Ὁ Χριστός τό κέντρο τῆς ζωῆς τῶν μοναχῶν καί τῶν ἐγγάμων.

Ὁ Χριστὸς μέ τήν Θεία Χάρη Του καί ἡ τήρηση τῶν ἐντολῶν Του εἶναι τά μοναδικά φάρμακα γιὰ τὴν θεραπεία καὶ τὴν σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου.

Ὁ Χριστός εἶναι τό πᾶν γιά τόν καθένα μας, ὅπως δίδασκε ὁ μακαριστός Γέροντας Πορφύριος: «Αὐτός εἶναι ὁ Κύριος, ὁ Παντοδύναμος, ὁ Παντογνώστης, ὁ Πανταχοῦ Παρών καί τά πάντα Πληρῶν, ὁ Στηριγμός μας, ὁ Φίλος μας, ὁ Ἀδελφός μας. Ὁ στῦλος καί τό ἑδραίωμα τῆς Ἐκκλησίας. Αὐτός εἶναι τό Α καί τό Ω, ἡ ἀρχή καί τό τέλος, ἡ βάσις, τό πᾶν. Χωρίς Χριστό, Ἐκκλησία δέν ὑπάρχει»¹⁴⁰.

Ἡ πνευματική μας ζωή, ὁ ὅλος πνευματικός μας ἀγώνας, ἔχει κέντρο τὸν Χριστό.

Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ἀναφερόμενος στό μυστήριο τοῦ γάμου λέγει ὅτι τό Μυστήριο αὐτό εἶναι μέγα «ἐγώ δέ λέγω εἰς Χριστόν καί εἰς τήν Ἐκκλησίαν»¹⁴¹.
Τό μυστήριο τοῦ γάμου, ἡ ζωή στήν οἰκογένεια ἀφορᾶ στόν Χριστό καί τήν Ἐκκλησία. Οἱ σύζυγοι καί τά παιδιά πρέπει συνεχῶς νά βλέπουν στόν Χριστό· τόν Χριστό νά ἀγαποῦν καί πρός τόν Χριστό νά πορεύονται συνεχῶς μέχρι νά ἑνωθοῦν πλήρως μαζί Του.

Στό μυστήριο τοῦ μοναχισμοῦ ἐπίσης πάλι τό κέντρο εἶναι ὁ Χριστός. Τόσο ὁ Γέροντας ὅσο καί οἱ ὑποτακτικοί, τόν Χριστό πρέπει νά ἔχουν στήν καρδία τους ἐφ’ ὅσον ζοῦν μιμούμενοι τήν γεμάτη κακοπάθεια καί ταπείνωσι ἐπίγεια βιοτή Του.

Ὅλοι, εἴτε Μοναχοί, εἴτε ἔγγαμοι μποροῦν ἀλλά καὶ πρέπει νὰ ἀγαπήσουν τόν Χριστό καί να τηροῦν τὶς ἐντολὲς Του. Ἁπλῶς, διαφέρει ὁ χῶρος ἀσκήσεως καὶ ὁ βαθμός, ἐνῶ ὁ σκοπὸς εἶναι πάντα ὁ ἴδιος: ἡ σωτηρία. Ὅλοι καλούμεθα νὰ πορευθοῦμε ἀπὸ τὸ «κατ’ εἰκόνα» στὸ «καθ’ ὁμοίωσιν». 

 

140 Γέροντος Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου, Βίος καί Λόγοι, Ζ΄ ἔκδοση, Ἱερά Μονή Χρυσοπηγῆς, Χανιά 2006, σελ. 195.

141 Ἐφ. 5, 32.

Ἀπόσπασμα ἀπό τό βιβλίο:«Τά ἀσκητικά τῆς Ἐνορίας» (Ἱερομονάχου Σάββα Ἁγιορείτου) πού σύν Θεῶ θά ἐκδοθεῖ σύντομα

hristospanagia3.blogspot.gr  

http://anavaseis.blogspot.gr/2013/09/blog-post_3441.html