Τετάρτη 26 Ιανουαρίου 2011

Το χάραγμα του αντιχρίστου και το χάραγμα του Θεού.


Πολλοί ο ντίχριστοι, όρατα τά χαράγματα

«Mή ταρασσέσθω μν καρδία μηδέ δειλιάτω»(ωάν. ιδ΄ 27)
πόστολος Παλος νησυχοσε γιά τούς χριστιανούς, γιά τά πνευματικά του παιδιά, μήπωςτεντώσουν τά ατιά τους νά δεχτον τά πατηλά μηνύματα κείνων, πού σαν «κνηθόμενοι τήν κοήν» (A΄ Tιμ. δ΄ 3).
Xριστός τς πρώτης καί τς δευτέρας Παρουσίας εναι λιος. Aτόν ποιος κολουθε, μή περιπατήσ ν τ σκοτί, λλ ξει τό φς τς ζως» (ωάν. η΄ 12). Πολλοί παρασύρονται στήν ξέτασι το μελλοντικο κτακτου σημείου, πού χει ποικίλα νόματα, καί φυσικά δέν θά εναι τίποτε λλο, παρά μιά κόμα ξαρσις το κακο.


* Πάντα τό Φς, πάντα καί τό κακό.

* Πάντα πάρχει ντασις το κακο.
Δέν εναι κακό νά προσέχη κανείς τήν ποικιλώνυμη σατανικότητα. Kακό εναι ν
ποπροσανατολίζεται. N ποσύρη τό βλέμμα του πό τό πρόσωπο το Xριστο, καί νά τρομοκρατται μέ κάποιον ρχόμενο ντίχριστο. «Mή τις μς ξαπατήσ κατά μηδένα τρόπον» (B΄ Θεσ. β΄ 3).

* Κάθε νθρωπος τς μαρτίας, πού θέλει μάλιστα νά παρασύρη στήν βυσσο τούς λλους, εναι υός τς πωλείας καί νθρωπος τς μαρτίας καί ντικείμενος καί ντίχριστος.

* ν τό πρόσωπο, πού λλοτε λέγεται «ντικείμενος», λλοτε «περαιρόμενος», λλοτε «νθρωπος τς μαρτίας», λλοτε «υός τς πωλείας», λλοτε « κατέχων» ( πόστολος Παλος δεν χρησιμοποιε τή λέξι «ντίχριστος»), εναι κτακτο φαινόμενο, ατό δέν καταργε τό λλο, τό πείρως σπουδαιότερο. Ποιό;

* ποιος πηγαίνει θεληματικά κόντρα στό θέλημα το Θεο, γίνεται ντικείμενος. ς θυμηθομε γιά ποιό θέμα σέ λλη πιστολή του Παλος ναφέρει τό Διάβολο ς «ντικείμενον». Γιά τό θέμα τς τεκνογονίας. Λέει: «Βούλομαι νεωτέρας γαμεν, τεκνογονεν, οκοδεσποτεν, μηδεμίαν φορμήν διδόναι τ ντικειμέν λοιδορίας χάριν» (Α´ Τιμ. ε´ 14).
Σήμερα ο λεγόμενοι ρθόδοξοι χριστιανοί καταπατον σύστολα τό θέλημα το Θεο γιά τήν παιδοποιΐα. Mετέρχονται τά πονηρότερα μέσα γιά ν ποφύγουν τήν τεκνογονία. Eναι δέν εναι, κατά τόν Παλο «ντικείμενοι»;

ν μιά φορά μς νδιαφέρη, ποιός σέ κάθε ποχή εναι θρονιασμένος ντικείμενος, χίλιες φορές ς μς νδιαφέρη νά μή γινώμαστε μες  ντικείμενοι στό Θεό, ντίχριστοι.

θεοποίησις εναι πό τά πιό ντονα χαρακτηριστικά τς ποχς μας. ,τι θρονιάζεται στίς καρδιές τν πολλν εναι «θεός» γιά τόν κόσμο.
Kάποτε « ντικείμενος καί περαιρόμενος», ς εδωλο, στήνεται καί μέσα στούς δικούς μας ναούς! χι διότι τούς ναούς μας καταλαμβάνουν βάρβαροι καί τούς βεβηλώνουν, πως συνέβη σέ κράτη δεδηλωμένου θεϊσμο.
λλο εναι χειρότερο: Mέσα στόν ρθόδοξο Nαό στήνεται τό εδωλο, «περαιρόμενος», ατός πού «κουμαντάρει» γωιστικά τά πάντα, ατός πού «φιγουράρει» σάν παγώνι, ατός πού παιτε λοι νά τόν προσκυνον καί νά σκύβουν τό κεφάλι σέ κάθε νοησία του. «Eς τόν ναόν το Θεο ς Θεόν καθίσαι».

ταν θεοποιονται ο τύποι, ταν θρησκειοποιται κκλησία, ταν ξωθται Xριστός στό περιθώριο, ταν γνοται τό εαγγέλιό Tου, τότε δέν χουμε ντίχριστη συμπεριφορά;

ντί νά δίνουμε, λοιπόν, σημασία στά «ντικείμενα», ς προσέχουμε τά κείμενα, τά ερά, τά θεόπνευστα κείμενα τς γίας Γραφς.

ντί νά φοβώμαστε τόν ποιονδήποτε «ντικείμενον», νά εμαστε νωμένοι μέ τόν «κείμενον», «ς στιν ησος Xριστός» (A΄ Kορ. γ΄ 12).
Kαθένας, πού δέν δέχεται τό Xριστό ς σαρκωμένο Θεό, πολύ δέ περισσότερο Tόν πολεμάει, εναι ντίχριστος. τσι λέει εαγγελιστής ωάννης στίς πιστολές του, πού μόνο σ ατές ναφέρεται τό νομα «ντίχριστος» (οτε στήν δευτέρα πρός Θεσσαλονικες οτε στήν ποκάλυψι ναφέρεται, σο καί ν πιμένουν ο κατ πάγγελμα ντιχριστολογοντες!). Λέει ωάννης: «Kαί νν ντίχριστοι πολλοί γεγόνασιν. Tίς στιν ψεύστης, ε μή ρνούμενος τι ησος οκ στιν Xριστός; Oτός στιν ὁἀντίχριστος, ρνούμενος τόν πατέρα καί τόν υόν. Πς ρνούμενος τόν υόν οδέ τόν πατέρα χει» (A΄ ωάν. β΄ 18-23).

* Σημασία δέν χει πολυπραγμοσύνη γύρω πό τό πρόσωπο το ντιχρίστου. Σημασία χουν δυό σχετικά.
* Tό να: Πάντοτε μισονται καί πολεμονται ο ληθινοί χριστιανοί.
* Tό λλο: O χριστιανοί στηρίζονται χι στόν ντίχριστο, λλά στόν Xριστό. Δυστυχς, πολλοί τρομοκρατον τούς λιγοψύχους μέ τόν «ντίχριστο».

* πιστός δέν πολυπραγμονε γύρω π τήν παξ ναφορά το Παύλου σ να μυστηριδες πρόσωπο σατανικς συμπεριφορς καί σατανικο μπεριαλισμολλ σχολεται μέ τό ατονόητο ργο λων τν σκοτεινν δυνάμεων λων τν αώνων.
Ξέρετε πς μοιάζουμε;
Mς χουν κυκλώσει πολλές φλόγες καί ν καιγόμαστε, μες δέν σχολούμαστε μέ τό πς θά γλυτώσουμε π τό στόμα τους πς θά τίς σβήσουμε, λλά τρέμουμε μιά μόνο φλόγα πού... κάποτε θά ρθη!
Mεγαλύτερη πιτυχία το μεγάλου ντιχρίστου, το Διαβόλου, πό ατήν δέν πάρχει!
Kαιγόμαστε πό τούς πολλούς ντιχρίστους του, καί κενος μς πεισε νά μή τούς φοβώμαστε, λλά νά τρέμουμε κάποιον πού... θά ρθη!
Kαί στήν κόλασι κόμα ο πρόσεκτοι καί περίεργοι «χριστιανοί» θά τσακώνωνται γιά τό ποιός εναι τελικά καί ν ρθε δέν ρθε στή γ ντίχριστος!
Mερικοί χουν καταληφθ πό γχος, τι δέν θά μπορον πιά νά κάνουν τίποτε, φο μάλιστα εναι... σίγουρο, τι θά προσπαθήσουν νά τούς σφραγίσουν μέ κάποιο «χάραγμα» το ντιχρίστου, τι θά μεταβληθον ατόματα σέ βουλα νούμερα, σέ γέλη κάποιου ριθμο!
λλοίμονο!
* Tότε, πο πάει τό Aμα τς Kαινς Διαθήκης;
* Πο πάει παντοδυναμία το Xριστο;
* Πο πάει λευθερία το νθρώπου;
* Πο πάει χάρις το Θεο, πού τά «πάντα σχύει» (Φιλιπ. δ΄ 13) πιστός;
* Πο πάει βεβαιότητα, τι θά καταλυθ τό κράτος το ντιχρίστου Διαβόλου τελείως;
πιστός χριστιανός, να φοβται: Nά μή παραδοθ στούς πειρασμούς καί θελήση μόνος του νά γίνη βουλο νούμερο σκοτεινν δυνάμεων. Δέν φοβται τήν ποδούλωσι τς βουλήσεώς του κατά τόν ποιονδήποτε μαγικό τρόπο. Γιατί κάτι τέτοιο δέν γίνεται.
Δέν ταράζεται πό τό σύνδρομο τς θρησκευτικς τρομοκρατίας, πού χει καταλάβει στήρικτους καί νόητους. Στηριγμένος πιστός σέ σα Γραφή βεβαιώνει, κάπως τσι ντιστέκεται:
―Φύγετε τς σχατομανίας τά παιδιά, πού θέλετε νά μέ τρομάξτε μέ τόν ρχομό το... ντιχρίστου! γώ χω τό δικό μου Kύριο, τό Xριστό μου, πού ρθε. Kαί Tόν περιμένω νά ξανάρθη γιά νά πάρη κόμα πιό κοντά Tου λους τούς εσεβες. « Kύριος γγύς»!
Tίς σκιές δέν τίς φοβμαι! Mήτε τά «μορμολύκια» καί τά φαντασιοκοπήματα. Z στό φς τς λήθειας. νήκω στό στρατό το ησο, στήν κκλησία τς χαρς καί τς λευθερίας.
* * *
φορμή κάποια καινούργια «ταυτότητα», πού χει χαρακτηριστ «κάρτα το πολίτη» μερικοί ταράζονται. Mιλνε γιά τό «χάραγμα» κάποιου θηρίου, πού τό χουν βαφτίσει «ντίχριστο»!
τι λέξις «ντίχριστος» δέν πάρχει στήν ποκάλυψι εναι πασίγωστο. Tό τι γιά πολλούς ντίχριστους μιλάει εαγγελιστής ωάννης στήν πρώτη του πιστολή (β΄ 18-23), καί ατό εναι πασίγνωστο. πως πίσης πασίγνωστο καί ατονόητο εναι, τι πό τήν ποχή το Kυρίου μέχρι τή συντέλεια το κόσμου ρθαν, ρχονται καί θά ρχωνται μυριάδες ντίχριστοι, λοι σοι ρνονται τό Xριστό ς Σωτρα, σοι πολεμον τό Xριστό καί τούς χριστιανούς, σοι σεβον στό Eαγγέλιο το ησο Xριστο.
κενο, πού δέν χουν προσέξει πολλοί εναι τά για χαράγματα. Mιλνε μόνο γιά τό να χάραγμα το θηρίου, καί καμμιά μνεία δέν κάνουν γιά τά πολλά σφραγίσματα το Θεο στούς πιστούς.
ς ναφέρουμε μερικά:
*  «Kαί ρρέθη τας ξουσίαις (τν κρίδων), να μή δικήσωσι τόν χόρτον τς γς οδέ πν χλωρόν, οδέ πν δένδρον, ε τούς νθρώπους οτινες οκ χουσι τήν σφραγδα το Θεο πί τν μετώπων ατν» (ποκ. θ΄ 4). Δηλαδή: Eπαν στίς κρίδες νά μή βλάψουν τό χορτάρι τς γς οτε κανένα χλωρό, οτε κανένα δέντρο, παρά μόνο νά βλάψουν νθρώπους, πού δέν χουν τήν σφραγδα το Θεο στά μέτωπά τους!
χουν ο χριστιανοί καμμιά σφραγδα στό μέτωπό; Kανένα χάραγμα; χι. ρα δέν εναι χριστιανοί; Eναι, φο τό χάραγμα εναι συμβολικό καί όρατο.
χουμε καμμιά σφραγίδα στό μέτωπό; ρα δέν εμαστε χριστιανοί! Kαί μως εμαστε. Eχαν καμμιά σφαγίδα στό μέτωπό τους ο γιοι μάρτυρες; χι. ρα δέν σαν χριστιανοί! σφαλς σαν. Eχαν τό σφράγισμα καί τό χάραγμα, λλ όρατο!
* Γιατί, λοιπόν, τό ελογημένο σφράγισμα καί χάραγμα, γιά τό ποο μιλάει ωάννης στην ποκάλυψι καί στά ζ΄, θ΄, καί ιδ΄ κεφάλαια, εναι συμβολικά καί όρατα, καί μόνο τό σφράγισμα το θηρίου (ποκ. ιγ΄ 16) θά εναι ρατό καί πραγματικό; ξηγστε ο ταράζοντες τόν κόσμο, γιατί;
Mόνο στόν γκέφαλο πλανεμένων καί κραίων προτεσταντν τς μερικς μπορε νά ναζητηθ ξήγησις. Tό πς τώρα πό κε ρθε δ, ατό εναι να λλο μυστήριο, πτασφράγιστο, μλλον μια πιτυχία το ντιχρίστου, το Διαβόλου.
* Mέ τό εσιτήριο το ορανοπολίτη σχολονται ο γιοι. Δέν εμαστε τς γς ατς πολίτες.
Λέει ερός Xρυσόστομος: «Oκ ε πολίτης, λλ δίτης ε καί δοιπόρος. Mή επς· χω τήνδε τήν πόλιν, καί χω τήνδε. Oκ χει οδείς πόλιν. πόλις νω στί» (E.Π.E. 33, 120). Mετάφρασις: Δέν εσαι πολίτης, λλά διαβάτης καί δοιπόρος. Mήν πς, χω ατή τήν πόλι χω τήν λλην. Kανένας δέν χει πόλι, μόνιμη κατοικία. πόλις μας εναι πάνω.
* O χριστιανοί εναι: Oρανοδρόμοι. Πορεύονται πρός τόν ορανό, περπατώντας στή γ. «Oκ χομεν δε μένουσαν πόλιν, λλά τήν μέλλουσαν πιζητομεν» (βρ. ιγ΄ 14).
Oρανοπολτες. «Tά νω φρονομεν, ο τά πί τς γς» (Kολοσ. γ΄ 2).
Oρανοδεκτες. Δείχνουμε στούς πεζοπόρους καί ταλαιπώρους το κόσμου, πώς τό «πολίτευμα μν ν ορανος πάρχει» (Φιλιπ. γ΄ 2).
* Περπατμε μέ σκοπό καί στόχο τόν ορανό: «Kατά σκοπόν διώκω πί τό βραβεον τς νω κλήσεως» (Φιλιπ. γ΄ 14). Περπατμε μέ διπλ σφραγίδα στό μέτωπο.
μιά εναι δική μας : μολογία. λλη το Xριστο. χάρις. Nαί, δέχομαι τό χαραγμα το γίου Πνεύματος.
χουμε καί λλο γιο σφράγισμα στήν ποκάλυψι. Δόθηκε ντολή στούς τέσσερις γγέλους: «Mή δικήσητε τήν γν μήτε τήν θάλασσαν μήτε τά δένδρα, χρις ο σφραγίσωμεν τούς δούλους τοΘεο μν πί τν μετώπων ατν. Kαί κουσα τόν ριθμόν τν σφραγισμένων· κατόν τεσσαράκοντα τέσσαρες χιλιάδες σφραγισμένοι κ πάσης φυλς υἱῶν σραήλ....» (ποκ. ζ΄ 2).
O δολοι το Θεο χουν χάραγμα στό μέτωπο; χι. Kαί μως εναι χριστιανοί. Bέβαια παρακαλον: «Mή εσενέγκς μς ες πειρασμόν».
Σέ τί διαφέρει πειρασμός πό ποιαδήποτε ξωτερική πέμβασι λλου; Στόν πειρασμό νδίδει  λευθερία μας. Στήν λλη πέμβασι πιρροή δέν λειτουργε λευθερία. Mέ μαγικό τρόπο οτε κακό οτε καλό μπορον νά μς κάνουν.
* Bέβαια λογαριάζουμε τούς ντίχριστους, τίς ντίχριστες, τά ντίχριστα. σοι καί σα μς σερβίρουν τήν διαφθορά καί τήν διαστροφή τς λήθειας.
* πόστολος Παλος προσπαθοσε νά χαραχτ στίς καρδιές λων «ησος Xριστός σταυρωμένος» (Γαλ.γ΄ 1). Πς Tόν χάραζε; Mέ τήν όρατη χαρακτική τέχνη. Mέ τό χρωστρα το λόγου του.
* O χριστιανοί δέν φοβόμαστε τόν ναν ριθμό, στω καί ν ατός εναι 666 777 888! Tά ναρίθμητα μαρτήματά μας φοβόμαστε.
* O χριστιανοί δέν φοβόμαστε τόν ντικείμενον. Στηριζόμαστε στόν κείμενον, «ς στιν ησος Xριστός» (A΄ Kορ. γ΄ 12). O χριστιανοί δέν δίνουν σημασία στά «ντικείμενα». Προσέχουμε τά κείμενα, τά ερά, τά θεόπνευστα κείμενα τς γίας Γραφς.
O χριστιανοί να χάραγμα ποθον. Nά γραφτ τό νομα τους στόν κατάλογο το ορανο (Λουκ. ι΄ 20).

ρχιμ. Δανιήλ Γ. εράκη, εροκήρυκος
Αναρτήθηκε από τη συνοδοιπορία 

Δεν υπάρχουν σχόλια: