818)


Ἐχθρὸν αἰσχύνας τον πάλαι τρώσαντά σε,
Χριστοῦ Γεδεὼν Ὁσιομάρτυς ὤφθης.
Τριακοστῇ Γεδεὼν χεῖρας ἠδέ πόδας χαλκῷ τάμον.
Βιογραφία
Ο Άγιος Γεδεών γεννήθηκε στο χωριό Κάπουρνα της Δημητριάδος (Νομός Μαγνησίας) και κατά κόσμον ονομαζόταν Νικόλαος. Οι ευσεβείς γονείς του, ονομάζονταν Αυγερινός και Κυράτζα ενώ είχε άλλους τρεις αδελφούς και τέσσερις αδελφές.

Δώδεκα χρονών, με την οικογένειά του ήλθε στο χωριό Γιερμή και από 'κει στο Βελεστίνο, όπου εργαζόταν κοντά στο θείο του. Τον άρπαξε όμως κάποιος Τούρκος και τον εξισλάμισε με το όνομα Ιμπραήμ. Μετά από δυο μήνες, ο Νικόλαος, κατόρθωσε και δραπέτευσε και επανήλθε στην οικογένειά του. Ο πατέρας του τον φυγάδευσε στο χωριό Κεραμίδι, όπου κοντά σε κάποιους οικοδόμους πήγε στην Κρήτη. Εκεί εξομολογήθηκε σε κάποιο Ιερέα και βρήκε άσυλο στο εξωκλήσι του.

Μετά τον θάνατο του ιερέα, ο Νικόλαος έφυγε για το Άγιον Όρος. Εκεί πάλι εξομολογήθηκε, έλαβε των αχράντων μυστηρίων και στη Μονή Καρακάλου, εκάρη μοναχός με το όνομα Γεδεών. Οι πατέρες της Μονής του ανέθεσαν το διακόνημα του Εκκλησιάρχου.

Την 6η Ιουνίου 1797 μ.Χ. ο Γεδεών με την ευλογία των Πατέρων διωρίσθηκε μετοχιάρης με τον προηγούμενο Γαβριήλ, στο Μετόχιο της Μεταμορφώσεως, στην περιοχή του Ρεθύμνου Κρήτης. Μετά από έξι έτη παραμονής στο μετόχι, επέστρεψεν στην μονή της μετανοίας του.

Με τον πόθο όμως του μαρτυρίου, ήλθε στο Βελεστίνο, στον τόπο που αρνήθηκε την πίστη του, όπου μέσα στην αγορά με θάρρος ομολόγησε τον Χριστό.

Διωκόμενος από τους Τούρκους, ήλθε στην Αγιά, όπου συνελήφθηκε. Οι Τούρκοι, αφού τον διαπόμπευσαν στους δρόμους του Τιρνάβου, κατόπιν του έκοψαν τα πόδια και τα χέρια και στη συνέχεια τον έριξαν στα αποχωρητήρια. Εκεί, μέσα σε φρικτούς πόνους, παρέδωσε το πνεύμα του στις 30 Δεκεμβρίου 1818 μ.Χ.

Η τίμια κάρα του μάρτυρα, αποθησαυρίστηκε στην αγία Τράπεζα του Μητροπολιτικού Ναού του Τυρνάβου, Παναγίας Φανερωμένης.

Ἀπολυτίκιον
Ἦχος α´. Τῆς ἐρήμου πολίτης.
Ἐναθλήσας νομίμως τὸν ἐχθρὸν καταβέβληκας, καὶ Ὁσιομάρτυς ἐδείχθης, του Σωτῆρος περίδοξος· χειρῶν γὰρ καὶ ποδῶν τὴν ἐκτομήν, ὑπέστης Γεδεὼν καρτερικῶς, διὰ τοῦτο θείαν χάριν νέμεις ἀεί, τοῖς πίστει ἐκβοῶσί σοι· δόξα τῷ παρασχόντι σοι ἰσχύν, δόξα τῷ σὲ στεφανώσαντι, δόξα τῷ ἐνεργοῦντι διὰ σοῦ, πᾶσιν ἰάματα.

Ἕτερον Ἀπολυτίκιον
Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε.
Ὁσίων ἰσότιμος, καὶ Ἀθλητῶν κοινωνός, καὶ θεῖον ἀγλάϊσμα, τῆς Καρακάλλου Μονῆς, ἐδείχθης μακάριε· σὺ γὰρ στερρῶς ἀθλήσας, τὸν ἐχθρὸν ἐτροπώσω· ἔνθεν Ὁσιομάρτυς, Γεδεὼν ἐδοξάσθης, πρεσβεύων ὑπὲρ πάντων, ἡμῶν τῶν εὐφημούντων σε.

Ἕτερον Ἀπολυτίκιον
Ἦχος γ’. Θείας πίστεως.
(Μητροπολίτου Λαρίσης Δωροθέου)
῾Ρείθροις ἔπνιξας τῶν σῶν αἱμάτων, καὶ κατῄσχυνας, τοῦ ἐπαράτου, τὴν ἀσέβειαν Βελῆ καὶ τὸ φρύαγμα, ὑπὲρ Χριστοῦ ἐναθλῶν γενναιότατα, ὁσιομάρτυς Γεδεὼν παναοίδιμε, πρέσβυν ἀκοίμητον, Χριστῷ σε προσάγομεν, ῥυσθῆναι ἐκ κινδύνων τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

Κοντάκιον
Ἦχος γ’. Ἡ Παρθένος σήμερον.
Ἐν ἀσκήσει πρότερον, ἐνδιαπρέψας θεόφρον, τῇ ἀθλήσει ὕστερον, θεοπρεπῶς ἐδοξάσθης· πόνοις γάρ, ἐγκαρτερήσας τοῖς ἀφορήτοις, ᾔσχυνας, ἐχθροῦ εἰς τέλος τὰς μεθοδείας· διὰ τοῦτό σε τιμῶμεν, Ὁσιομάρτυς Γεδεὼν ἔνδοξε.

Κάθισμα
Ἦχος πλ. α’. Τὸν συνάναρχον Λόγον.
Ἐν Ὁσίοις ἐκλάμψας ἐν ὄρει Ἄθωνος, μαρτυρίου ὑπῆλθες τὸ θεῖον στάδιον, καὶ ἐδέξω πρὸς Χριστοῦ ζωῆς τὸν στέφανον, Ὁσιομάρτυς Γεδεών, καὶ συνήφθης τοῖς χοροῖς, κλεινῶν Ὁσιομαρτύρων, μεθ᾿ ὧν δυσώπει ἀπαύστως, ἐλεηθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

Ὁ Οἶκος
Ἀποφυγὼν τοῦ δυσμενοῦς, τὰς πάγας καὶ τοὺς βρόχους, ἐν μετανοίᾳ ἀληθεῖ, καὶ συντριβῇ καρδίας, προσέπεσας τῷ Λυτρωτῇ καὶ Σωτῆρι Χριστῷ, ὡς ὁ Ἀπόστολος Πέτρος Ἅγιε· καὶ ἄρας τὸν Σταυρὸν αὐτοῦ, ἀσκητικῇ, πολιτείᾳ διέπρεψας, πρὸς ἀθλητικοὺς προγυμναζόμενος πόνους καὶ καμάτους· καὶ τοῖς ἀσεβέσι παραστάς, τὴν καλὴν ὁμολογίαν εὐθαρσῶς ὡμολόγησας, ἀνακαλεσάμενος τῂν ἧτταν, καὶ τροπωσάμενος τὸν σὲ πρῴην πτερνίσαντα βύθιον δράκοντα· στεῤῥῶς γὰρ ὑπέμεινας τὰς ἀπειλὰς τῶν δυσσεβῶν, καὶ τὰς τομὰς τῶν χειρῶν καὶ τῶν ποδῶν ὡς ἄλλου πάσχοντος, δι᾿ ὧν τῶν πάλαι Μαρτύρων ὤφθης ἰσοστάσιος· μεθ᾿ ὧν σε τιμῶμεν Ὁσιομάρτυς Γεδεὼν ἔνδοξε.

Μεγαλυνάριον
Χαίροις τῶν Ὁσίων ὁ μιμητής· χαίροις τῶν Μαρτύρων, θιασώτης καὶ ζηλωτής· ἐν γὰρ ἀμφοτέροις, νομίμως διαπρέψας, Ὁσιομάρτυς ὤφθης, Γεδεὼν ἔνθεος.




Αγιογραφίες / Φωτογραφίες
Άγιος Γεδεών ο Νέος Οσιομάρτυρας
Άγιος Γεδεών ο Νέος Οσιομάρτυρας

Άγιος Γεδεών ο Νέος Οσιομάρτυρας
Άγιος Γεδεών ο Νέος Οσιομάρτυρας

Άγιος Γεδεών ο Νέος Οσιομάρτυρας
Άγιος Γεδεών ο Νέος Οσιομάρτυρας

Άγιος Γεδεών ο Νέος Οσιομάρτυρας
Άγιος Γεδεών ο Νέος Οσιομάρτυρας

Ο τάφος του Αγίου Γεδεών του Νέου Οσιομάρτυρα
Ο τάφος του Αγίου Γεδεών του Νέου Οσιομάρτυρα

Δεν πα’ να κουρεύεστε;



Ζούμε τις τελευταίες μέρες την επανάληψη της πιο χυδαίας νοοτροπίας των προνομιούχων του δημοσίου απέναντι στους πολίτες αυτής της χώρας. Ζούμε τις εφορίες με τον έναν (1) υπάλληλο, που έχει μείνει για να υπηρετήσει 100 πολίτες. Και τις υπηρεσίες του ΕΟΠΥΥ, με τον έναν (1) υπάλληλο για 100 πολίτες. Και τα λεωφορεία, που περνάνε κάθε 20 λεπτά και κάθε μισή ώρα πήχτρα. Και τη ΔΕΗ με το ένα γκισέ ανοιχτό και τις ουρές των ανήμπορων έξω, στο κρύο! Γιατί η δημοσιοϋπαλληλία κάνει διακοπές!
Και η δημοσιοϋπαλληλία κάνει διακοπές, επειδή ούτε οι πολιτικοί της προϊστάμενοι της έχουν πει ποτέ ότι δουλειά της είναι να υπηρετεί πρώτα τους πολίτες και μετά τον εαυτό της, ούτε η ίδια έχει συναίσθηση ευθύνης. Και γιατί να έχει; Οι πολιτικοί της προϊστάμενοι δεν της έχουν πει ποτέ ότι τα δικαιώματά της ξεκινάνε από κει που σταματάνε τα δικαιώματα των πολιτών. Χάριν των οποίων υπάρχει η δημοσιοϋπαλληλία.
Είναι Χριστούγεννα και οι μισές μέρες είναι εργάσιμες. Και σ αυτές τις εργάσιμες μέρες πληρώνονται όλα. Φόροι, εισφορές, λογαριασμοί, χρωστούμενα. Για εκατομμύρια πολίτες. Με τα λίγα λεφτά που μάζεψαν τώρα. Και που δεν θα τα ξαναδούν τουλάχιστον για ένα χρόνο. Πληρώνονται μαζικά σε όλες τις υπηρεσίες του δημόσιου και των παραφυάδων του ΔΕΗ, ΕΥΔΑΠ και σία. Με εκατοντάδες στις ουρές της ανάγκης. Κι αυτό το ξέρει και η κουτσή Μαρία.
Οι μόνοι που δεν το ξέρουν είναι οι πολιτικοί προϊστάμενοι σε όλο το δημόσιο, οι διοικητικοί προϊστάμενοι και οι ίδιοι οι εργαζόμενοι. Πιο σωστά, οι ίδιοι οι διορισμένοι.
Αλλά, τις τελευταίες μέρες οι εικόνες στα γραφεία της ΔΕΗ, στα γραφεία του ΕΟΠΥΥ, στα ταμεία των εφοριών, στα γκισέ του μετρό, στον ΟΑΕΔ, στην ΕΥΔΑΠ έρχονται από την Ταϋλάνδη και την Αίγυπτο. Έρχονται από την Ελλάδα του 1970 και ’80. Έρχονται από τη διαρκή Ελλάδα, που είναι χωρισμένη σε δύο τάξεις. Στην τάξη των εξασφαλισμένων και των παραχαϊδεμένων απ όλες τις κυβερνήσεις και στην τάξη όλων των άλλων πολιτών. Που ζουν ευτελιζόμενοι να παρακαλάνε γι αυτά που είναι δικαιώματά τους. Ένα χαρτί, μια πληρωμή, μια βεβαίωση.
Ένας υπάλληλος ήτανε χτες παρών στις πιο πολλές υπηρεσίες του κλεφτοδημόσιου. Όλοι οι άλλοι πήρανε άδεια. Ας πάνε να κουρεύονται οι Πολίτες στις ουρές. Ας φάνε παντεσπάνι. Κι ας έρθουν αύριο. Σήμερα δεν προκάνουμε να «τους εξυπηρετήσουμε» όλους.
Γιατί η δημοσιοϋπαλληλία δεν υπηρετεί. Πάντα εξυπηρετεί. Πρέπει να την ευγνωμονείτε κι όλας.
Το τηλεματικό στη στάση γράφει 20 λεπτά αναμονή για το επόμενο λεωφορείο αντί για 5 λεπτά τις άλλες μέρες! Και κάνει κρύο. Αλλ’ όταν φτάνει είναι οι άνθρωποι μέσα πακτωμένοι σαν σαρδέλες. Με βία χωράει άλλος ένας από τους 10 που περιμένουνε στη στάση! Οι άλλοι 9 ας κόψουν το λαιμό τους. Οι οδηγοί είναι πιο ιερά προσώπατα από τους πολίτες. Η άδειά τους προηγείται από την υπηρέτηση των πολιτών. Πρέπει να κάνουνε κι αυτοί Χριστούγεννα. Ενώ οι πολίτες Σταύρωση.
Τρόπος να μοιραστούν οι άδειες σε όλο το δημόσιο έτσι πού να υπηρετούνται πρώτα οι πολίτες και μετά οι υπάλληλοι δεν υπάρχει. Ούτε έχει εφευρεθεί ακόμα τρόπος που να μη γλείφουν και να μην καλοπιάνουν τη δημοσιοϋπαλληλία οι υπουργοί, οι γραμματείς και οι φαρισαίοι των κυβερνήσεων. Ιδίως αυτής που θα ανέτρεπε τα πάντα για να φτιάξει ένα δημόσιο στην υπηρεσία των πολιτών και όχι των κολλητών! Μια από τα ίδια και χειρότερα.
Το δημόσιο ανοίγει τις ώρες που βολεύει τους υπαλλήλους του, κλείνει τις ώρες που βολεύει τους υπαλλήλους του, δουλεύει με τη σύνθεση που βολεύει τους υπαλλήλους του, με τις βάρδιες που βολεύουν τους υπαλλήλους του. Και δουλεύουν εντατικά «τα κορόιδα»- και τις άγιες μέρες- ενώ οι παλιοσειρές και τα τζιμάνια γιορτάζουν τα Χριστούγεννα. Με άδεια!
Κι ας περιμένει το κορόιδο ο πολίτης στις ουρές. Το δημόσιο έχει τη μονιμότητά του, τις άδειές του απαρεγκλίτως, τα επιδόματά του πάνω και κάτω από το τραπέζι. Και τις αυξήσεις στους μισθούς κρίση- ξεκρίση. Όλοι οι άλλοι μπορούν να πάνε να κουρεύονται. Και να κουρεύονται στις δημόσιες αίθουσες του ενός υπαλλήλου για 50 πολίτες. Και του ενός οχήματος κάθε όποτε του καπνίσει του δημόσιου ΟΑΣΑ και του μετρό και των οδηγών τους.
Και μπορούν να κουρεύονται και οι χτυπημένοι, οι άρρωστοι, οι ετοιμοθάνατοι και οι σερνάμενοι στα επείγοντα των νοσοκομείων. Όπου το δημόσιο έχει επιφυλάξει το χειρότερό του πρόσωπο όχι μόνο στους πολίτες που προστρέχουν για να σωθούν. Αλλά, και στους ίδιους τους εργαζόμενούς του, γιατρούς και νοσοκόμους. Με τους ελάχιστους να παλεύουν ταυτόχρονα ενάντια στις αρρώστιες των χτυπημένων και στα προνόμια των ευνοημένων. Γιατί, ακόμα και στην κόλαση των νοσοκομείων υπάρχουν ευνοημένοι.
Χτες, στον ΕΟΠΥΥ, στις εφορίες και στις ΔΕΗ στα πιο πολλά γραφεία, ένας υπάλληλος υπηρετούσε όσους προλάβαινε απ’ τους πολίτες. Κι όσους δεν τους προλάβαινε τους έστελνε στο αύριο. Χωρίς το κλεφτοκράτος να ρωτάει αν έχει αύριο εκείνος που δεν του φτάνει η σύνταξη για το επόμενο λεωφορείο κι εκείνος που δεν έχει άδεια από τα αφεντικό και πρέπει να δουλέψει.
Όμως, το κλεφτοκράτος έχει απαίτηση να πληρωθούν όλα στην ώρα τους από όλους! Και να κοιτάνε απ’ τα δελτία των 8 στη ζεστασιά οι αδειούχοι του, γέρους, μανάδες, άρρωστους, ταλαίπωρους πολίτες να συνωστίζονται μπροστά στα άδεια γραφεία των προνομιούχων.
Μα, να μην κάνουν κι αυτοί Χριστούγεννα σαν άνθρωποι; Να κάνουν. Όταν θα υπηρετήσουν και τον τελευταίο πολίτη, όπως ορίζει ο όρκος τους. Γιατί, δημόσιος υπάλληλος δεν είναι δικαίωμα. Είναι υποχρέωση. Δεν είναι παίρνω. Είναι δίνω. Και πάνω απ’ όλα, δεν είναι εξυπηρετώ. Είναι υπηρετώ.
Και όσο αυτό το αυτονόητο θα είναι απόν και ζητούμενο, οι πολίτες θα είναι ραγιάδες μιας υπαλληλικής νομενκλατούρας και ραγιάδες της πολιτικής νομενκλατούρας που οι ίδιοι επιλέγουν. Και η οποία έχει καταντήσει τη δημοσιοϋπαλληλία να είναι το χειρότερο παράδειγμα επαγγελματισμού, αλληλεγγύης, ευσυνειδησίας, ενιαίας κοινωνικής συνείδησης και αυξημένης ευθύνης απέναντι στους μοναδικούς εργοδότες της. Τους πολίτες.
Γ Παπαδόπουλος- Τετράδης

https://www.liberal.gr/arthro/234429/apopsi/stili-alatos/den-pa-na-koureueste.html

Σάββατο 29 Δεκεμβρίου 2018

Ιδου το Γκραντ Κάνιον της Ελλάδας.

Είναι το εντυπωσιακότερο φαράγγι της Ελλάδας, που κατέχει το δικό του ρεκόρ Γκίνες, αφού πρόκειται για το βαθύτερο φαράγγι παγκοσμίως. Γι’ αυτό και δεν είναι τυχαίος ο χαρακτηρισμός που του έχουν αποδώσει, αυτού του «Γκραντ Κανυόν» της Ελλάδας.

Ο λόγος για το φαράγγι του Βίκου, ένα από τα πιο γνωστά αξιοθέατα του Ζαγορίου και σίγουρα από τα πιο εντυπωσιακά έργα της φύσης. Πυρήνας του Εθνικού Δρυμού Βίκου – Αώου, είναι καταφύγιο για πλήθος ειδών χλωρίδας και πανίδας. Μάλιστα, μέχρι και τις αρχές του 20ού αιώνα τα βότανα του φαραγγιού χρησιμοποιούνταν από πρακτικούς γιατρούς, τους λεγόμενους «βικογιατρούς», για θεραπευτικούς σκοπούς.
Το μήκος του είναι 20 χιλιόμετρα και το βάθος του ξεπερνά σε κάποια σημεία ακόμα και τα χίλια μέτρα.Το φαράγγι βρίσκεται 30 χιλιόμετρα βορειοδυτικά των Ιωαννίνων, στα νοτιοδυτικά της Γκαμήλας, σε υψόμετρο από 550 έως 1.780 μέτρα, και η γέννησή του αποδίδεται σε έντονες γεωλογικές ανακατατάξεις.
Η αρχή του εντοπίζεται κοντά στο χωριό Τσεπέλοβο και η κατάληξή του είναι πίσω από το χωριό Βιτσικό, κοντά στην Αρίστη. Το ποτάμι που το διαρρέει είναι ο Βοϊδομάτης.
Πανοραμική θέα στο φαράγγι μπορεί κανείς να απολαύσει από το ομώνυμο χωριό Βίκος αλλά και τον δρόμο προς το Μεγάλο Πάπιγκο, το Μονοδένδρι, τη Μονή Αγίας Παρασκευής και την Μπελόη. Η θέα είναι καθηλωτική αλλά ακόμα πιο καθηλωτική είναι η εμπειρία διάσχισης του φαραγγιού.

Σηματοδοτημένο μονοπάτι ξεκινά από το Μονοδένδρι και καταλήγει στο χωριό Βίκος, χαρίζοντας σε όσους το επιχειρήσουν εκπληκτικές εικόνες με επιβλητικούς γεωλογικούς σχηματισμούς, σπηλαιοβάραθρα και φύση που συναρπάζει.
Η περιήγηση για μία έμπειρη ομάδα διαρκεί από 4 έως 5 ώρες, προσφέροντας θαυμάσιες εικόνες.

Οἱ ἀπόντες τῶν Χριστουγέννων


ἀρχ/του Δανιήλ Ἀεράκη

Καί πάλι ἀπαγορεύσαμε στὸν Οὐρανό νά χτυπήση χαρμόσυνες καμπάνες τὰ Χριστούγεννα. Οἱ ἄγγελοι ἀπέσυραν τὴ χορωδία τους καὶ δὲν ἔψαλαν τὸν ἐπίκαιρο ὕμνο τους. Γιατί; Γιὰ τὶς ἀπουσίες στὴ γιορτὴ τῶν Χριστουγέννων, πού φυσικὰ ἦσαν πολὺ περισσότερες ἀπό τὶς παρουσίες. Ἀπουσίασαν πολλοὶ καὶ ἀπό τό εὐχάριστο τραπέζι τῆς Χριστουγεννιάτικης λειτουργίας καὶ ἀπό τό τραπέζι τῆς καθιερωμένης οἰκογενειακῆς πανδαισίας. Ἀπόντες: Ἀναρίθμητοι κοντεύουν νὰ γίνουν.
  • Δὲν ἐννοοῦμε τόσο τοὺς ἀπόντες, πού ἡ πνευματική τους ψυχρότητα δὲν τοὺς ἄφησε και πάλι νὰ πλησιάσουν τὸ Θαῦμα! Αὐτοί, τὰ Χριστούγεννα τὰ ἐκλαμβάνουν μόνο ὡς διασκέδασι, φαγητά, διακοπὲς καὶ ταξίδια! Ἀδιάφοροι παντελῶς γιὰ τὴν ἐπίσκεψι τοῦ Οὐρανίου, γιὰ τὴ σάρκωσι τοῦ Θεοῦ, γιὰ τὸ ὑπερθέαμα τῆς θεϊκῆς Ἀγάπης, γιὰ τὸ Μυστήριο τῆς ἀνθρώπινης σωτηρίας. «Χριστούγεννα» γι᾽ αὐτοὺς εἶναι ἡ κατανάλωσιςκαὶ τὸ νὰ εἰρωνεύωνται τὸ Μεγάλο Γεγονός.
  • Οὔτε ἐννοοῦμε τόσο τοὺς ἄλλους ἀπόντες, ἐκείνους πού τὰ πόδια τους ἴσως συρθοῦν γιὰ λίγο σ᾽ ἕνα ναό, γιὰ τὸ ἄναμμα μιᾶς λαμπάδας, μὰ στὴν ψυχὴ τους ἔχει σβήσει ὁ θαυμασμὸς τῶν μάγων καὶ ἡ θέλησίς τους δὲν μπορεῖ νὰ γονατίση στὸ σπήλαιο τῆς Ἄπειρης Ἀγάπης.
  • Οὕτε ἐννοοῦμε φυσικά τούς φτωχοὺς ἀδελφούς μας, πού δὲν εἶχαν τὴν εὐκαιρία νὰ παρακαθίσουν σὲ ἑορταστικὸ Χριστουγεννιάτικο τραπέζι.
  • Ἐννοοῦμε τοὺς ἄλλους, τοὺς πολλούς, τὶς ἑκατοντάδες χιλιάδες ἀνθρώπινες ὑπάρξεις, πού τοὺς ἀπαγορεύσαμε νὰ γιορτάσουν Χριστούγεννα! Ὁ Χριστός, τὸ Βρέφος τῆς Παρθένου, δὲν βρῆκε κατάλυμαεὐπρεπὲς σὲ σπίτι ἢ σὲ πανδοχεῖο, ἀλλά τουλάχιστον βρῆκε μιὰ σπηλιὰ νὰ γεννηθῆ! Οἱ ὑπάρξεις αὐτές, πού ἀναφερόμαστε, εἶναι τὰ ζωντανὰ βρέφη, οἱ μικροὶ Χριστοί, πού βρέθηκαν σέ σπήλαιο, μὰ δὲν γεννήθηκαν!!!
Σπήλαιο ἡ μητρικὴ ὕπαρξις. Μὰ κάλεσαν σκληροὶ καὶ ἀπαίσιοι γονεῖς τὸν Ἡρώδη, νὰ ἔρθη ἐπειγόντως, προτοῦ ν᾽ἀνοίξη τὸ σπήλαιο. Νὰ φέρη μαζί του καί τὸ μαχαίρι καὶ νὰ σφάξη τά βρέφη τους!
  • Ραχήλ, κλαῖς τὰ παιδιά σου! Ἑλλάδα, κλαῖς τὰ βρέφη σου, πού δὲν τὰ ἄφησαν νὰ γεννηθοῦν, ἀλλά τὰ κατέσφαξαν μὲ τὰ κοφτερὰ ἐργαλεῖα τῶνἐκτρώσεων. Ἐκκλησία, κλαῖς τὰ παιδιά σου, πού θὰ μποροῦσαν σὰν ἀγγελούδια νὰ ἑνώσουν τὶς φωνές τους στὰ κάλαντα καὶ στοὺς χριστουγεννιάτικους ὕμνους, μὰ δέν τά ἄφησαν οἱ ἄστοργοι γονεῖς καὶ οἱ ἐγκληματίες γιατροί.
  • Ὅλα τά ᾽χει ἡ σύγχρονη κοινωνία, τὰ παιδιὰ ὅμως τῆς λείπουν. Τὰ250.000 παιδιά, πού κάθε χρόνο ὁ Ἡρώδης τῶν ἐκτρώσεων φονεύει, αὐτὰ τὰ παιδιὰ ἁρπάζουν τό σχοινὶ τῆς χριστουγεννιάτικης καμπάνας καὶ τὴν χτυπᾶνε πένθιμα, μπάς καὶ ξυπνήσουν οἱ ἔνοχες συνειδήσεις.
  • Καταδικάζουμε τὸ τρομοκρατικὸ χτύπημα σὲ ἕνα τηλεοπτικὸ κανάλι, ὅπως καί στό ναό τοῦ Ἁγίου Διονυσίου στήν Ἀθήνα. Μὰ ποιὸς θὰ καταδικάση τὴ βόμβα στὸ σπήλαιο τῆς Βηθλεέμ, πού σκοτώνει τὸ παιδί; Πότε τὸ Ἔθνος θὰ ξεσηκωθῆ ἐναντίον τοῦ κράτους, πού ἔχει σύνθημα:«Σκοτώνετε ἐλεύθερα τά βρέφη σας!»; Πότε ἡ Ἐκκλησία θὰ σταματήση τὴν ὑποκρισία νὰ ψάλλη τὸ «Χριστὸς γεννᾶται», ἐνῶ ὁ Χριστός, τὸ κάθε βρέφος, τὸ κυοφορούμενο παιδί, δὲν γεννᾶται;
• Παιδιά, ἀγγελούδια τῶν ἐκτρώσεων, σεῖς στὸν Οὐρανὸ γιορτάζετε πλέον ὡς μάρτυρες. Ἐμεῖς στὴ γῆ, ὡς ἔνοχοι ἀναζητᾶμε τοὺς ἀπόντες…