Δύσκολο, μὰ τόσο ὄμορφο. Μὴν περιορίζεις τὴν ἀγάπη σου. Εἶδες τί ἔκανε ὁ Χριστός; Δὲν πῆγε στοὺς "θρησκευόμενους" ἐκείνης τῆς ἐποχῆς μόνο. Ἀγάπησε τοὺς πάντες! Μίλησε μὲ τὴ Σαμαρείτιδα, μὲ πόρνες μίλησε, ἔφαγε στὸ σπίτι τοῦ Ζακχαίου, μὲ ἀνθρώπους τοῦ δρόμου, σακάτηδες καὶ μὲ τόσους ἄλλους...
Ἐμεῖς, λοιπόν, γιατί νὰ εἴμαστε κολλημένοι; Γιατί νὰ μὴν ἀποδεχόμαστε τοὺς ἄλλους ὅπως εἶναι; Δυστυχῶς, δὲν εἴμαστε ἀνατρεπτικοί.... Δὲν προχωρᾶμε στὴν οὐσία τῶν πραγμάτων. Κρίνουμε καὶ κατακρίνουμε βλέποντας τὰ ἐξωτερικὰ πράγματα. Βλέπουμε μόνο τὴν ἐπιφάνεια... Ἂν ζούσαμε στὴν ἐποχὴ τοῦ Χριστοῦ, ὑπῆρχε ποτὲ περίπτωση νὰ πιστεύαμε ὅτι ὁ ληστὴς θὰ πήγαινε στὸν Παράδεισο;
Εἴμαστε κολλημένοι στὸ φαίνεσθαι. Δυστυχῶς, ἡ ἐγωιστικὴ ἀντίληψη τῆς πραγματικότητας μᾶς κάνει νὰ μένουμε κολλημένοι. Κολλημένοι στὶς ἰδέες μας. Κολλημένοι στὶς κατακρίσεις μας. Κολλημένοι στὴ ζωὴ τὴν ψεύτικη...
Ἂς ποῦμε μία προσευχὴ τῆς καρδιᾶς. Ἂς ποῦμε στὸ Χριστὸ νὰ ἔρθει νὰ μᾶς ἐλεήσει. Νὰ μᾶς φωτίσει. Νὰ μᾶς ἀνοίξει τὰ μάτια. Ὅταν αὐτὸ συμβεῖ, θὰ δοῦμε τὰ πάντα μὲ ἀγάπη. Θὰ δοῦμε ἕναν ἄλλο κόσμο. Ἕναν κόσμο γεμάτο ἀγάπη...Ὑπάρχει ὀμορφότερο πράγμα ἀπὸ αὐτό;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου