Οι χειρισμοί της κυβέρνησης στο λεπτό ζήτημα της λαθρομετανάστευσης κινούνται στη σφαίρα του θεάτρου, της αναποτελεσματικότητας, της εξαγρίωσης και του παραλογισμού.
του Στρατή Μαζίδη
Θεάτρου γιατί σε μια χώρα με 2.000.000 αλλοδαπούς των οποίων η πλειοψηφία είναι λαθρομετανάστες το ζήτημα δε λύνεται με μερικά πούλμαν της Dendias Travel στο κέντρο της Ομονοίας και αραδιάζοντας τους συλληφθέντες σε περιοχές της περιφέρειας ακόμη και με ευαίσθητο εθνικό χαρακτήρα όπως η Θράκη.
Αναποτελεσματικότητας διότι οι λίγες χιλιάδες είναι σταγόνα στον ωκεανό μπροστά στα 2.000.000 αλλά και γιατί οι ξυλοδαρμοί, οι ληστείες, οι διαρρήξεις, οι φόνοι, τα καλάσνικοφ, η πορνεία, τα ναρκωτικά καλά κρατούν.
Εξαγρίωσης όταν η απειλή πολέμου στο κέντρο της Αθήνας, τα σκαμπίλια στα κορίτσια στην Πάτρα που δεν ήθελαν cd, το “όλοι τα πιτάνετε” στους Αγίους Αναργύρους, οι βιασμοί στα νησιά δεν προκαλούν καμία απολύτως αντίδραση ενώ επιπρόσθετα τα αποτελέσμα του Ξένιου Διός ούτε λίγο ούτε πολύ έβγαζαν τους 4 στους 5 προσαχθέντες νόμιμους. Αντίθετα κάποιοι αποδεικνύονται λαλίστατοι σε άλλες περιπτώσεις.
Παραλογισμού διότι μια σειρά ιστότοπων και χρηστών του ίντερνετ τίθενται υπό παρακολούθηση επειδή δε συμφωνούν με την παρουσία 2.000.000 αλλοδαπών στην Ελλάδα.
Η κυβέρνηση αντί να αντιληφθεί το μέγεθος του προβλήματος και να αφοπλίσει αυτή την ωρολογιακή βόμβα που βρίσκεται στα θεμέλια της κοινωνίας μας επιλέγει το στρουθοκαμηλισμό, τις εντυπώσεις, την καταστολή των αντιδράσεων και τη σε επίπεδο εντυπώσεων αντιμετώπιση του ζητήματος με μερικές κλούβες μπροστά στις τηλεοπτικές κάμερες.
Με το να σπρώξεις όμως τη σκόνη κάτω από το χαλί, δεν πρόκειται να καταφέρεις κάτι.
Το πρόβλημα πλέον ούτε κρύβεται ούτε μετατίθεται (στη Χρυσή Αυγή).
Υπάρχει κι έχει ανοίξει για την ελληνική κοινωνία. Την απασχολεί και πλέον επηρεάζει την ψήφο της. Δε χρειάζεται να είσαι αριστερός, κεντρώος ή δεξιός για να αντιληφθείς τους κινδύνους. Για να διαπιστώσεις πως κάποιοι λαοί και ομάδες δεν αφομοιώνται όπως τα αλλαλάζοντα πλήθη της Λιβύης και της Υεμένης. Για να καταλήξεις πως αν θες να περπατήσεις ξανά άνετα στους δρόμους πρέπει η συντριπτική πλειοψηφία όλων αυτών απλά να σηκωθεί και φύγει. Δεν είναι θέμα διαφοράς, ανωτερότητας ή κατωτερότητας. Απλά είμαστε διαφορετικοί, πολύ διαφορετικοί.
Δεν είμαστε μια χώρα των 40.000.000 με ισχυρή βιομηχανία και θέσεις εργασίας. Είμαστε ένα κράτος που γερνά, δε γεννά και αδυνατεί να θρέψει τα ίδια του τα παιδιά. Πώς θα θρέψει 2.000.000 ξένα στόματα; Απλά δε γίνεται.
Και με θεατρινισμούς, στρουθοκαμηλισμούς και γελοιότητες το μόνο που καταφέρνεις είναι η Χρυσή Αυγή να εντείνει σε αυτό ακριβώς το πεδίο της απουσίας σου τις προσπάθειές της. Θα σε υποκαθιστά με δυναμικό τρόπο, θα κερδίζει την εύνοια του κόσμου και θα ηρωοποιείται έτι περισσότερο όποτε οδηγείται στο δικαστήριο. Επειδή όμως κι αυτή δε χτυπά το γάιδαρο αλλά μόνο το σαμάρι θα ανοίγουν παράλληλα οι ασκοί του Αιόλου ώστε κάποια στιγμή να αρχίσουν τα αντίποινα σε πιο οργανωμένο και συντονισμένο βαθμό μιας και τους βιασμούς, το ξύλο και τις ληστείες τις βιώνουμε σε καθημερινό επίπεδο.
Απαιτείται σύνεση, αποφασιστικότητα και αποτελεσματικές πολιτικές. Όσο ακόμη υπάρχει χρόνος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου