Πόση αξία μπορούν να έχουν τα όνειρά μας εάν δεν τα κυνηγάμε; Πόσο γρήγορα τελειώνει η ζωή μας εάν δεν έχουμε μέχρι τέλους στόχους και όραμα; Οι ερωτήσεις αυτές δεν ισχύουν στην περίπτωση του 73χρονου σήμερα κ.Σπύρου Ελευθέριου Νιονάκη ο οποίος μόλις προχθές, με πολύ κόπο και επιμονή, έλαβε το διδακτορικό του δίπλωμα από το Πολυτεχνείο! Και δεν ήταν η πρώτη φορά που δίνει τη δική του μάχη, η ζωή δεν του χαρίστηκε, την έπιασε από τα...κέρατα ο ίδιος από τη Μύρινα της Λήμνου που ξεκίνησε κι έφτασε στην Κρήτη όπου έκανε όλες τις δουλειές , εργάστηκε στην οικοδομή, αλλά δεν το έβαλε kάτω και σε ηλικία...34 ετών ξεκίνησε τις σπουδές του, έφτασε να γίνει καθηγητής, να εξαντλήσει την...ιεραρχία στο τότε ΚΑΤΕΕ ! Και μετά τη σύνταξή του αποφάσισε να πάρει και διδακτορικό!
Ο Σπυρίδων Ελευθέριος Νιονάκης γεννήθηκε στη Μύρινα από πατέρα ψαρά και μητέρα νοικοκυρά το 1940 και αποφοίτησε από το οκτατάξιο γυμνάσιο. Στην ηλικία των 34 ετών, και ενώ ήταν ήδη οικογενειάρχης (υπερ-πλήρους απασχόλησης γονιός και σύζυγος της Μαρίας Νιονάκη με την οποία απέκτησαν 2 κόρες και έχουν τρία εγγόνια) και υπερ-πλήρους εργαζόμενος, ξεκίνησε τις σπουδές του στην Ανωτέρα Σχολή Στελεχών Επιχειρήσεων (ΑΣΣΕ), τμήμα Γραμματέων, ΚΑΤΕΕ, από όπου και αποφοίτησε το 1976.
Το 1989 αποφοίτησε από το Οικονομικό Τμήμα της Νομικής Σχολής Αθηνών. Μάλιστα την ίδια ίδια χρονιά  - 1989 -πέρασε με πανελλαδικές εξετάσεις και σε πρώτες θέσεις στην ίδια σχολή η μικρότερη του κόρη!
Ο κ.Νιονάκης αυτό το Καλοκαίρι και ενώ είχε ήδη συνταξιοδοτηθεί από την εργασία  του, αποφάσισε και ολοκλήρωσε την διδακτορική του διατριβή την οποία και παρουσίασε! Και  προχθές το μεσημέρι αναγορεύτηκε Διδάκτορας του τμήματος Μηχανικών Χωροταξίας, Ποδεοδομίας και Περιφερειακής Ανάπτυξης της Πολυτεχνικής Σχολής του Πανεπιστημίου της Θεσσαλίας. Ο τίτλος της διατριβής του είναι: "Ο ΡΟΛΟΣ ΤΩΝ ΑΣΤΙΚΩΝ ΣΥΝΕΤΑΙΡΙΣΜΩΝ ΣΤΗΝ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΣ. Η ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ!
Οι κόρες του, η σύζυγος του, όλοι είναι περήφανοι  για το…φαινόμενο Νιονάκης!
“Αυτό που κάνει, βασισμένο πάντα στην προσωπική μου άποψη, αυτό το κατόρθωμα να ξεχωρίζει είναι ότι ο πατέρας μου όταν ξεκίνησε τις σπουδές του δούλευε σε οικοδομές, φτιάχνοντας γύψινες κατασκευές και τοποθετώντας μάρμαρα, κατόπιν πέρασε σε διοικητικές θέσεις στο τότε ΚΑΤΕΕ, τις οποίες και ανέδειξε μέσα από το πείσμα του και την συστηματική του εργασία  και στην συνέχεια έγινε Καθηγητής Εφαρμογών, όπως και πήρε την σύνταξη του, επειδή δεν τον έπαιρναν τα χρόνια να μείνει και άλλο στο εκπαιδευτικό έδρανο” αναφέρει η Ρίτα Νιονάκη.
“Πέρασε από πόστα προϊσταμένων, η γνώμη του και η οντότητα του υπήρξε σεβαστή από όλους τους φοιτητικούς συλλόγους όλων των κομματικών αποχρώσεων...και ο λόγος του είχε και έχει πάντα ιδιαίτερη βαρύτητα σε όσους τον γνωρίζουν. Η εντιμότητα, δε, και το αίσθημα του δικαίου, πάντα τον χαρακτήριζαν και πάντα προάσπιζε αυτές τις δύο αξίες με όλη του την δύναμη. Αυτό που θυμάμαι από τον πατέρα μου ήταν και είναι ένας άνθρωπος που όταν δεν δούλευε και δεν ασχολούνταν μαζί μας διάβαζε ασταμάτητα. Σήμερα, έχει μια προσωπική βιβλιοθήκη πολλών χιλιάδων τόμων σχετικά με τα πάντα που μπορεί να γραφτούν” !
Και όπως λέει “σε προσωπικό επίπεδο, υπήρξε πάντα και παραμένει ο Καπετάνιος της οικογένειας, σταθερός σύζυγος και πατέρας, πάντα εκεί σε όλες τις οικογενειακές δύσκολες και μη στιγμές και γερό παράδειγμα προς μίμηση για εμένα την αδερφή μου και τα εγγόνια του....ειδικά στο κομμάτι "δια βίου εκπαίδευση" (και οι δυο του κόρες σπουδάζουμε ακόμη!) .
“Ο πατέρας μου μας έμαθε ότι στα πάντα υπάρχει λύση, και ότι για να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα, πρέπει να έχεις τα κότσια να το κοιτάξεις στα μάτια και να του πεις: ΣΕ ΝΙΚΗΣΑ! Και ότι δεν υπάρχει θέμα τύχης...αλλά θέμα σκληρής δουλειάς και πείσματος!