Ο ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ

Ο λόγος του σταυρού σε όλες τις εποχές ακούγεται παράδοξα. Στην δική μας όμως, η οποία έχει θεοποιήσει την άνεση και την ευμάρεια, ο λόγος του σταυρού δεν είναι μόνο παράλογος, αλλά και ασυμβίβαστος με την λογική του κόσμου. Είναι τρομακτικός για τους κανόνες της ζωής του, για τις επιδιώξεις στο κυνήγι της ευδαιμονίας και της καλοπέρασης. Και όμως το ευαγγέλιο επιμένει σταθερά να διακηρύσσει τον λόγο του Χριστού «όστις θέλει οπίσω μου ακολουθείν, απαρνησάσθω εαυτόν και αράτω τον σταυρόν αυτού, και ακολουθείτω μοι». Η αυταπάρνηση και άρση του σταυρού φανερώνουν την αυθεντικότητα της κλήσης μας και του προορισμού μας. Τα ηχηρά εύκολα συνθήματα του κόσμου, αν και αρχικά μας γοητεύουν, τελικά μας απογοητεύουν, γιατί μας παραπλανούν και παραμορφώνουν το νόημα της ζωής. Αποδεικνύουν την ματαιότητα όλων των ανθρωπίνων, όταν αυτά δεν είναι διαποτισμένα από το πνεύμα του Θεού.



Το κήρυγμα του σταυρού σφραγισμένο από το σταυρικό πάθος του Χριστού επισημαίνει ότι «όποιος θέλει να σώσει την ψυχή του θα την χάσει, ενώ όποιος χάσει την ζωή του χάριν εμού και του ευαγγελίου, θα την σώσει». Εδώ βρίσκεται ο δρόμος που διάλεξε ο Θεός, για να έρθει στους ανθρώπους και για να πάνε οι άνθρωποι στον Θεό. Πρόκειται για έναν δρόμο αντιφατικό. Έναν δρόμο που προκαλεί την λογική και μας προσκαλεί να εμπιστευθούμε την αλήθεια που ο Θεός μας αποκάλυψε. Ένα δρόμο σκληρό, επίπονο και οδυνηρό, που όμως το τέρμα του είναι λυτρωτικό. Απαρνούμαι τον εαυτό μου σημαίνει απελευθερώνομαι από τον ασφυκτικό κλοιό του εγώ. Απελευθερώνομαι από τον παραλογισμό που με ωθεί να υπερτονίζω και να υψώνω τον εαυτό μου σε είδωλο γύρω από το ποίο ζητάω να στρέφεται η ζωή η δική μου και των γύρω μου. Αυτό είναι αυτοκαταστροφικό. Γιατί κάθε φορά που ασχολούμαστε αποκλειστικά με τον εαυτό μας και με την ικανοποίηση των δικών μας επιθυμιών δεν μπορούμε να αισθανθούμε τις ανάγκες των άλλων. Έτσι όμως κλείνουμε την πόρτα στον Θεό και δεν μπορούμε να ενωθούμε μαζί Του.



Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η αυταπάρνηση και η εν υπομονή και ελπίδι άρση του σταυρού οδηγεί τν πιστό στην εν Χριστώ υπέρβαση του μαρτυρίου του. όπως παρατηρεί ένας λόγιος Επίσκοπος, «στον Γολγοθά υπήρχαν τρείς σταυροί. Οι δύο ήταν το τέρμα της πορείας δύο ληστών, ο μεσαίος ήταν απλώς ένα σταυροδρόμι. Διότι Εκείνος που υψώθηκε πάνω του είχε περάσει μια ζωή αγάπης και αλήθειας και όδευε δια του σταυρού προς τον Πατέρα. Αλλά, ακόμη, η χάρη και η δύναμη του σταυρού του Χριστού επηρέασε και μεταμόρφωσε τον έναν από τους δύο άλλους σταυρούς κάνοντάς τον διά της μετανοίας «θύραν» του παραδείσου. Αυτό είναι μια πολύ ουσιαστική παρηγοριά για όσους σήμερα σηκώνουν σταυρό ενοχής».



Να, λοιπόν, γιατί ο σταυρός του Χριστού φωτίζει τα αδιέξοδα και τα σκοτάδια που τόσο συχνά μας φοβίζουν. Μας απελευθερώνει από τις πλάνες και τα είδωλα που μας αιχμαλωτίζουν. Μας θεραπεύει από τα πάθη και τις αδυναμίες μας, που μας ταλαιπωρούν και μας βασανίζουν. Ο πόνος τους σταυρού θα φωτίζεται πάντοτε από την χαρά της Ανάστασης. Γιατί ένας σταυρός χωρίς ανάσταση αποτελεί αποτυχία και τραγωδία, ενώ μια ανάσταση χωρίς σταυρό θα είναι μια νίκη χωρίς βαρύτητα και αξία. Ο σταυρός και η ανάσταση είναι αλληλένδετα όχι μόνο στο μυστήριο της σωτηρίας μας, αλλά και στον αγώνα και την ζωή του πιστού. Γι αυτό η θεληματική άρση του σταυρού δεν είναι μια αρρωστημένη τάση του ανθρώπου που ζητά ικανοποίηση στην οδύνη. Είναι πηγή δύναμη, που μεταμορφώνει τις δυσκολίες και τα προβλήματα της ζωής. Αυτό σημαίνει ότι μέσα από την πάλη και την αγωνία της ζωής, έστω και αν δεν νικάμε πάντοτε, τουλάχιστον ωριμάζουμε πνευματικά, ώστε να αντέχουμε τους πειρασμούς και να προχωρούμε.



Αγαπητοί αδελφοί, ο σταυρός δεν είναι μόνο το σημαντικότερο και χαρακτηριστικότερο σύμβολο του χριστιανού. Δεν είναι μόνο η έκφραση του αγώνα και της νίκης, της θυσίας και της δόξας, της ζωής και της σωτηρίας. «Ο σταυρός είναι η καθημερινή απάντηση του Θεού στην τραγωδία και απόγνωση του αμαρτάνοντος ανθρώπου». Είναι το θαύμα της αγάπης του Θεού, που μας περιμένει καρτερικά, για να μας σώσει. Αμήν.

Αρχιμ. Ν.Κ.