Σάββατο 10 Νοεμβρίου 2012

"Μὲ χειρούργησε ὁ Ἀρχάγγελος Μιχαὴλ" - Μιὰ συγκλονιστικὴ μαρτυρία ἑνὸς ἱερέως-γιατροῦ, μέλους τῆς Ἀκαδημίας Ἐπιστημῶν τῆς Νέας Ὑόρκης


Τὸ παρακάτω περιστατικὸ στὸ ὁποῖο θὰ ἀναφερθοῦμε, συνέβει στὸν π. Δανιὴλ Σάπικα, κάτοικο Ἀθηνῶν, Ἀρχιμανδρίτη καὶ γιατρό. Τὸ 1976 ἀποφοίτησε ἀπὸ τὴ Θεολογικὴ Σχολὴ Ἀθηνῶν, καὶ τὸ 1978 χειροτονήθηκε κληρικός. Τὸ 1992 ἀποφοίτησε ἀπὸ τὴν Ἰατρικὴ Σχολὴ τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν, καὶ τὸ 1992 ἐκλέγεται ἐνεργὸ μέλος τῆς Ἀκαδημίας Ἐπιστημῶν Νέας Ὑόρκης. Μάλιστα εἶναι καὶ ὁ πρῶτος Ὀρθόδοξος κληρικὸς μέλος τῆς Ἀκαδημίας Ἐπιστημῶν.
 Στὶς 19.2.01 σὲ πανηγυρικὴ ἐκδήλωση ἐνώπιόν του Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν, ἐκπροσώπου τοῦ Προέδρου τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας καὶ μελῶν τῆς Κυβέρνησης, τοῦ ἀπονεμήθηκε πλατινένιος κόττινος γιὰ τὶς ὑπηρεσίες του στὸν Οἰκουμενικὸ Ἑλληνισμό. Διηγεῖται ὁ ἴδιος…
 “Στίς 22 Ἀπριλίου 1994 εἰσήχθηκα στὸ Εὐγενίδειο Θεραπευτήριο μὲ 4,5 κιλὰ ἐμπύημα δεξιοῦ ἡμιθωρακίου, μὲ συμπτώματα ἀπολύτου ἄπνοιας, ἀδυναμία βάδισης, 41,5 πυρετό, ἐνῶ ὑπέστην καὶ διαβητικὸ σὸκ ἀγνώστου αἰτιολογίας…Μέσα ἀπὸ ἕνα σύννεφο ἔβλεπα καὶ ἄκουγα τὰ συμβαίνοντα μέσα στὸ χειρουργεῖο, καὶ τὸ βάσανο τὸ μεγάλο ἦταν, ὅτι, σὰν γιατρὸς γνώριζα πολὺ καλὰ τὴν κρίσιμη κατάστασή μου…
 Γνώριζα, ὅτι τὸ ποσοστὸ κατάληξης (θανάτου μου) ἦταν γύρω στὸ 95%. Καὶ δὲν εἶχα ἄδικο. Μάλιστα ἤμουν καὶ ἐπιεικὴς στὴν κρίση μου, γιατί ἢ ἰατρικὴ ὁμάδα ποῦ ἀποτελεῖτο ἀπὸ τὸν Ἰωάννη Μπελένη διευθυντὴ τοῦ Εὐαγγελισμοῦ, τὸν καθηγητὴ Χρυσόστομο Μελισσινὸ διευθυντὴ πνευμονολογικῆς κλινικῆς στὸ Νοσοκομεῖο Ὑγεία, καὶ....
 μὲ τὴν Εἰρήνη Μπατάλη ἀναισθησιολόγο νὰ φοβᾶται νὰ μοῦ δώσει νάρκωση γιὰ τὸν κίνδυνο ἀνακοπῆς τῆς καρδιᾶς λόγω βάρους μου, συζητοῦσαν δυνατὰ γιατί δὲν πίστευαν ὅτι ἄκουγα τὰ λεγόμενά τους…
 Τοὺς ἄκουγα νὰ μου δίνουν ζωὴ μόνο 2% !…
 “Θα κάνουμε ὅ,τι μποροῦμε, ἔλεγαν, γιατί οἱ πιθανότητες ζωῆς εἶναι ἐλάχιστες, μὲ ποσοστὸ κατάληξης 98% ! Ἔτσι κι΄ ἀλλιῶς καταδικασμένος εἶναι…”
 Ἐκείνη τὴν ὥρα ἐνίωσα μόνος, κατάμονος…Ἔκανα μὲ κόπο τὸν σταυρό μου καὶ προσευχήθηκα στὸν προστάτη μου, τὸν Ταξιάρχη…
 ”Ταξιάρχη μου, Ἀρχάγγελε Μιχαήλ, μὴ μὲ ἀφήνεις, μὴ μὲ ἐγκαταλείπεις. Ἐσένα μόνο ἔχω τώρα, σ΄ἐσένα ἐμπιστεύομαι τὴν ζωή μου…” !Ἕνας μεταλλικὸς θόρυβος διέκοψε τὴν νοερὰ προσευχή μου. Φοβήθηκα ὅτι μὲ τὴν κίνηση τῶν χεριῶν μου ἔριξα κάποιο ἐργαλεῖο, καὶ προσπάθησα νὰ γυρίσω τὸ κεφάλι μου πρὸς τὴν κατεύθυνση τοῦ θορύβου.

 Καὶ τότε… ὢ Θεέ μου !
 Ὃ Ἀρχάγγελος Μιχαήλ, ὃ Ταξιάρχης, μὲ τὴν πανοπλία του καὶ τὸ σπαθὶ στὸ δεξὶ χέρι του, στεκόταν πλάϊ μου, χαμογελαστὸς καὶ ὁλοζώντανος
 ”Δανιήλ, εἶμαι ἐδῶ, μοῦ εἶπε. Δὲν σὲ ἐγκατέλειψα. Σὲ προστατεύω. Ἐγὼ θὰ σὲ χειρουργήσω, καὶ θὰ γίνεις καλά. Μὴ φοβᾶσαι ! “
 Ἦταν τὰ λόγια του Ἀρχαγγέλου, καὶ καθώς μου μιλοῦσε ἀκούμπησε τὸ ξίφος στὸ στῆθος μου !…
 Σὲ λίγο ἦλθε o καθηγητὴς Μπελένης. ” Ἂς προσευχηθοῦμε μαζὶ πάτερ Δανιήλ, μοῦ εἶπε, καὶ μὲ τὴν βοήθεια τοῦ Θεοῦ ὅλα θὰ πᾶνε καλὰ “. Καὶ πράγματι πήγανε !
 Ἢ ἐγχείρηση πέτυχε. Τὸ χέρι τοῦ γιατροῦ ποῦ τὸ ὁδηγοῦσε ὃ Ἀρχάγγελος, εἶμαι βέβαιος γιαυτό, μοῦ ξανάδωσε πάλι τὴν ζωὴ ποῦ εἶχε ἀρχίσει νὰ φεύγει ἀπὸ μέσα μου. Καὶ σήμερα, ὄχι γιὰ πρώτη φορά, ἦλθα καὶ πάλι ἐδῶ, στὸ πανελλήνιο προσκύνημα τῶν Παμμεγίστων Ταξιαρχῶν στὸ Μανταμάδο τῆς Λέσβου, γιὰ νὰ εὐχαριστήσω τὸν Ἀρχάγγελο τοῦ Θεοῦ Μιχαήλ, γιὰ τὴν σωτηρία μου…”

 (ἀπόσπασμα ἀπὸ τὸ τριμηνιαῖο δελτίο ἐπικοινωνίας ” Ὃ Ταξιάρχης ” , τοῦ Ἱεροῦ προσκυνήματος Ταξιαρχῶν Μανταμάδου τῆς Λέσβου)

Δεν υπάρχουν σχόλια: