Πέμπτη 31 Δεκεμβρίου 2009

«Αφαιρέστε αυτά που μας χρωστάτε από αυτά που σας χρωστάμε...»

Στις 16-12-2009 υπό τον τίτλο  γράφαμε: "να πληρώσουν επιτέλους οι Γερμανοί"
Τετάρτη, 16 Δεκεμβρίου 2009


Η Τοπική Ένωση Δήμων & Κοινοτήτων για τις γερμανικές αποζημιώσεις

Το Διοικητικό Συμβούλιο της ΤΕΔΚΕ εξέδωσε ομόφωνα ψήφισμα υποστηρίζοντας τα αιτήματα του «Εθνικού Συμβουλίου Διεκδίκησης των οφειλών της Γερμανίας προς την Ελλάδα» και απαιτεί από την ελληνική κυβέρνηση να προωθήσει και να διεκδικήσει: Την επιστροφή του κατοχικού δανείου που οι κατοχικές δυνάμεις υποχρέωσαν την χώρα μας να της παράσχει, πέραν των εξόδων συντήρησης των κατοχικών στρατευμάτων.

Τις γερμανικές επανορθώσεις που μας επιδίκασε η Διεθνής Διάσκεψη Ειρήνης των Παρισίων (1946) για τις καταστροφές που μας προξένησαν τα ναζιστικά στρατεύματα στην υποδομή της χώρας μας.

Την επιστροφή των αρχαιολογικών θησαυρών που αφαίρεσαν τα γερμανικά στρατεύματα κατοχής από τα μουσεία μας και τους αρχαιολογικούς χώρους.

Τις αποζημιώσεις προς τα θύματα της θηριωδίας των ναζιστικών στρατευμάτων κατοχής εις βάρος των κατοίκων περίπου εκατό ολοκαυτωμάτων πόλεων και χωριών, αλλά και γενικότερα εις βάρος του άμαχου πληθυσμού.

Το ΔΣ της ΤΕΔΚΝΑ επισημαίνει πως παιτεί από την ελληνική κυβέρνηση να δώσει τέλος στην εγκληματική τακτική της ανοχής στην απαράδεκτη γερμανική τακτική της αυτοεξαίρεσής της από τους διεθνείς κανόνες που διέπουν τα εγκλήματα πολέμου, καθώς και να προχωρήσει στην κατάργηση του άρθρου 923 του Κ.Πολ.Δ. που αναφέρει: «αναγκαστική εκτέλεση κατά αλλοδαπού Δημοσίου δεν μπορεί να γίνει χωρίς προηγούμενη άδεια του Υπουργού Δικαιοσύνης».

http://troktiko.blogspot.com/2009/12/blog-post_6958.html

Σχόλιο.

Τόσα μάρκα έδωσαν οι γερμανοί στα ...ελληνικά κόμματα για να γίνεται το δικό τους. Είναι δυνατόν να ζητάμε τις αποζημιώσεις;

Ναί, είναι και μπορούμε όχι μόνο να τις διεκδικήσουμε αλλά και να τις πάρουμε. Αρκεί να πάνε προς το συμφέρον του λαού καί όχι στις τσέπες των κομματογλυφτών όπως τα χρήματα του σχεδίου Μάρσαλ.


Σήμερα απαντούν οι αντιστασιακοί



Τουλάχιστον 10,6 δισ. δολάρια οι οφειλόμενες προς την Ελλάδα αποζημιώσεις. Ζήτημα επανορθώσεων από τη Γερμανία εγείρουν οι Έλληνες αντιστασιακοί.

Να καταβάλει η Γερμανία τις πολεμικές αποζημιώσεις ύψους 7,1 δισ. δολαρίων (αγοραστικής αξίας 1938) και το κατοχικό αναγκαστικό δάνειο ύψους 3,5 δισ. δολαρίων (αγοραστικής αξίας 1938) ζητούν από το Γερμανό υπουργό Οικονομικών Β. Σόιμπλε 66 αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης, ανάμεσά τους ο Μανώλης Γλέζος και ο Λεωνίδας Κύρκος.

Απαράδεκτες και αλαζονικές χαρακτήρισαν σήμερα 66 αγωνιστές της εθνικής αντίστασης τις πρόσφατες δηλώσεις του Γερμανού υπουργού Οικονομικών, Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, ο οποίος είχε πει ότι “εμείς οι Γερμανοί δεν μπορούμε να πληρώσουμε για τα λάθη των Ελλήνων”, με αφορμή την κακή εικόνα της ελληνικής οικονομίας.

Οι αντιστασιακοί δέχονται ότι οι απόψεις του Γερμανού υπουργού μπορεί να πηγάζουν από την αρχή της διεθνούς αλληλεγγύης μεταξύ των λαών, υπενθυμίζουν, ωστόσο ότι “ εδώ και 60 ολόκληρα χρόνια η Γερμανία αρνείται να καταβάλλει τις γερμανικές επανορθώσεις ύψους 7,1 δισ. δολαρίων (αγοραστικής αξίας 1938) και το αναγκαστικό δάνειο ύψους 3,5 δισ. δολαρίων (αγοραστικής αξίας 1938).

“Συνιστούμε στον κ. Σόιμπλε να εισηγηθεί στην κυβέρνησή του την εξής διευκολυντική πρότασή μας: αν δυσκολεύεται να εκταμιεύσει τώρα αυτό το οφειλόμενο προς την Ελλάδα ποσό, τότε απλώς να το αφαιρέσει από τα δάνεια που χρωστάει σήμερα η Ελλάδα προς τη Γερμανία”, επισημαίνουν στην ανακοίνωσή τους οι αντιστασιακοί.

 http://kostasxan.blogspot.com/2009/12/blog-post_392.html

 Σχόλιον
Επικροτούμε την απάντηση και ελπίζουμε να πιέσει προς αυτήν την κατεύθυνση η... υπεύθυνη κυβέρνηση της χώρας μας.

Τετάρτη 30 Δεκεμβρίου 2009

ΣΤΩΜΕΝ ΚΑΛΩΣ ΣΤΙΣ ΕΛΛΗΝΟΟΡΘΟΔΟΞΕΣ ΠΑΡΑΔΟΣΕΙΣ ΜΑΣ 1

Ο Θεός μας έχει προειδοποιήσει για όλα όσα συμβαίνουν στον κόσμο.




Μας έχει πεί να μείνουμε σταθεροί στην πίστη και υπομονετικοί, γιατί όλα θα περάσουν.

Σήμερα ανησυχούμε για την κατάντια της χώρας μας, για την εισβολή αλλόθρησκων και αλλοεθνών, για την ανθελληνική στάση των κομμάτων.


Κατηγορούμε τους πάντες και τα πάντα για τους κινδύνους που αντιμετωπίζουμε καθημερινά εμείς και τα παιδιά μας.


Δεν δίνουμε όμως καμία ευθύνη στον πραγματικό υπεύθυνο. Τον ίδιο μας τον εαυτό. Εμείς δεν είμαστε αυτοί που συμβιβασθήκαμε με τον κάθε άδικο; Εμείς δεν αδικήσαμε τον φτωχό; Εμείς δεν προσφέραμε γή και ύδωρ στον κάθε εισβολέα ενώ αντίθετα αδιαφορήσαμε για τον εν Χριστώ έλληνα αδελφό μας;


Τα κόμματα, μόνα τους κυβερνάνε; Τόσα χρόνια με λόγια, έργα και νόμους στρέφονται κατά της πίστεώς μας. Πού έβοσκε η Εκκλησία, δηλαδή ΕΣΥ ο πιστός λαός; Άφησες μερικούς κληρικούς να αγωνίζονται, εσύ όμως μόνο με την σημαία του κόμματός σου έβγαινες στους δρόμους.


Εγκαταλείψαμε τον Θεό και πληρώνουμε γι αυτό. Φύγαμε από την σιγουριά της Εκκλησίας, της οικογενείας, του έθνους, διαστρέψαμε και διαστρεβλώσαμε την ίδια την ζωή. Ειρωνευτήκαμε και πατήσαμε κάθε ελληνοορθόδοξη αξία. Και τώρα διαμαρτυρόμαστε; Μας φταίει ο Θεός; Όχι. Δικό μας κατόρθωμα είναι η κατάντια μας. Ο Θεός μας θέλει παιδιά του ελεύθερα μαζί του. Εμείς τον εγκαταλείψαμε, όπως εγκαταλείψαμε τις ποτισμένες με το άγιο αίμα του Κυρίου μας τις αληθινές αξίες της ζωής. Το έλεος και το δίκαιο.


Τώρα; Τώρα θα κάνουμε αυτό που μας πρέπει. Να μείνουμε ενωμένοι στο όνομα του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, και να παρέχουμε απλόχερη βοήθεια στον αδελφό μας που υποφέρει. Μετάνοια μας πρέπει στην καρδιά μαζί με έργα μετανοίας.


Και το κυριότερο. Να μην ξεχάσουμε ποτέ πιά ότι μόνο ο Θεός σώζει. Κανένα κόμμα, κανένας άνθρωπος. Μόνο ο Θεός σώζει τους πιστούς, την Εκκλησία Του. Ακλόνητη πίστη, αδιάψευστη ελπίδα και απλόχερη έμπρακτη αγάπη να είναι από εδώ και πέρα η ζωή μας.


Αν ζούμε έτσι, κανένα κακό και κανένας κακός δεν θα μπορέσει να μας αγγίξει. Θυμηθείτε την χιλιόχρονη αυτοκρατορία μας. Άντεξε γιατί πρίν πιάσει το σπαθί είχε πρώτα δυνατή πίστη. Θυμηθείτε το θαύμα του 1821, ένα θαύμα που κι αυτό έγινε πρώτα για του Χριστού την πίστη την αγία και μετά για την ελευθερία της πατρίδος. Θυμηθείτε το 1940 με μπροστάρη την Παναγιά συντρίφθηκαν οι ασεβείς επιδρομείς.


Το ίδιο θα γίνει και τώρα. Μείνετε σταθεροί στις παραδόσεις τις άγιες του έθνους μας και θα νικήσετε.

Ο Ορθόδοξος κλήρος να σταθεί στο ύψος του

Είναι καιρός ο Ορθόδοξος κλήρος να σταθεί στο ύψος του.



Αν χρειασθεί, ας κηρυχθεί η Εκκλησία σε διωγμό - άλλωστε προς τα εκεί το πάνε. Οπωσδήποτε όμως πρέπει να αφορίζονται οι υποκριτές πολιτικοί που πηγαίνουν στους ιερούς ναούς για να ψαρέψουν ψηφοφόρους, ενώ στρέφονται φανερά κατά του Χριστού και της Εκκλησίας του, δηλαδή κατά ολοκλήρου του ελληνικού λαού.


Να σταθούν επιτέλους οι κληρικοί όλων των βαθμίδων στο ύψος τους.


Ο Μεδιολάνων Αμβρόσιος είχε απαγορεύσει σε έναν πανίσχυρο αυτοκράτορα, τον Θεοδόσιο, να πατήσει το πόδι του σε ναό. Σήμερα ο λαός έχει δημοκρατία και τον "εκπροσωπούν" αισχροί υπηρέτες. Αλλά εκείνος ήταν ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ κληρικός και όχι κομματικό στέλεχος με ράσα.

Αντιμετώπιση εγκληματικότητας ανηλίκων

 Συνέβη στην Ιταλία!
Εκεί που οι Δικαστές δείχνουν να μην αστειεύονται - είτε πρόκειται για πολιτικούς είτε για τα ... καμάρια τους !!!!!

Την βίαζαν επανειλημμένως στις τουαλέτες του σχολείου για πάνω από δύο εβδομάδες. Το θύμα, μια νεαρή μαθήτρια 13 χρόνων σε τεχνική σχολή της Aνκόνας. Θύτες μια άγρια ορδή με 15 μεγαλύτερους συμμαθητές της που είχε σπείρει τον τρόμο σε όλο το σχολείο. Oι βιασμοί καταγράφηκαν σε βίντεο που οι νεαροί μαθητές πουλούσαν στο σχολείο για λίγα ευρώ.

Όταν η μαθήτρια βρήκε το θάρρος και μίλησε στους γονείς της, αποκαλύφθηκε ότι πολλοί από τους βιαστές ήταν παιδιά της ενορίας, μέλη καθολικής νεολαιίστικης οργάνωσης, γνωστοί στη γειτονιά και υπεράνω κάθε υποψίας.

Oι γονείς των θυμάτων δήλωσαν αμέσως την πρόθεσή τους να συνεργαστούν με την Αστυνομία. H προσεκτική μελέτη των συνολικά πέντε ανατριχιαστικών βίντεο από μέρους της Αστυνομίας άφησε ελάχιστα περιθώρια αμφιβολίας για την ενοχή των νεαρών βιαστών. Εκείνο που, αντιθέτως, ερευνάται ακόμη είναι αν η 13χρονη ήταν το μόνο θύμα ή αν η συμμορία είχε βάλει στο στόχαστρο και άλλες μαθήτριες.

H ιταλική κοινή γνώμη, όμως, αναρωτιέται τι συμβαίνει στα ιταλικά σχολεία. Mετά το επεισόδιο της Aνκόνας άρχισαν να πέφτουν βροχή οι καταγγελίες: βιασμός 12χρονης στο Pήγιο της Kαλαβρίας, βιασμός σε λύκειο του Mιλάνου.

Kαι βίντεο που εικονίζουν μια ανεξέλεγκτη κατάσταση στις σχολικές αίθουσες. Πριν από μερικές ημέρες κατασχέθηκε στο Διαδίκτυο το ερασιτεχνικό βίντεο που έδειχνε μια ολόκληρη τάξη να βιαιοπραγεί σε βάρος μαθητή με ψυχολογικά προβλήματα. Λίγο αργότερα ανακαλύφθηκε άλλο βίντεο με τους μαθητές να βομβαρδίζουν τον καθηγητή τους με μπαλάκια χαρτί.

«H δικαιοσύνη δεν αρκεί. Xρειάζεται η βοήθεια των γονέων», δήλωσε ο υπουργός Δικαιοσύνης Kλεμέντε Mαστέλα. H αλήθεια είναι ότι, τουλάχιστον σε μία περίπτωση, οι δικαστές απέδειξαν ότι συμφωνούν μαζί του. Mόλις άρχισε η προανάκριση για την περίπτωση μιας 11χρονης που βιάστηκε σε κεντρικό λύκειο του Mιλάνου, ο δικαστής διέταξε να κατασχεθούν τα περιουσιακά στοιχεία των γονέων των 6 συλληφθέντων μαθητών. Oι γονείς, λέει η απόφαση, όχι μόνο δεν φρόντισαν για την «συναισθηματική αγωγή» των τέκνων τους, αλλά έσπευσαν να τους «καλύψουν».

H προληπτική κατάσχεση αποτελεί εγγύηση για τη μελλοντική αποζημίωση του θύματος.

Ελπίζω να βλέπουν και να μαθαίνουν και οι δικοί μας δικαστές πως πρέπει να αντιμετωπίζονται ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ των ορισμένων «οργισμένων» παιδιών...

(αντιγραφή από την ειδησεογραφία του Μουσικού Καφενείου
http://www.mousiko-cafe.com/ )
Σχόλιο


Η παιδαγωγική μέθοδος της σφαλιάρας απέτρεπε ΄παλαιότερα τέτοια φαινόμενα βάζοντας – έστω και διά της βίας – τους μαθητές στην θέση τους και στα όριά τους.
Και αν, όπως υποστηρίζουν μερικοί "ευαίσθητοι" η βία του δασκάλου δημιουργεί… ψυχολογικά προβλήματα στα κακομαθημένα … βλήματα, η βία των ανηλίκων στους συνομηλίκους τους τί δημιουργεί;


Επιστροφή, λοιπόν, πάραυτα στην φάπα.

Τρίτη 29 Δεκεμβρίου 2009

Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΙΘΑΓΕΝΕΙΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΗΜΑΙΑ ΕΥΚΑΙΡΙΑΣ

Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΙΘΑΓΕΝΕΙΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΗΜΑΙΑ ΕΥΚΑΙΡΙΑΣ, ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΑΠΟΔΟΣΗ ΚΥΡΙΑΡΧΙΚΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΙΘΑΓΕΝΕΙΑΣ ΣΤΟΥΣ ΛΑΘΡΟΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ


ΠΡΟΣ: - Τον Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας. - Τον Πρόεδρο της Κυβερνήσεως - Τον Πρόεδρο του Ελληνικού Κοινοβουλίου. - Την Εθνική Αντιπροσωπεία. - Τα Ελληνικά πολιτικά κόμματα. - Κάθε αρμόδια δικαστική αρχή. ΚΟΙΝ: - Την Ιεραρχία της Ελληνικής Ορθοδόξου Εκκλησίας. - Τις Νομαρχίες και Δήμους - Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και τις Εθνικές Αντιπροσωπείες των χωρών μελών της Ε.Ε ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΟΛΙΤΕΣ ΠΟΥ ΥΠΟΓΡΑΦΟΥΜΕ ΑΥΤΗ ΤΗ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ, ΜΕ ΑΙΣΘΗΜΑ ΒΑΘΥΤΑΤΗΣ ΕΥΘΥΝΗΣ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΟΥ ΤΟΠΟΥ ΜΑΣ, ΚΑΙ ΜΕ ΜΟΝΟ ΚΙΝΗΤΡΟ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ, ΔΗΛΩΝΟΥΜΕ ΚΑΤΗΓΟΡΗΜΑΤΙΚΑ ΟΤΙ: Η ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΕΙΝΑΙ ΑΝΤΙΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΗ.

1.1 Η απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου, για την παραχώρηση μαζικά, της Ελληνικής Ιθαγένειας και του δικαιώματος Εκλέγειν και Εκλέγεσθαι ,σε εκατοντάδες χιλιάδες αλλοδαπούς, που βρίσκονται παράνομα στη χώρα μας, δεν αποτελεί προϊόν της θέλησης, του ελληνικού Λαού.

1.2 . Η πολιτική αυτή δεν παρουσιάστηκε στους Έλληνες πολίτες, προεκλογικά, ούτε στις τηλεοπτικές συζητήσεις των πολιτικών αρχηγών, ούτε στις δημόσιες συγκεντρώσεις του αρχηγού του ΠΑΣΟΚ. Βρισκόταν «κρυμμένη», με ασαφή διατύπωση , στα «ψιλά γράμματα», του προγράμματος του ΠΑΣΟΚ.

1.3. Μας ανησυχεί και μας προβληματίζει η σπουδή, με την οποία η κυβέρνηση, σπεύδει να υλοποιήσει τις προεκλογικές της δεσμεύσεις, προς τις οργανώσεις των αλλοδαπών και τις διεθνείς ΜΚΟ, δεσμεύεις τις οποίες απέκρυψε προεκλογικά από τον Ελληνικό Λαό, υιοθετώντας ένα εμφανέστατα αντισυνταγματικό νομοσχέδιο, το οποίο καταστρατηγεί και την ευρωπαϊκή συνθήκη για το Μεταναστευτικό, του Οκτώβριου του 2008, που αντιτίθεται στις μαζικές νομιμοποιήσεις μεταναστών.

1.4. Μας ανησυχεί και μας προβληματίζει η «άνεση», με την οποία η κυβέρνηση εισάγει διατάξεις που παραβιάζουν το ΣΥΝΤΑΓΜΑ της χώρας. «Το άρθρο 5 §2 του Συντάγματος, λέει ότι: «Όλοι όσοι βρίσκονται στην Ελληνική Επικράτεια απολαμβάνουν την απόλυτη προστασία της ζωής, της τιμής και της ελευθερίας τους , χωρίς διάκριση εθνικότητας, φυλής, γλώσσας και θρησκευτικών ή πολιτικών πεποιθήσεων ». Δεν λέει πουθενά , ότι αποκτούν πολιτικά δικαιώματα και ελληνική ιθαγένεια, όλοι όσοι βρίσκονται στην Ελληνική Επικράτεια. Όλες οι εξουσίες υπάρχουν υπέρ του ελληνικού λαού και του ελληνικού Έθνους. Δεν υπάρχουν υπέρ των λαθρομεταναστών και των παιδιών τους.

Read more... http://ellinikoforum.blogspot.com/2009/12/blog-post_8817.html

Σχόλιο
Δυστυχώς από ότι φαίνεται χούντα δεν ήταν αυτή του 1967-74, αλλά αυτή που κρατά από το 1974 μέχρι σήμερα.

ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΘΑ ΔΩΘΕΙ ΙΘΑΓΕΝΕΙΑ ΣΤΟΥΣ ΑΛΛΟΔΑΠΟΥΣ

1. Ιθαγένεια δεν θα δοθεί στους Αλβανούς, διότι οι περισσότεροι από αυτούς είναι Αλβανοί, οι οποίοι είναι σε εμπόλεμη κατάσταση με την Ελλάδα. Μπορεί η Ελλάδα επί Ανδρέα Παπανδρέου και ΥΠΕΞ Κ. Παπούλια να ήρε το εμπόλεμο με την Αλβανία, η Αλβανία όμως δεν έπραξε το ίδιο με την Ελλάδα. Και επειδή η Αλβανία είναι όμορος χώρα, η απόδοση ελληνικής ιθαγένειας στους Αλβανούς θα σημάνει μειονοτικά δικαιώματα σε βάρος μας – με πρώτο το θέμα της Τσαμουριάς που συστηματικά εγείρουν. Επί πλέον, εκκρεμεί το θέμα της Βορείου Ηπείρου. Σύμφωνα με την διάσκεψη της ειρήνης, μετά την ένωση των Γερμανιών πρέπει η Ελλάδα να ζητήσει την ενσωμάτωση της Βορείου Ηπείρου στην υπόλοιπη ελεύθερη Ελλάδα από τους υπουργούς εξωτερικών των νικητριών δυνάμεων. Συμπερασματικά: η απόδοση ελληνικής ιθαγένειας στους Αλβανούς θα σημάνει με μαθηματική ακρίβεια πόλεμο με την Αλβανία και εσωτερικές συγκρούσεις στην Ελλάδα.

2. Ιθαγένεια δεν θα δοθεί σε Σκοπιανούς. Ήδη τα απομεινάρια του συμμοριτοπόλεμου περιμένουν να αυξηθεί το ποσοστό τους με την απόδοση ιθαγένειας ώστε να απαιτήσουν από την Ευρώπη την ένωσή τους με τα Σκόπια και θα αποκτήσουν πλεονέκτημα στο να αναγνωρισθεί η περιοχή αυτή με το όνομα Μακεδονία ζητώντας παράλληλα και την παραχώρηση στης ελεύθερης Μακεδονίας στους σκοπιανούς. Με τα Σκόπια, επί εποχής Γιουγκοσλαβίας, εκκρεμεί η ένωση των περιοχών Γευγελής και Μοναστηρίου με την υπόλοιπη Ελλάδα.


3. Ιθαγένεια δεν θα δοθεί στου Βούλγαρους, διότι ως μέλη της Ε.Ε. δεν την χρειάζονται. Με αυτούς θα πρέπει να μπει ένα φρένο στις συνταξιοδοτήσεις, διότι ενώ δηλώνουν κάτοικοι Ελλάδος για να παίρνουν σύνταξη από την Ελλάδα – μεγαλύτερη από την αντίστοιχη της χώρας τους – δεν κατοικούν μόνιμα στην Ελλάδα όπως ψευδώς δηλώνουν. Κάτι ανάλογο κάνουν και οι μουσουλμάνοι τουρκογενείς της Θράκης οι οποίοι ζουν στην Τουρκία και έρχονται εδώ μόνο για να ψηφίσουν και να εισπράξουν τις συντάξεις τους.


4. Ιθαγένεια δεν θα δοθεί στις μουσουλμανικές ορδές που εισέβαλλαν στην Ελλάδα. Η απόδοση ιθαγένειας θα σημάνει ότι η κυβέρνηση αναγνωρίσει την κτηνωδία των παραδόσεών τους και την ανυπαρξία ανθρωπίνων δικαιωμάτων στις γυναίκες, τις οποίες κατά δήλωση ηγέτη τους τις θεωρούν ως … κομοδίνα. Άνθρωποι που δεν αναγνωρίζουν βασικές αρχές ανθρωπισμού δεν έχουν θέση στην Ορθόδοξη, δημοκρατική και προοδευτική Ελλάδα. Άνθρωποι που δεν σέβονται κανέναν, δεν τους αναγνωρίζει κυριαρχικά δικαιώματα κανένας.


5. Ιθαγένεια δεν θα δοθεί σε κανέναν άλλο πλην των βορειοηπειρωτών που ακόμη περιμένουν να τους αναγνωρισθεί η ελληνικότητά τους από την επίσημη πολιτεία.


6. Ιθαγένεια δεν θα δοθεί σε κανέναν άλλον πλήν των Ελλήνων Ορθοδόξων της Συρίας, του Λιβάνου και της Παλαιστίνης, που ενώ το ζήτησαν, η ελληνική πολιτεία αρνήθηκε να τους την χορηγήσει.


7. Ιθαγένεια δεν θα δοθεί σε κανέναν αλλοεθνή και αλλόθρησκο διότι ο ελληνικός λαός δεν ψήφισε την παρούσα κυβέρνηση και την παρούσα βουλή για να απεμπολεί τα βασικά κυριαρχικά και πολιτικά δικαιώματα του ελληνικού λαού.


8. Ιθαγένεια δεν θα δοθεί γιατί υπάρχει και το Γουδί.

ΣΗΚΩ ΑΝΤΡΕΑ ΝΑ ΔΕΙΣ ΤΟ ΚΑΜΑΡΙ ΣΟΥ

Κάποτε έλεγαν «Η ΕΛΛΑΔΑ ΑΝΟΙΚΕΙ ΣΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ»


Τώρα το γύρισαν στο «Η ΕΛΛΑΔΑ ΑΝΟΙΚΕΙ ΣΤΟΥΣ ΞΕΝΟΥΣ»

Ας πρόσεχες κουτοπόνηρε έλληνα, ποιούς και γιατί ψηφίζεις. απόλαυσε τώρα.

Δευτέρα 28 Δεκεμβρίου 2009

το Νομοσχέδιο για μια Ελλάδα δίχως Έλληνες

Σύμφωνα με το νέο νομοσχέδιο που ετοίμασε η κυβέρνηση, που εμείς το ονομάζεουμε "για μια Ελλάδα χωρίς Έλληνες", οι μετανάστες που πληρούν τις απαραίτητες προϋποθέσεις θα έχουν το δικαίωμα να ψηφίσουν στις δημοτικές εκλογές, εφ’ όσον εγγραφούν στους ειδικούς εκλογικούς καταλόγους. Αποκτούν επίσης το δικαίωμα να εκλέγονται ως δημοτικοί, διαμερισματικοί και τοπικοί σύμβουλοι. Ωστόσο, δεν θα μπορούν να εκλέγονται στα αξιώματα του δημάρχου και του προέδρου του δημοτικού συμβουλίου.

Επί του θέματος ο κ. Παυλόπουλος τόνισε: «Η κυβέρνηση δεν έχει μεταναστευτική πολιτική, απλώς απλοποιεί την διαδικασία για την απόκτηση της ιθαγένειας», υπογραμμίζοντας ότι αυτό δεν είναι κάτι που λύνει το πρόβλημα.

Και ποια ήταν η δική σας πολιτική κε Παυλόπουλε; Δώσατε τα πάντα στους αλλόθρησκους και αλλοεθνείς εισβολείς.

και συνέχισε λέγοντας ότι «…το νομοσχέδιο αυτό θα μετατρέψει την Ελλάδα σε «κράχτη» για τους δουλεμπόρους».
Δηλαδή τόσα χρόνια τί είναι; Τί κάνατε εσείς που σας εμπιστεύτηκαν (ας πρόσεχαν) οι έλληνες πολίτες;


«Απαιτούμε ίσα δικαιώματα και ανθρωπιά για όλους τους μετανάστες και τα παιδιά τους χωρίς όρους και προϋποθέσεις». Τάδε έφη Αλέκα Παπαρήγα

Περισσεύει τίποτα για τους Έλληνες, Αλέκα μας; Κανένα ψίχουλο; Κάτι για το καλό του χρόνου, μέρες που είναι.



Και αναρωτιέμαι μήπως είχε δίκιο ο άνθρωπος που έγραφε σε μια ιστοσελίδα ελληνομυστηρίων – από όπου τον διέγραψαν γιατί έκραζε τους «αρχαιολάτρες - μασόνους και τα τσιράκια τους» ότι οι ξένοι που διοικούν την χώρα μέσω των υπηρεσιών τους θέλουν μια Ελλάδα δίχως Έλληνες;

Ο ακίνδυνος και ο "επικίνδυνος" Χριστός.

«Τέτοιες μέρες ιδιαίτερα τα Χριστούγεννα, κυκλοφορούν δύο είδη Χριστού. Ο ακίνδυνος και ο «επικίνδυνος».



Ο ακίνδυνος Χριστός κυκλοφορεί στις βιτρίνες, στο εμπόριο, στις στήλες των εφημερίδων στις τηλεοράσεις, σε διάφορα περιοδικά. Ακόμη και σε άμβωνες Εκκλησιών, που έχουν επηρεαστεί από το πνεύμα της Δύσης και μας παρουσιάζουν έναν Χριστό α-χριστο. Έναν Χριστό που δεν έχει καμιά σχέση με τα ανθρώπινα βάθη και πλάτη. Έναν Χριστό, που υπάρχει μόνο σαν χωροφύλακας η σαν ανώτερο ον, που δε σχετίζεται με την Ιστορική πραγματικότητα. Αυτός είναι ο ακίνδυνος Χριστός.


Κυκλοφορεί, όμως, κι ένας άλλος Χριστός, ο αληθινός, αλλά «επικίνδυνος». «Επικίνδυνος», γιατί θίγει συμφέροντα, βαλάντια, καπρίτσια, ανέσεις, θέσεις, δόξες, τιμές και ο,τι δεν υπηρετεί και δε συμβαδίζει με τη χριστοποίηση του ανθρώπου, Είναι ο Χριστός που δεν έχει που να «κλίνει τη κεφαλή». Που δίνει τον ίνα από τους δύο χιτώνες. Που κηρύσσει Ισοτιμία φύλων και φυλών. Που θέλει δικαιοσύνη, ειρήνη, αγάπη, ελευθερία. Είναι ο Χριστός που προτιμά πόλεμο αντί για ειρήνη. Όταν η ειρήνη στηρίζεται στη σαπίλα, στο ψέμα και στον τρόμο. Αυτός ο Χριστός κοστίζει χρήμα, χρόνο, πόνο, ακόμη και τη ζωή μας.


Είναι ο Χριστός που κήρυξαν οι Απόστολοι. Που έζησαν και ζουν οι άγιοι. Που διψάνε τα νιάτα. Που τον αναζητάει ο λαός, για να απελευθερωθεί από τα παθήματα του. Είναι ο Χριστός της ορθόδοξης συνείδησης μας. Απ’ αυτό το Χριστό έχουμε όλοι ανάγκη.»
(π. Τιμόθεος Κιλίφης)

Κυριακή 27 Δεκεμβρίου 2009

Ιδιωτική εταιρία θα αναλάβει να προτείνει το σχέδιο διορισμών, μεταθέσεων και αποσπάσεων !!! .

Πρόχειρο διαγωνισμό κάνει το υπ. Παιδείας για την επιλογή εταιρίας η οποία θα αναλάβει την Κατάρτιση Σχεδίου Δράσης

για το σύστημα επιλογής του εκπαιδευτικού δυναμικού και των στελεχών της εκπαίδευσης το οποίο θα περιλαμβάνει :

(α) πρόταση σεναρίων για πλαίσιο διορισμών, μεταθέσεων και αποσπάσεων των εκπαιδευτικών και επιλογής στελεχών της εκπαίδευσης, βάσει κριτικής αποτίμησης της λειτουργίας του υφιστάμενου συστήματος, συγκριτικών δεδομένων από άλλες ευρωπαϊκές χώρες και των πορισμάτων από επεξεργασία των προτάσεων που θα έχουν κατατεθεί κατά την πρώτη διαβούλευση της σχετικής αρχικής νομοθετικής πρότασης του Υπουργείου Παιδείας καθώς και ιαγωνισμούέχι ως

(β) Πρόταση για το νέο σύστημα διοικητικών διαδικασιών, υποδομών και εργαλείων για την υλοποίηση του νέου προτεινόμενου πλαισίου, με αξιοποίηση των πορισμάτων της διοικητικής επιστήμης και των νέων επιστημονικών και τεχνολογικών εργαλείων.

Ολόκληρη η πρόσκληση του Πρόχειρου Διαγωνισμού έχει ως εξής:



ΕΙΔΙΚΗ ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗΣ

Επιχειρησιακού Προγράμματος

«ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ & ΔΙΑ ΒΙΟΥ ΜΑΘΗΣΗ» ΕΥΡΩΠΑΙΚΗ ΕΝΩΣΗ

ΕΥΡΩΠΑΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ

ΕΥΡΩΠΑΙΚΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΤΑΜΕΙΟ

Αθήνα: 17-12-2009

Α.Π.: 18908

ΠΕΡΙΛΗΨΗ

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗΣ ΕΚΔΗΛΩΣΗΣ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΟΣ

ΣΤΟ ΠΛΑΙΣΙΟ ΠΡΟΚΗΡΥΞΗΣ ΠΡΟΧΕΙΡΟΥ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΥ



Η Ειδική Υπηρεσία Διαχείρισης του Επιχειρησιακού Προγράμματος «Εκπαίδευση και Δια Βίου Μάθηση» (ΕΥΔ ΕΠΕΔΒΜ) του Υπουργείου Παιδείας, Δια βίου μάθησης και Θρησκευμάτων προσκαλεί τους ενδιαφερόμενους σε πρόχειρο διαγωνισμό για την εκτέλεση του έργου «Σχέδιο Δράσης για τη βελτίωση του συστήματος επιλογής του εκπαιδευτικού δυναμικού και των στελεχών της εκπαίδευσης» (έργο ενταγμένο στους άξονες προτεραιότητας 13, 14, 15 Τεχνικής Υποστήριξης Εφαρμογής του Επιχειρησιακού Προγράμματος «Εκπαίδευση και Δια Βίου Μάθηση»)

1. ΕΙΔΟΣ ΣΥΜΒΑΣΗΣ: Παροχή συμβουλευτικών υπηρεσιών με κατάρτιση σχεδίου δράσης/μελέτης

2. ΣΥΝΤΟΜΗ ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΤΟΥ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟΥ ΤΗΣ ΣΥΜΒΑΣΗΣ Αντικείμενο του έργου είναι:

Κατάρτιση Σχεδίου Δράσης για το σύστημα επιλογής του εκπαιδευτικού δυναμικού και των στελεχών της εκπαίδευσης το οποίο θα περιλαμβάνει (α) πρόταση σεναρίων για πλαίσιο διορισμών, μεταθέσεων και αποσπάσεων των εκπαιδευτικών και επιλογής στελεχών της εκπαίδευσης, βάσει κριτικής αποτίμησης της λειτουργίας του υφιστάμενου συστήματος, συγκριτικών δεδομένων από άλλες ευρωπαϊκές χώρες και των πορισμάτων από επεξεργασία των προτάσεων που θα έχουν κατατεθεί κατά την πρώτη διαβούλευση της σχετικής αρχικής νομοθετικής πρότασης του Υπουργείου Παιδείας καθώς και (β) Πρόταση για το νέο σύστημα διοικητικών διαδικασιών, υποδομών και εργαλείων για την υλοποίηση του νέου προτεινόμενου πλαισίου, με αξιοποίηση των πορισμάτων της διοικητικής επιστήμης και των νέων επιστημονικών και τεχνολογικών εργαλείων.

Στο πλαίσιο του έργου και για τη διασφάλιση της εκπόνησης μίας ολοκληρωμένης και ρεαλιστικής τελικής πρότασης, ο Ανάδοχος, μέσω της Ομάδας Έργου, θα παρέχει ενεργή υποστήριξη στο Υπουργείο κατά τη δημόσια διαβούλευση στην οποία θα υποβληθεί η Πρόταση για το νέο θεσμικό πλαίσιο.

3. ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΗΣ ΣΥΜΒΑΣΗΣ - ΠΡΟΘΕΣΜΙΑ ΕΚΤΕΛΕΣΗΣ: Το έργο, στο σύνολό του, θα πρέπει να έχει ολοκληρωθεί σε δύο (2) μήνες από την ημερομηνία υπογραφής της σχετικής σύμβασης, περιλαμβανομένου και του χρόνου επεξεργασίας και συζήτησης επί των αρχικώς υποβαλλόμενων προτάσεων.

4. ΑΜΟΙΒΗ: Η αμοιβή δεν μπορεί να ξεπεράσει για το σύνολο του ζητούμενου έργου τις 96.000,00 ευρώ συμπεριλαμβανομένου του αναλογούντος Φ.Π.Α. και κάθε υπέρ τρίτου κράτηση.

5. ΟΡΟΙ ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΗΣ: Η χρηματοδότηση του έργου θα πραγματοποιηθεί από τους πόρους της Τεχνικής Υποστήριξης Εφαρμογής του ΕΠΕΔΒΜ, (συγχρηματοδότηση από την Ευρωπαϊκή Ένωση - Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταμείο σε ποσοστό 65,28% για τον Άξονα Προτεραιότητας 13 «Τεχνική Υποστήριξη Εφαρμογής στις 8 περιφέρειες αμιγούς στόχου 1», 38,62% για τον Άξονα Προτεραιότητας 14 «Τεχνική Υποστήριξη Εφαρμογής στις 3 περιφέρειες Στατιστικής Σύγκλισης», και 41,37% για τον Άξονα Προτεραιότητας 15 «Τεχνική Υποστήριξη Εφαρμογής στις 2 περιφέρειες Σταδιακής Εισόδου»).

6. ΠΑΡΟΧΗ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ ΚΑΙ ΕΓΓΥΗΣΕΙΣ ΠΟΥ ΑΠΑΙΤΟΥΝΤΑΙ: Ο Ανάδοχος, στον οποίο κατακυρώθηκε ο διαγωνισμός, είναι υποχρεωμένος, το αργότερο με την υπογραφή της σύμβασης, να

καταθέσει Εγγυητική Επιστολή Καλής Εκτέλεσης η οποία να καλύπτει σε ευρώ ποσοστό 10% της συνολικής τιμής κατακύρωσης του έργου, μη συμπεριλαμβανομένου του Φ.Π.Α.

7. ΟΡΟΙ ΠΛΗΡΩΜΗΣ Οι πληρωμές θα πραγματοποιούνται με την προσκόμιση των νόμιμων δικαιολογητικών που προβλέπονται από τις ισχύουσες διατάξεις κατά το χρόνο πληρωμής (Π.Δ. 4/2002), εφάπαξ με την παραλαβή από την Επιτροπή Παρακολούθησης και Παραλαβής όλων των παραδοτέων, όπως αναφέρεται στο συμβατικό τεύχος προκήρυξης.

8. ΔΙΚΑΙΟΥΜΕΝΟΙ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΣ: Φυσικά και Νομικά Πρόσωπο ή Ενώσεις Προσώπων, της ημεδαπής ή της αλλοδαπής, τα οποία να ασχολούνται νόμιμα με παροχή υπηρεσιών ή εκτέλεση εργασιών και δεν εμπίπτουν στα κριτήρια αποκλεισμού που προβλέπονται στο άρθρο 18.2 της προκήρυξης.

Σημειώνεται ότι εάν ο Ανάδοχος που θα επιλεγεί αποτελεί Ένωση φυσικών ή / και νομικών προσώπων, είναι δυνατόν να υποχρεωθεί να περιβληθεί ιδιαίτερη νομική μορφή, προ της σύναψης της σχετικής σύμβασης όπως αναφέρεται σχετικά στο συμβατικό τεύχος προκήρυξης.

9. ΟΜΑΔΑ ΕΡΓΟΥ: Ο Ανάδοχος θα πρέπει να συστήσει Ομάδα Έργου, η οποία θα πρέπει να απαρτίζεται από ικανό αριθμό στελεχών (τουλάχιστον 5), με κατάλληλες γνώσεις και εμπειρία για την έγκαιρη και την απαιτούμενη ποιοτικά υλοποίηση του έργου. Στην Ομάδα είναι απαραίτητο να συμμετέχουν: (α) νομικός τουλάχιστον τριετούς εμπειρίας , (β) στέλεχος με τριετή τουλάχιστον συμβουλευτική ή ερευνητική εμπειρία σε θέματα διοίκησης της εκπαίδευσης, (γ) στέλεχος με τριετή τουλάχιστον συμβουλευτική ή ερευνητική εμπειρία σε θέματα οργάνωσης της δημόσιας διοίκησης καθώς και (δ) στέλεχος με τριετή τουλάχιστον εμπειρία σε θέματα συστημάτων πληροφορικής ή διοίκησης τεχνολογίας. Της Ομάδας Έργου θα προϊσταται Συντονιστής του Έργου, ο οποίος απαιτείται να έχει πτυχίο, τουλάχιστον πενταετή εμπειρία σε έναν από τους ανωτέρω τομείς και τουλάχιστον τριετή εμπειρία ως υπεύθυνος έργου

10. ΚΡΙΤΗΡΙΟ ΑΝΑΘΕΣΗΣ : Το Έργο θα ανατεθεί στην πλέον συμφέρουσα από οικονομική άποψη Προσφορά η οποία θα προκύψει από την συσχέτιση της βαθμολόγησης τεχνικών κριτηρίων αξιολόγησης των τεχνικών προσφορών και των αντίστοιχων οικονομικών προσφορών.

11. ΠΑΡΑΛΑΒΗ ΤΕΥΧΟΥΣ ΠΡΟΚΗΡΥΞΗΣ: Από τα γραφεία της Αναθέτουσας Αρχής, Πιττακού 2-4 & Περιάνδρου, Πλάκα 10558, Αθήνα. Υπεύθυνη: Αθ. Ζαμπάρα, Τηλ.: 210 – 3278032 Φαξ: 210 – 3278028 Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο: azampara@epeaek.gr Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από κακόβουλη χρήση. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε την Javascript για να τη δείτε.

12. ΠΡΟΘΕΣΜΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΛΑΒΗ ΤΩΝ ΠΡΟΣΦΟΡΩΝ: Ημερομηνία: 04/01/2010 Ώρα: 14:00.

13. ΠΡΟΣΩΠΑ ΠΟΥ ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ ΝΑ ΠΑΡΕΥΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΚΑΤΑ ΤΟ ΑΝΟΙΓΜΑ ΤΩΝ ΠΡΟΣΦΟΡΩΝ: α) Η Επιτροπή Αξιολόγησης προσφορών του Διαγωνισμού όπως θα οριστεί από την Αναθέτουσα Αρχή, β) εκπρόσωποι που θα οριστούν και θα εξουσιοδοτηθούν από κάθε υποψήφιο.

14. ΗΜΕΡΑ, ΩΡΑ ΚΑΙ ΤΟΠΟΣ ΑΝΟΙΓΜΑΤΟΣ ΤΩΝ ΠΡΟΣΦΟΡΩΝ: Ημερομηνία: 04/01/2010 Ώρα:15:00 Τόπος: τα γραφεία της Αναθέτουσας Αρχής, Πιττακού 2-4 και Περιάνδρου, Πλάκα, 10558 Αθήνα

15. ΕΝΣΤΑΣΕΙΣ/ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ: Κατά της προκήρυξης του διαγωνισμού, της συμμετοχής προμηθευτή σε αυτόν και της διενέργειάς του έως και την κατακυρωτική απόφαση επιτρέπεται ένσταση για λόγους νομιμότητας και ουσίας δυνάμει των διατάξεων του άρθρου 15 του ΠΔ 118/2007. Σημειώνεται πως δεν ισχύει ο Νόμος 2522/1997 «Δικαστική προστασία κατά το στάδιο που προηγείται της σύναψης συμβάσεως δημόσιων έργων, κρατικών προμηθειών και υπηρεσιών σύμφωνα με την οδηγία 89/665 Ε.Ο.Κ.» (ΦΕΚ Α΄ 178/8.9.1997)./ Φορέας αρμόδιος για τις διαδικασίες προσφυγής: Αναθέτουσα Αρχή



Η ΕΙΔΙΚΗ ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗΣ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΩΝ ΚΠΣ

ΙΦΙΓΕΝΕΙΑ ΟΡΦΑΝΟΥ


αντιγραφή από
http://www.esos.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=6407:2009-12-23-13-21-31&catid=239:2009-12-01-15-36-00&Itemid=800

σχόλιο
Δε λέω, καλό ακούγεται. Αλλά, γιατί βρε μανάρια μας δεν αναθέτετε όλο το θέμα της παιδείας σε ιδιωτικές εταιρίες; Έτσι, και οικονομία θα κάνετε, και παιδεία θα έχουμε και θα σταματήσει η απομαλάκινση μαθητών και φοιτητών.

Συνελήφθη ο πιστολέρο με το τζιπ

Συνελήφθη ο 31χρονος οδηγός ταξί, κάτοικος Σεπολίων που εσπειρε τον τρόμο και τον πανικό πυροβολώντας μέσα απο το μαύρο τζιπ. Ονομάζεται Η. Μ.. O πατερας του είναι καθηγητής ΤΕΙ.

ερωτήσεις κρίσεως
1. Τί ταΐζουν τα παιδιά του καθηγητές και βουλευτές;
2. Σε πόσες ώρες θα κυκλοφορεί πάλι ελεύθερος;

Η παρθένος σήμερον

Μετά τα Χριστούγεννα (Ματθ. β’ 13-23)

Ο Θεός σώζει

Την Κυριακή μετά τα Χριστούγεννα το ιερό Ευαγγέλιο μας παρουσιάζει όλες εκείνες τις συγκλονιστικές στιγμές του διωγμού του θείου Βρέφους από τον Ηρώδη. Όταν αναχώρησαν οι Μάγοι, λέει ο ιερός ευαγγελιστής Ματθαίος, άγγελος Κυρίου εμφανίστηκε στον Ιωσήφ, σε όνειρο, και του είπε: Σήκω και πάρε το Βρέφος και την Παναγία Μητέρα του και φύγε στην Αίγυπτο. Μείνε εκεί μέχρι να σου πω, διότι ο Ηρώδης θέλει να σκοτώσει το παιδί. Κι ο Ιωσήφ πήρε αμέσως μες στη νύχτα το θείο Βρέφος και την Θεοτόκο κι αναχώρησε για την Αίγυπτο.

Όταν όμως ο Ηρώδης κατάλαβε ότι οι Μάγοι τον εξαπάτησαν, θύμωσε πολύ. Κι έστειλε στρατιώτες οι οποίοι σκότωσαν όλα τα παιδιά που ήταν στη Βηθλεέμ και σ’ όλα τα περίχωρα και σύνορά της από δύο ετών και κάτω σύμφωνα με το χρόνο που υπολόγισε από τα λόγια των Μάγων. Τότε πραγματοποιήθηκε πλήρως εκείνο που προανήγγειλε ο προφήτης Ιερεμίας: Φωνή σπαρακτική ακούστηκε στο χωριό Ραμά, θρήνος και κλάματα και οδυρμός πολύς. Η σύζυγος του Ιακώβ Ραχήλ, που ήταν εκεί θαμμένη, κλαίει τα παιδιά της, και δεν ήθελε με κανένα τρόπο να παρηγορηθεί, διότι τα αθώα αυτά παιδιά δεν υπάρχουν πλέον στη ζωή.

Πλήθος νηπίων είχε σφαγιασθεί. Και ο Ηρώδης ασφαλώς θα ησύχασε. Θα νόμιζε ότι θανάτωσε τον τεχθέντα βασιλέα. Άλλωστε όλα τα είχε οργανώσει τόσο καλά, όπως νόμιζε. Έκανε τα πάντα για να σκοτώσει τον βασιλιά που γεννήθηκε. Οργάνωσε προσεκτικά το φονικό του σχέδιο, πήρε πληροφορίες, υπολόγισε την ηλικία του παιδιού, έστειλε στρατεύματα, εξολόθρευσε όλα τα βρέφη της περιοχής. Τι κατάφερε όμως τελικά; Απολύτως τίποτε! Όλες οι δυνάμεις του κακού έπεσαν εναντίον του Κυρίου και δεν κατόρθωσαν τίποτε. Διότι στην κρίσιμη ώρα μίλησε ο ουρανός, επενέβη ο Θεός και ο Ιησούς σώθηκε. Έφυγε για την Αίγυπτο.

Τι έχει να πει σε μας αυτό το γεγονός; Ότι η εξέλιξη των πραγμάτων στην πορεία της ζωής μας βρίσκεται στα χέρια του Θεού. Και ότι ακόμη κι αν όλη η μανία των οργάνων του σκότους πέσει επάνω μας, δεν μπορεί να καταφέρει εναντίον μας απολύτως τίποτε. Διότι μας προστατεύει ο Κύριος, εφόσον κι εμείς βρισκόμαστε κοντά Του. Ενδιαφέρεται κάθε στιγμή για μας. Δεν αδιαφορεί, όταν βρισκόμαστε σε δυσκολίες και κινδύνους. Είναι κοντά μας στις αγωνίες και στις δυσκολίες μας, μας δίνει θάρρος και δύναμη. Και στην κατάλληλη στιγμή επεμβαίνει και μας λυτρώνει από πειρασμούς και από πολλούς κινδύνους σωματικούς και ψυχικούς. Στις δύσκολες λοιπόν στιγμές που θα συναντήσουμε στη ζωή μας να μην ξεχάσουμε ποτέ πως έχουμε βοηθό τον παντοδύναμο Θεό.

Όταν λοιπόν πέθανε ο Ηρώδης, άγγελος Κυρίου φάνηκε στον Ιωσήφ σε όνειρο στην Αίγυπτο και του είπε: Σήκω και πάρε το Παιδί και τη Μητέρα του και πήγαινε με την ησυχία σου στην χώρα του Ισραήλ. Διότι έχουν πεθάνει πλέον εκείνοι που ζητούσαν τη ζωή του παιδιού. Και ο Ιωσήφ σηκώθηκε, πήρε το Παιδί και τη Μητέρα του και ήλθε στην Παλαιστίνη. Αλλά όταν άκουσε ότι στην Ιουδαία βασίλευε ο Αρχέλαος, αντί για τον πατέρα του Ηρώδη, φοβήθηκε να πάει εκεί. Με εντολή όμως που του έδωσε ο Θεός στο όνειρό του, αναχώρησε στα μέρη της Γαλιλαίας, όπου ήταν ηγεμόνας ο Ηρώδης ο Αντίπας, που ήταν λιγότερο σκληρός από τον αδελφό του Αρχέλαο. Κι αφού ήλθε εκεί, κατοίκησε στην πόλη που λεγόταν Ναζαρέτ. Για να πραγματοποιηθεί εκείνο που ειπώθηκε από τους Προφήτες, ότι ο Ιησούς θα ονομασθεί περιφρονητικά από τους εχθρούς του Ναζωραίος.

Ο Ναζωραίος λοιπόν νίκησε, και ο διώκτης του Ηρώδης πέθανε. Και πώς πέθανε; Με θάνατο φρικτό, όπως περιγράφει η ιστορία. Πεθαίνουν λοιπόν κάποτε οι διώκτες. Ο θάνατος δίνει τέλος στην κακία τους. Οι διωγμοί τελειώνουν. Όσο σκληροί κι αν είναι. Μέσα στην εκκλησιαστική ιστορία αναφέρονται τόσοι και τόσοι διωγμοί. Διωγμοί ύπουλοι και φοβεροί, άμεσοι και έμμεσοι, με νόμους και διατάγματα, με μαρτύρια και με θανατώσεις, με εξευτελισμούς και περιθωριοποιήσεις. Και οι διώκτες και οι διωγμοί μένουν στην ιστορία ως αποτρόπαιες σελίδες του δαιμονικού κόσμου των εχθρών του Χριστού.

Αυτός όμως που μένει νικητής και θριαμβευτής της ιστορίας είναι ο Κύριος Ιησούς Χριστός ο Ναζωραίος. Αυτός εξέρχεται Νικητής. Θριαμβευτής. Διότι δεν είναι ένας άνθρωπος που κινδυνεύει, αλλά ο Θεός που σώζει. Είναι ο ρυθμιστής της ζωής του κόσμου και της δικής μας. Στα χέρια του είναι η ζωή μας, η ζωή των λαών και των κρατών. Στα χέρια του βρίσκεται η Εκκλησία του και ο λαός του. Αυτός ανατρέπει τυράννους και καθεστώτα. Αυτός συντρίβει κάθε υπερφίαλο διώκτη που νομίζεις ότι μπορεί να σταθεί εμπόδιο στο σχέδιό του. Μη φοβόμαστε λοιπόν σε κάθε εποχή, σε κάθε διωγμό άμεσο ή έμμεσο, φανερό ή κρυφό, κατά μέτωπον ή ύπουλο. Ας μένουμε πάντοτε με τον νικητή, με τον θριαμβευτή Ναζωραίο Κύριο. Η νίκη είναι πάντα δική του.

Περιοδικό «Ο Σωτήρ», τ. 1991

Πανανθρώπινη η προσδοκία για λύτρωση

Στ΄ αλήθεια, αναρωτηθήκαμε ποτέ αν βρέθηκε κανείς πάνω στη γη και ολόκληρος ο κόσμος να μιλά γι΄ αυτόν πριν γεννηθεί; Όχι απλά να λένε γενικά και αόριστα στοιχεία για τη ζωή του, αλλά να προφητεύουν με λεπτομέρεια ακόμη και καταστάσεις πέραν των φυσικών δεδομένων. Πού θα γεννηθεί; Ποια γυναίκα θα έχει τις προϋποθέσεις να το γεννήσει; Ποιοι θα τον καλωσορίσουν στη ζωή; Τι θα συμβεί στη ζωή του και γιατί;

Όλα αυτά αφορούσαν τον Προαιώνιο Λόγο. Η παρουσία του στην ιστορία υπήρξε μέγα και ανεπανάληπτο γεγονός. Είναι η προ αιώνων υπόσχεση, που έδωσε ο Θεός στους πρωτοπλάστους μετά την πτώση τους και με αυτό τον τρόπο φανερώνεται η απύθμενη αγάπη Του προς τα δημιουργήματά του.

Η κακή χρήση της ελευθερίας τους έφερε αναστάτωση στη θεία δημιουργία και μετάλλαξαν τη φύση και το σκοπό της. Ο πόνος, ο κόπος, οι αρρώστιες, ο θάνατος ήταν οι κυρίαρχες καταστάσεις στις ανθρώπινες κοινωνίες όλων των εποχών. Η ανθρώπινη φύση είχε δεχθεί ανεπανόρθωτο τραύμα. Γνώριζε ότι μόνη της δεν μπορεί να επανέλθει στην προπτωτική της κατάσταση, έτσι περίμενε τον αναμενόμενο, λυτρωτή και σωτήρα.

Η προσδοκία ήταν πανανθρώπινη. Διαδόθηκε πολύ νωρίς και ανάμεσα σε όλα τα έθνη της γης η υπόσχεση που έδωσε ο Θεός στους πρώτους ανθρώπους ότι ένας από τους απογόνους της Εύας θα επανόρθωση το πταίσμα και θα καταλύσει την κυριαρχία του κακού πάνω στη γη.

Γενικά οι παραδόσεις των λαών αναφέρονται σε κάποιον που θα ερχόταν στη γη για να αποκαταστήσει την ηθική τάξη. Αυτόν το μοναδικό ανακαινιστή οι πρωτοχριστιανικοί λαοί τον περίμεναν ως βασιλέα τρανότερο από όλους τους ηγεμόνες, ως ημίθεο και φορέα της ειρήνης και της δικαιοσύνης, ως διδάσκαλο των ανθρώπων και κομιστή λυτρώσεων για τους αμαρτωλούς.

Οι θρύλοι των Βαβυλωνίων περίμεναν τον Μαρδούκ, οι Πέρσες τον Σαοσγιάν, οι Ινδοί τον Βισνού, οι Κινέζοι τον ουρανάνθρωπον ήρωα Κισίν–Τσεπού που σημαίνει Αρχών–Ποιμήν. Οι Αιγύπτιοι τον Ώρο που μετά από θλίψεις θα έφερνε νέα εποχή ειρήνης και ευδαιμονίας.

Από τους Έλληνες ξεχωρίζουμε το θρύλο του Προμηθέα που προλέγει τη γέννηση κάποιου ελευθερωτή με ασυνήθιστο τρόπο και μετά από επέμβαση του Θεού για λύτρωσή του. Ο Ερμής στο ίδιο έργο του Αισχύλου αναφέρει ότι για να τερματιστεί η τιμωρία πρέπει ο Θεός να αναλάβει επάνω του τα κακά και να κατεβεί στον Άδη.

Εξ΄άλλου ο Σωκράτης είπε προς τον Αλκιβιάδη, αναφορικά με τις σχέσεις Θεού και ανθρώπων, να αναβάλει τη θυσία μέχρι να έρθει σε αυτούς κάποιος απεσταλμένος να τους διδάξει.

Στην πολιτεία του Πλάτωνα ονομάζει τον αναμενόμενο από τους ουρανούς Λόγο, Σωτήρα, Υιόν του Θεού. Τον βλέπει να μαστιγώνεται σαν εγκληματία και αφού πάθει όλα τα κακά να πεθαίνει.

Στους Αρχαίους Ρωμαίους ξεχωρίζουμε τον Τάκιτο ο οποίος βεβαιώνει ότι από την Ιουδαία θα δουν να βγαίνει νέα δύναμη.

Ο Κικέρων αναφέρει ότι σύντομα θα εμφανιστεί ένας βασιλιάς στη γη που πρέπει να τον αναγνωρίσουν όσοι θέλουν να σωθούν.

Τόσο οι παραδόσεις τον Αιγυπτίων, όσο και οι λαοί τής Δύσεως ανέμεναν το λυτρωτή από την Ανατολή. Αντίθετα οι λαοί της ανατολής περίμεναν τη σωτηρία από τη Δύση. Και οι δύο απόψεις συμπίπτουν με κέντρο αναφοράς την περιοχή της Παλαιστίνης. Δικαιολογημένα λοιπόν ο Χριστός προαναγγέλλεται ως προσδοκία των Εθνών.

Η ελπιδοφόρος υπόσχεση του Θεού ανανεωνόταν συνεχώς και είχε πρόσφορο έδαφος κυρίως στο μονοθεϊστικό Εβραϊκό πολιτισμό. Με το στόμα των προφητών ο Θεός φανέρωνε κατά διαστήματα το θείο Του σχέδιο. Ο προφήτης Μιχαίας προαναγγέλλει τον τόπο: “Και συ Βηθλεέμ από σένα θα προέλθει ο άρχοντας ο προ αιώνιος”.

Ο προφήτης Ησαΐας προλέγει την καταγωγή του. “Θα είναι ράβδος από τη ρίζα του Ιεσσαί και το γενεαλογικό κορμό του Δαβίδ. Η δε μητέρα του θα είναι Παρθένος και μετά τη γέννηση του, ώστε ο υιός του θεού να έλθει στη γη και με το αναμάρτητο αίμα της θυσίας του να σώσει τον αμαρτωλό και πεπτωκότα άνθρωπο”.

Στην ταπεινή φάτνη παρουσιάζονται οι βοσκοί, οι οποίοι αντιπροσωπεύουν το Ιουδαϊκό έθνος. Ο προφήτης Δαβίδ καθώς και ο προ Χριστού Ευαγγελιστής, Ησαΐας, μιλούν για τους μάγους, ακόμα και τα δώρα τους. Οι Μάγοι της Περσίας αντιπροσωπεύουν όλα τα άλλα έθνη που περίμεναν το λυτρωτή και αναγνωρίζουν την τελική αποκάλυψη. Με τα πολύτιμα δώρα τους προς τον Χριστό, το χρυσό, το λιβάνι και τη σμύρνα, επιβεβαίωναν την πεποίθηση τους ότι αυτός ήταν μια ξεχωριστή θεία προσωπικότητα. Σύμφωνα με την αλληγορία των δώρων ο χρυσός προσφέρθηκε στο Χριστό ως βασιλέα, το λιβάνι ως θεό και η σμύρνα ως τον μέλλοντα σταυρωμένο Σωτήρα των ανθρώπων. Έτσι οι μάγοι αναδείχθηκαν πρωτοπόροι ανάμεσα σε όλους τους εθνικούς, που αργότερα επρόκειτο να αναγνωρίσουν το Χριστό βασιλέα, θεό και σωτήρα τους.

Ο ερχομός του λυτρωτή στις μέρες μας είναι αναμφισβήτητο γεγονός. Χώρισε την ιστορία στα δύο. Προ Χριστού και μετά Χριστό. 2009 χρόνια τώρα γιορτάζουμε τα γενέθλια εκείνου που περίμεναν οι άλλοι να έρθει. Η είσοδός του στην ανθρώπινη ιστορία άλλαξε τη ροή τής σταθερά καθοδικής πορείας των ανθρώπων. Η θεία ενανθρώπισή Του είναι η ευλογημένη αρχή της μεγαλύτερης επανάστασης όλων των εποχών. Η ανατολή του νοητού ηλίου της δικαιοσύνης στη γη διέλυσε τα πυκνά σκοτάδια του προχριστιανικού παρελθόντος και αποδυνάμωσε τους εργαζόμενους τα σκοτεινά έργα. Τα ανθρώπινα γεγονότα και η Ιστορία έχουν πια κατευθυντήρια φορά και στόχο το μοναδικό πρόσωπο του Θεανθρώπου .

Το μήνυμα της Βηθλεέμ, το οποίο διαλαλήθηκε από τους αγγέλους τη νύκτα της γεννήσεως, είναι το πιο χαρμόσυνο και ελπιδοφόρο άγγελμα της Ιστορίας. Ο Θεάνθρωπος Ιησούς ήρθε ως λυτρωτής του κόσμου για να καταλύσει τους νόμους της αμαρτίας και να αποκαταστήσει, με την αμέτρητη και ανιδιοτελή αγάπη του, τις σχέσεις Θεού και ανθρώπων. Ο άνθρωπος που θέλει , βρίσκει τώρα το δρόμο του γυρισμού.

Στην Εκκλησία, κάθε Χριστούγεννα, ακούμε σε χρόνο ενεστώτα ότι ο Χριστός γεννάται και μας καλεί όλους να απαντήσουμε στον ερχομό Του, να υψωθούμε από τη γη προς τον ουρανό. Να γίνουμε από επίγειοι ουράνιοι αφού εκείνος για χάρη μας έκλινε ουρανούς και κατέβηκε στη γη, για να μας υψώσει στον ουρανό. Αυτά τα Χριστούγεννα ας είναι και για μας η πνευματική αναγέννηση μας. Ας μη μείνουμε μόνο στις υλικές απολαύσεις. Ας νιώσουμε κι εμείς στις καρδιές μας των μάγων τη μεγάλη χαρά, τη χαρά που ευαγγελίστηκαν οι Άγγελοι στους ποιμένες. Ας σπεύσουμε να τον προσκυνήσουμε με τους Μάγους, ας τον δοξάσουμε με τους ποιμένες κι ας πανηγυρίσουμε με τους αγγέλους ότι γεννήθηκε σήμερα για χάρη μας ο σωτήρας Χριστός. Αυτή η γιορτή είναι η γιορτή όλης της κτίσης, είναι η γιορτή που χαρίζει στον κόσμο υπερκόσμιες δωρεές.

Καλά Χριστούγεννα!!

Δέσποινα Ιωάννου – Βασιλείου

Πρεσβυτέρα – Εκπαιδευτικός

Αρχιεπισκοπή Κύπρου

Κυριακή μετά την Χριστού Γέννηση-Ομιλία του Αγίου Γρηγορίου Επισκόπου Νύσσης

Ομιλία του Αγίου Γρηγορίου Επισκόπου Νύσσης εις το άχραντον και θείον Γενέθλιον του Μεγάλου Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού, και εις τα νήπια που εφονεύθησαν εις την Βηθλεέμ από τον Ηρώδη.

Βλέποντας λοιπόν το σπήλαιο στο οποίον εγεννήθη ο Δεσπότης, φέρε στον νου σου τον σκοτεινόν και υπόγειον βίο των ανθρώπων, στον οποίον έρχεται αυτός που φανερώνεται στους «εν σκότει και σκιά θανάτου καθημένους». Και περιτυλίσσεται σφιχτά με σπάργανα αυτός που έχει φορέσει τα δεσμά των ιδικών μας αμαρτιών. Η δε φάτνη είναι ο σταύλος των αλόγων ζώων. Σ’ αυτήν γεννάται ο Λόγος, ώστε να «γνωρίση ο βους τον κτησάμενον (τον ιδιοκτήτην του) και όνος την φάτνην του κυρίου αυτού». Βους είναι αυτός που ευρίσκεται στον ζυγόν του Νόμου, και όνος το αχθοφόρον ζώο που είναι φορτωμένο με την αμαρτία της ειδωλολατρίας.

Αλλά η κατάλληλος για τα άλογα τροφή και ζωή είναι το χόρτο. «Ο εξανατέλλων χόρτον τοις κτήνεσι», λέγει ο Προφήτης. Ενώ το λογικόν ζώον τρέφεται με άρτον. Γι’ αυτό λοιπόν «ο εξ ουρανού καταβάς άρτος της ζωής», τοποθετείται στην φάτνη, που είναι η εστία των αλόγων ζώων, ώστε και τα άλογα να γευθούν την λογικήν τροφή, και να γίνουν έλλογα. Μεσιτεύει λοιπόν στην φάτνη μεταξύ του βοός και του όνου ο Κύριος και των δύο, «ίνα το μεσότοιχον του φραγμού λύσας, τους δύο κτίση εν εαυτώ εις έναν καινόν άνθρωπον», ελευθερώνοντας τον ένα από τον βαρύ ζυγό του Νόμου και απαλλάσσοντας τον άλλον από το φορτίον της ειδωλολατρίας. Αλλά ας υψώσωμε το βλέμμα στα ουράνια θαύματα. Κοίτα, δεν μας ευαγγελίζονται μόνο Προφήτες και άγγελοι αυτήν την χαράν, αλλά και οι ουρανοί ανακηρύττουν με τα ιδικά τους θαύματα την δόξαν του Ευαγγελίου. Από την φυλή του Ιούδα ανέτειλεν ο Χριστός μας, όπως λέγει ο Απόστολος, αλλά οι Ιουδαίοι δεν φωτίζονται από την ανατολή του. Και οι μάγοι, ενώ είναι άσχετοι με τις διαθήκες της επαγγελίας και ξένοι από την ευλογία των πατέρων, προηγούνται όμως στην γνώση από τον Ισραηλιτικόν λαό. Και τον ουράνιον αστέρα ανεγνώρισαν, και τον Βασιλέα που εγεννήθη στο σπήλαιο δεν ηγνόησαν. Εκείνοι του φέρουν δώρα, αυτοί τον επιβουλεύονται. Εκείνοι τον προσκυνούν, αυτοί τον καταδιώκουν. Εκείνοι ευρίσκουν τον ζητούμενον και χαίρονται, αυτοί με την γέννηση του προσδοκωμένου ταράττονται. «Ιδόντες», λέγει, «οι Μάγοι τον αστέρα επί του τόπου ου ην το παιδίον, εχάρησαν χαράν μεγάλην σφόδρα. Ηρώδης δε ακούσας τον λόγον εταράχθη και πάσα Ιεροσόλυμα μετ’ αυτού». Οι μάγοι του προσφέρουν λίβανον ως Θεόν και τιμούν το βασιλικόν αξίωμα με τον χρυσόν, και με κάποιαν προφητικήν χάρη δηλώνουν την οικονομία του Πάθους με την σμύρνα. Ενώ οι άλλοι καταδικάζουν σε εξόντωσιν όλα τα νήπια της περιοχής, πράγμα που θεωρώ ότι τους ενοχοποιεί όχι μόνο για σκληρότητα, αλλά και για την εσχάτην ανοησία. Τι νόημα έχει δηλαδή η παιδοκτονία; Και για ποίον σκοπόν ετόλμησαν οι μιαιφόνοι αυτό το ανοσιούργημα; Επειδή, λέγει, ένα νέο θαυμαστόν φαινόμενο του ουρανού εμήνυσε στους Μάγους την ανάδειξη του Βασιλέως.

Τι λοιπόν; Πιστεύεις ότι το σημείο που τον ανήγγειλε είναι αληθινόν ή το θεωρείς ως ανυπόστατη διάδοση; Αν είναι ικανός να κάνη υποχειρίους τους ουρανούς, τότε βεβαίως δεν είναι στο χέρι σου να τον πειράξης. Αν όμως δίδη στην εξουσία σου την ζωή και τον θάνατό του, ματαίως τότε τον φοβείσαι. Διότι αυτός που φέρεται έτσι, ώστε να είναι υποχείριος στην εξουσία σου, για ποίον λόγο κατατρέχεται; Γιατί εξαπολύεται το φριχτόν εκείνο πρόσταγμα, η αποτρόπαια απόφασις κατά των νηπίων, να εξοντωθούν τα καημένα τα βρέφη; Ποίαν αδικία έκαμαν; Ποίαν αφορμήν έδωσαν, ώστε να καταδικασθούν σε θάνατο ή σε άλλην τιμωρία; Ένα μόνον ήταν το έγκλημά τους, ότι εγεννήθησαν και ήλθαν στην ζωή. Και για τον λόγον αυτόν έπρεπε να γεμίση όλη η πόλις από δημίους και να συναχθή πλήθος μητέρων και νηπίων, ο κόσμος να τους συμπαρίσταται, και οι πατέρες τους και όλοι, όπως είναι φυσικό, να συγκεντρώνονται στο δράμα των συγγενών τους. Ποίος ημπορεί να περιγράψη με τον λόγο τις συμφορές; Ποιος θα παρουσιάση ενώπιόν μας με την διήγηση τα πάθη τους; Τον ανάμικτον εκείνον οδυρμό, την γοερά θρηνωδία παιδίων, μητέρων, συγγενών, πατέρων που εκραύγαζαν αξιολύπητα ενώπιον της απειλής των δημίων; Πώς να ζωγραφίση κανείς τον δήμιον εμπρός στο νήπιο με γυμνό το ξίφος, με βλέμμα αγριεμένο και φονικό, και με τις ανάλογες φωνές, να σύρη με το ένα χέρι το βρέφος προς τον εαυτόν του και με το άλλο να υψώνη το ξίφος; Και από το άλλο μέρος την μητέρα να προσπαθή να πάρη το παιδί από τα χέρια του, και να εκτείνη στην κόψη του ξίφους τον ιδικόν της τράχηλο, για να μην αντικρύση με τα μάτια της το κακόμοιρο παιδί της, βρέφος ακόμη να χάνη την ζωή του στα χέρια του δημίου;

Πώς πάλι θα ημπορούσε κάποιος να διηγηθή το δράμα των πατέρων; Τις παρακλήσεις των τέκνων τους, τις κραυγές, τα τελευταία σφιχταγκαλιάσματά τους, και πολλά παρόμοια που συνέβαιναν εκείνες τις στιγμές; Ποίος ημπορεί να διεκτραγωδήση την πολύμορφο και πολύτροπον εκείνη συμφορά, τις διπλές ωδίνες των μητέρων που μόλις προσφάτως εγέννησαν, την ανυπόφορον φλόγα της μητρικής στοργής; Πώς το καημένο το βρέφος εδέχετο το θανάσιμον κτύπημα, ενώ ήταν προσκολλημένο στον μαστόν της μητέρας του; Πώς η αθλία μητέρα προσέφερε το γάλα στο στόμα του νηπίου και συγχρόνως εδέχετο το αίμα του στην αγκάλη της; Πολλές φορές μάλιστα με την ορμή που είχε το χέρι του δημίου, διεπέρασε με ένα κτύπημα του ξίφους μαζί με το παιδί και την μητέρα, και το αίμα έκανε κοινό αυλάκι που εσχηματίσθη από δύο πηγές. Από την μητρικήν πληγή και το θανάσιμο τραύμα του τέκνου της. Και επειδή η ανόσιος διαταγή του Ηρώδου περιελάμβανε και τούτο, να μην εφαρμοσθή η θανατηφόρος απόφασις μόνο στα νεογέννητα, αλλά και αν κάποιο είχε φθάσει στο δεύτερον έτος να φονευθή και αυτό μαζί, διότι γράφει «από διετούς και κατωτέρω», θέλει ο λόγος να εκφράση και άλλην ακόμη συμφορά που, όπως ήταν φυσικό, συνέβη. Διότι πολλές φορές το διάστημα των δύο ετών έκαμε την ιδία γυναίκα δύο φορές μητέρα. Τι απερίγραπτο πάλι αυτό το θέαμα, δύο δήμιοι να ασχολούνται με μίαν μητέρα. Ο ένας να τραβά κοντά του το νήπιο που τρέχει γύρω της και ο άλλος να αποσπά το βρέφος από την αγκάλη της; Πόσο θα υπέφερε τότε, όπως είναι φυσικόν, η αθλία μητέρα, την στιγμή που εσχίζετο η καρδία της στα δύο τέκνα της, και έκαιε ο πόνος και των δύο τα μητρικά της σπλάγχνα; Δεν ήξερε ποίον από τους δύο κακούς δημιούς να ακολουθήση, αφού έσυραν τα παιδιά ο ένας από εδώ και ο άλλος από εκεί για να τα σφάξουν. Να τρέξη στο νεογέννητο, που το κλάμα του ήταν ακόμη άναρθρο και δεν ημπορούσε να εκφρασθή; Ακούει όμως το άλλο που έχει αρχίσει ήδη να ομιλή, να προσκαλή ψελλίζοντας και κλαίοντας την μητέρα του. Τι να κάνη; Πώς να ανταποκριθή; Σε ποίου φωνή να απαντήση; Με ποίου την κραυγή να ενώση την ιδική της; Για ποίου θάνατο να θρηνήση, αφού εξ ίσου της σχίζουν και τα δύο βέλη την καρδία;

Ας απομακρύνωμε όμως την ακοήν από τους θρήνους για τα νήπια, και ας στρέψωμε τον νου μας στα ευθυμότερα, σ’ αυτά που αρμόζουν στην εορτήν, αν και η Ραχήλ, με τις δυνατές φωνές της, όπως λέγει ο Προφητης, οδύρεται για την σφαγήν των τέκνων της. Κατά την ημέρα όμως της εορτής, όπως λέγει ο σοφός Σολομών, πρέπει να λησμονούνται οι συμφορές. Και ποία εορτή άραγε έχουμε επισημοτέρα από αυτήν, κατά την οποίαν ο ήλιος της δικαιοσύνης διέλυσε τα πονηρά σκότη του διαβόλου, και αναλαμβάνοντας την ιδικήν μας φύση, φωτίζει με αυτήν την κτίση, κατά την οποία αυτό που είχε πέσει ανεστήθη, και έτσι αυτό που ευρίσκετο σε πόλεμο συμφιλιώνεται, το αποκηρυγμένον επαναφέρεται, αυτό που είχε εκπέσει από την ζωήν επανέρχεται στην ζωήν, αυτό που είχε υποδουλωθεί και ευρίσκετο σε αιχμαλωσίαν αποκαθίσταται στο βασιλικόν αξίωμα, αυτό που εκρατείτο δεμένο με τα δεσμά του θανάτου επιστρέφει απελευθερωμένο στην χώρα των ζώντων; Τώρα, σύμφωνα με την προφητεία, «αι χαλκαί πύλαι του θανάτου συντρίβονται, και συνθλίβονται οι σιδηροί μοχλοί», οι οποίοι εκρατούσαν το ανθρώπινον γένος δεσμευμένο μέσα στην φυλακή του θανάτου. Τώρα «ανοίγεται», όπως λέγει ο Δαβίδ, «η πύλη της δικαιοσύνης». Τώρα αντηχεί σ’ όλη την οικουμένην ομόφωνος ο «ήχος τον εορταζόντων». Από άνθρωπον ήλθεν ο θάνατος, από άνθρωπο και η σωτηρία. Ο πρώτος έπεσε στην αμαρτία, ο δεύτερος ανέστησε αυτόν που είχε πέσει. Η γυναίκα υπερασπίσθη τώρα την γυναίκα. Η πρώτη είχε ανοίξει την είσοδο στην αμαρτία, ενώ αυτή υπηρέτησε την επάνοδο της δικαιοσύνης. Εκείνη εδέχθη την συμβουλήν του όφεως, αυτή επαρουσίασε τον αναιρέτην του όφεως, και εγέννησε την πηγήν του φωτός. Εκείνη δια του ξύλου εισήγαγε την αμαρτία, αυτή δια του ξύλου έφερε στην θέση της αμαρτίας το αγαθόν. Ξύλον εννοώ τον σταυρό, και ο καρπός του ξύλου τούτου γίνεται γι’ αυτούς που τον γεύονται αειθαλής και αμάραντος ζωή. Και κανείς να μη νομίζη ότι μόνο στο μυστήριον του Πάσχα αρμόζει τέτοια ευχαριστία. Ας σκεφθή ότι το Πάσχα είναι το τέλος της Οικονομίας. Πώς θα επραγματοποιείτο το τέλος, εάν δεν είχε προηγηθή η αρχή; Ποίον είναι αρχικώτερον από το άλλο; Ασφαλώς η Γέννησις από την Οικονομία του Πάθους.

Και του Πάσχα λοιπόν τα καλά είναι μέρος των εγκωμίων της Γεννήσεως. Και αν υπολογίση κανείς τις ευεργεσίες που εξιστορεί το Ευαγγέλιον, και διηγηθή λεπτομερώς τις θαυματουργικές θεραπείες, την άνευ τροφίμων διατροφή, την επάνοδο των νεκρών από τα μνήματα, την αυτοσχέδιο παρασκευήν του οίνου, την αποκατάσταση της υγείας των κάθε είδους ασθενών, την εκδίωξη των δαιμονίων, τα άλματα των χωλών, τους οφθαλμούς που επλάσθησαν από πηλόν, τις θείες διδασκαλίες, τις νομοθεσίες, την μύηση στα υψηλότερα δια μέσου των παραβολών, όλα αυτά είναι δωρεά της παρούσης ημέρας.Διότι αυτή έγινε αρχή των αγαθών που ηκολούθησαν. «Αγαλλιασώμεθα», λοιπόν, «και ευφρανθώμεν εν αυτή». Μη φοβηθούμε τις ειρωνείες των ανθρώπων, και ας μη νικηθούμε από αυτούς όταν προσπαθούν να μας εξευτελίσουν, όπως μας παρακινεί ο Προφήτης. Αυτοί χλευάζουν τον λόγο της Οικονομίας, λέγοντας ότι δεν αρμόζει στον Κύριο να λάβη ανθρώπινο σώμα και να αναμιχθή με την γέννηση στην ζωή των ανθρώπων. Αγνοούν, καθώς φαίνεται, το μέγα μυστήριον, πώς δηλαδή η σοφία του Θεού οικονόμησε την σωτηρία μας. Είχαμε πωληθεί εκουσίως για τις αμαρτίες μας, και είχαμε υποδουλωθή στον εχθρόν της ζωής μας σαν αγορασμένοι δούλοι.

Τι μεγαλύτερον επιθυμούσες να σου προσφέρει ο Δεσπότης; Όχι το να απαλλαγής από την συμφορά; Τι περιεργάζεσαι τον τρόπο; Γιατί θέτεις νόμους στον ευεργέτη και δεν αντιλαμβάνεσαι τις ευεργεσίες του; Είναι σαν να απωθή κάποιος τον ιατρό και να μέμφεται την ευεργεσία του, επειδή επραγματοποίησε την θεραπεία με αυτόν και όχι με τον άλλον τρόπο. Αν επιζητής από περιέργεια να ερευνήσης το μέγεθος της Οικονομίας, σου αρκεί να μάθης τόσο μόνον, ότι το θείον δεν είναι ένα μόνον από τα αγαθά, αλλά όποιο αγαθό ημπορεί να φαντασθή κανείς, εκείνο είναι. Το δυνατόν, το δίκαιον, το αγαθόν, το σοφόν, όλα τα ονόματα και τα νοήματα που έχουν σημασία θεοπρεπή. Αναλογίσου λοιπόν μήπως δεν συνδιάσθηκαν στο γεγονός αυτό όλα αυτά που είπαμε. Η αγαθότης, η σοφία, η δύναμις, η δικαιοσύνη. Ως αγαθός, ηγάπησε τον αποστάτη. Ως σοφός, επινόησε τον τρόπον επανόδου των υποδουλωμένων. Ως δίκαιος, δεν κακομεταχειρίζεται αυτόν που υπεδούλωσε τον άνθρωπο, και τον απέκτησε σύμφωνα με το δίκαιον της αγοράς, αλλά έδωσεν ως αντάλλαγμα τον εαυτόν του υπέρ των κρατουμένων, ώστε, μεταθέτοντας ως εγγυητής την οφειλή στον εαυτόν του, να ελευθερώση τον αιχμάλωτον από τον εξουσιαστήν του. Ως δυνατός, δεν εκρατήθη από τον άδη, ούτε το σώμα του εγνώρισε φθορά. Διότι δεν ήταν δυνατόν να νικηθή από την φθοράν ο αρχηγός της ζωής. Αλλά ήταν εντροπή να δεχθή ανθρωπίνην γέννηση, και να υποστή την εμπειρία των παθημάτων του σώματος; Χαρακτηρίζεις έτσι την υπερβολή της ευεργεσίας;

Πράγματι, επειδή δεν ήταν δυνατόν να απαλλαγή το ανθρώπινο γένος με άλλον τρόπον από τα τόσο μεγάλα δεινά, κατεδέχθη ο Βασιλεύς της απαθείας να ανταλλάξη την ιδία του την δόξα με την ιδική μας ζωή. Και εισέρχεται μεν η καθαρότης στον ιδικόν μας ρύπον, ο ρύπος όμως δεν εγγίζει την καθαρότητα, όπως λέγει το Ευαγγέλιον. Το κατεφθαρμένο σώζεται από την ένωσή του με το άφθαρτο. Η φθορά δεν επηρεάζει την αφθαρσία. Για όλα αυτά γίνεται αρμονική χορωδία από την σύμπασα κτίση. Όλοι αναπέμπουν ομόφωνον δοξολογία στον Κύριον της κτίσεως, και κάθε γλώσσα, επουρανίων και επιγείων και καταχθονίων, αναβοά ότι «ευλογητός Κύριος Ιησούς Χριστός εις δόξαν Θεού Πατρός εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν».

Από το βιβλίο Πατερικόν Κυριακοδρόμιον, σελίς 632 και εξής.

Πηγή:orp.gr/?p=284

Οι διωγμοί του Θείου Βρέφους – Η θηριωδία του Ηρώδη και η θυσία των αθώων νηπίων

Οἱ διωγμοί τοῦ Θείου Βρέφους

1. Μόλις γεννήθηκε ό Χριστός ἄρχισε καί ὁ διωγμός ἐναντίον Του. ‘Ο ‘Ηρώδης φοβήθηκε τό Θεῖον Βρέφος, γιατί ἡ δύναμη τῆς ἀγάπης καί τῆς ταπεινώσεώς Του ἀνέτρεπε τόν ἐγωισμό καί τή φιλοδοξία τοῦ βασιλέα τῆς Ἰουδαίας. Ἡ δαιμονική δύναμη ἐξαγριώνει τήν καρδιά τοῦ ἀνθρώπου μέχρι σημείου πού νά διαπράττει φοβερά ἐγκλήματα, ἀρκεῖ νά διασώσει τόν ἑαυτό του. Αὐτό ἔκανε καί ὁ ‘Ηρώδης, ὅταν ἔσφαξε τά ἀθῶα νήπια τῆς Βηθλεέμ.

2. Ὁ Εὐαγγελιστής Ἰωάννης λέγει γιά τόν ἐρχομό τοῦ Κυρίου στόν κόσμο: «Εἰς τά ἴδια ἦλθεν καί οἱ ἴδιοι αὐτόν οὐ παρέλαβον». Δικοί Του δέν ἦσαν μόνον οἱ Ἑβραῖοι, ἀλλά ὅλος ὅ κόσμος. ‘Ο Χριστός διώκεται μέχρι σήμερα, ὅπως ἀκριβῶς διώχθηκε τόν καιρό τῆς γεννήσεώς Του ἐπί τῆς γῆς. ‘Η παρουσία τοῦ Κυρίου, τῆς Ἐκκλησίας, στόν κόσμο μας εἶναι πράγματι ἐνοχλητική. Μᾶς φανερώνει τήν ἀγάπη καί τήν ταπείνωση ὡς ἀληθινό τρόπο ὑπάρξεως, ἐνῶ ἐμεῖς προτιμᾶμε τήν ἀσφυκτική φυλακή τοῦ ἐγωισμοῦ.

3. Ὁ Χριστός μᾶς βοηθεῖ νά ξεπεράσουμε τά ὅρια τοῦ ἐγωισμοῦ καί ἀτομισμοῦ μας, πού ἡ διεκδίκησή τους δημιουργεῖ ὅλους τούς κινδύνους τῶν ἀναταραχῶν καί ἀναστατώσεων. ‘Ο ἴδιος δοκίμασε τούς πειρασμούς τῶν δικῶν μας ἁμαρτιῶν καί τούς ξεπέρασε μέ τή θεανθρώπινη ἀγάπη, τήν ταπείνωση καί τήν ὑπομονή Του. Γνωρίζει ὁ Χριστός τίς δυσχέρειες πού ἀντιμετωπίζουμε στή ζωή μας. Μᾶς προσφέρει τήν κοινωνία τοῦ Ἑαυτοῦ Του γιά νά ξεπεράσουμε ὅλα ἐκεῖνα τά ἐμπόδια, πού ἐπιζητοῦν νά μᾶς ἀποσπάσουν ἀπό τήν μετά τοῦ Θεοῦ κοινωνία μας (βλ. Ἑβρ. δ, 15-16).

Ἡ θηριωδία τοῦ Ἡρώδη - Ἡ θυσία τῶν ἀθώων νηπίων.

1. Ὁ αἱμοχαρής Ἡρώδης δέν ἐκπροσωπεῖ μόνον τή θηριωδία τοῦ ἀνθρώπου τῆς ἐποχῆς Του, ἀλλά καί τόν ἄνθρωπο κάθε ἐποχῆς, πού εἶναι κλεισμένος στόν ἑωσφορικό ἐγωισμό του. Γιά νά ἐπικρατήσει ὁ ἐγωιστής ἐξοντώνει ὅλους τούς ἄλλους, πού εἶναι γι’ αὐτόν ἐπικίνδυνοι ἀντίπαλοι καί ἐχθροί. Γιά νά έπικρατήσει ὁ Ἡρώδης χρησιμοποιεῖ τή δύναμη, τό μῖσος καί τό αἷμα. Καί ἔτσι χωρίς νά τό καταλαβαίνει δημιουργεῖ τούς πρώτους μάρτυρας τῆς Ἐκκλησίας.

2. Εἶναι τά ἀθῶα νήπια «ἀπό διετοῦς καί κατωτέρω», πού ἔχυσαν τό αἷμα τους γιά νά ἱκανοποιηθεῖ ἡ θηριωδία τοῦ ἐγωισμοῦ. Ἐμεῖς συνήθως θεωροῦμε ἀδικία τό θάνατο τῶν νηπίων. Δέν πρόλαβαν κἄν νά ζήσουν τή ζωή τους. Τό μυστήριο ὅμως τῆς ζωῆς δέν ὡριμάζει φυσικά καί βιολογικά, δηλ. μέ τήν πάροδο τοῦ χρόνου. Ἡ ζωή ὁλοκληρώνεται ἀπό τή στιγμή πού ἑνώνεται μέ τόν Θεό. Ἄν γίνει αὐτό -ὅπως καί ἔγινε μέ τά νήπια- τότε ἡ ζωή ἐξετέλεσε τόν προορισμό της ἐπί τῆς γῆς.

3. Ὁ μάρτυρας εἶναι ἐξαγιασμένος, γιατί ἑνώνεται μέ τόν Χριστό. Τό ἔγκλημα τοῦ Ἡρώδη καταστρέφει τόν ἴδιο (πεθαίνει σκωληκόβρητος) ἐνῶ ἡ ἀποτρόπαια πράξη του μεταμορφώνεται σέ ὑψίστη ὑπηρεσία στόν Θεό. Εἶναι τό μαρτύριο, πού ἀκτινοβολεῖ τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ καί τήν ἕνωση τοῦ ἀνθρώπου μαζί Του.

4. Μέ τό μαρτύριο ἐπιτυγχάνεται τό μεῖζον (=τό κτιστόν, δημιούργημα ἑνοῦται κατά χάριν μέ τόν Θεό, τό ἄκτιστον) ἐνῶ τό ἔλασσον (=ἡ παροῦσα ζωή) προσφέρεται θυσία καί ὁλοκληρώνεται, ὅταν ἐνδύεται τήν εἰκόνα τοῦ ἐπουρανίου (Βλ. A Kop. ιστ 49).

5. Ὁ ἄνθρωπος τῆς ἀγάπης καί τῆς θυσίας βρίσκεται πάντα ὑπό τήν προστασία τοῦ Θεοῦ. Ὅπως ἔγινε καί μέ τό θεῖον Βρέφος. Θά εἴμαστε εὐτυχεῖς, ἄν ἀποδεχόμαστε τίς ταλαιπωρίες τοῦ παρόντος κόσμου καί ἀκτινοβολοῦμε τήν ἀγάπη τοῦ Σαρκωθέντος Θεανθρώπου Κυρίου μας.

Ἀπό τό βιβλίο τοῦ θεολόγου - ἐκπαιδευτικοῦ κ. Κωνσταντίνου Γρηγοριάδη «Λόγος καί Ὕπαρξη - Σχόλια στά Εὐαγγέλια τῆς Κυριακῆς».

«Παναγία Εκατονταπυλιανή» τεύχος ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ - ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2001

Κυριακή μετά την Χριστού Γέννηση (Ματθ. 2, 13-23) - πάσα εξουσία φοβάται τον Θεό.

Τρία γεγονότα μας διηγείται η σημερινή ευαγγελική περικοπή, την φυγή του Ιησού στην Αίγυπτο, τη σφαγή των νηπίων της Βηθλεέμ και την επιστροφή του Χριστού στη Ναζαρέτ. Μετά την αναχώρηση των Μάγων από τη Βηθλεέμ, άγγελος Κυρίου εμφανίστηκε στον Ιωσήφ προτρέποντάς τον να αναχωρήσει για την Αίγυπτο, μαζί με την Μαρία και τον μικρό Ιησού, διότι ο Ηρώδης αναζητούσε το Χριστό, όχι για να Τον προσκυνήσει, όπως είπε στους Μάγους, αλλά για να τον φονεύσει. Νύχτα μας λέει το Ευαγγέλιο πήρε ο Ιωσήφ το Θείο βρέφος και την Μητέρα Του και ανεχώρησαν στην Αίγυπτο. Παρέμειναν εκεί αρκετό χρονικό διάστημα, μέχρι που απεβίωσε ο Ηρώδης, και με τον τρόπο αυτό εκπληρώθηκε η προφητεία που έλεγε ότι ο Θεός θα προσκαλούσε τον Υιό Του στην Αίγυπτο.

Ο Ηρώδης, όταν αντιλήφθηκε ότι οι Μάγοι έφυγαν χωρίς να τον ενημερώσουν πού βρίσκεται ο Ιησούς, θύμωσε και έστειλε τους στρατιώτες του να σκοτώσουν όλα τα νήπια μέχρι δύο ετών που βρισκόταν στη Βηθλεέμ και τα περίχωρά της. Μετά δε τον θάνατο του Ηρώδη, φανερώθηκε και πάλι ο Άγγελος στον Ιωσήφ λέγοντάς του να επιστρέψουν στη γη του Ισραήλ. Όμως επειδή στην Ιουδαία βασίλευε ο γιος του Ηρώδη Αρχέλαοσ, ο Ιωσήφ αποφάσισε να εγκατασταθεί στη Γαλιλαία, στην πόλη της Ναζαρέτ. Και με τον τρόπο αυτό, κλείνει την διήγησή του ο ευαγγελιστής Ματθαίος, λέγοντάς μας ότι εκπληρώθηκε και η προφητεία που έλεγε ότι ο Υιός του Θεού θα κληθεί Ναζωραίος.

Η σκληρή και αποτρόπαια πράξη του Ηρώδη προξενεί ιδιαίτερη εντύπωση, ακόμα και σήμερα. Η ιερά Παράδοση της Εκκλησίας μας λέει ότι φονεύθηκαν δεκατέσσερις χιλιάδες νήπια. Οι ιστορικοί πάλι θεωρούν ότι ήταν πολύ λιγότερα, περίπου στις δύο χιλιάδες. Ανεξάρτητα όμως από τον ακριβή αριθμό των σφαγιασθέντων νηπίων, αυτό που προξενεί ιδιαίτερη εντύπωση είναι η στάση του Ηρώδη. Όταν άκουσε από τους Μάγους ότι στη Βηθλεέμ γεννήθηκε ο Βασιλεύς του Ισραήλ, το μόνο που σκέφτηκε ήταν ότι ο μικρός Ιησούς αποτελούσε απειλή για την εξουσία του, για το βασίλειο που διοικούσε. Φοβήθηκε ότι μια μέρα ίσως το παιδί αυτό του πάρει το θρόνο, και τυφλωμένος από το φόβο αυτό διέταξε τη σφαγή των νηπίων. Ήλπιζε με τον τρόπο αυτό ότι θα εξαλείψει τον κίνδυνο, ότι θα προστατέψει το θρόνο του και όσα του ανήκουν. Ωστόσο, όχι μόνο δεν κατάφερε να εξοντώσει τον Χριστό, μιας που Άγγελος Κυρίου καθοδήγησε τα βήματα του Ιωσήφ μακριά από κάθε απειλή, αλλά ο ίδιος ο Ηρώδης απεβίωσε πολύ νωρίς, και μαζί με αυτόν ξεχάστηκε το γεγονός της Θείας Γέννησης και της απειλής ενάντια στην κοσμική εξουσία των βασιλέων του Ισραήλ.

Όσο κι αν μας φαίνεται περίεργο, πάντοτε μέσα στην ανθρώπινη ιστορία υπήρξαν και υπάρχουν άνθρωποι σαν τον Ηρώδη, που θεωρούν τον Χριστό ως απειλή για τα εγκόσμια σχέδιά τους, για τα κεκτημένα δικαιώματά τους και για την εξουσία που ασκούν στους ανθρώπους. Και γι αυτό δεν είναι λίγοι αυτοί που με μίσος και βίαιο τρόπο καταφέρονται ενάντια στο Χριστό και τους χριστιανούς, ακόμα και σήμερα. Αυτή η αντίδραση, αυτό το μίσος και η εμπάθεια δεν προέρχεται απαραίτητα μόνο από τους ανθρώπους που ασκούν ή θέλουν να ασκούν εξουσία, αλλά συχνά και από τους ανθρώπους που καθημερινά συναναστρεφόμαστε στην εργασία μας και στον κοινωνικό μας περίγυρο. Και τούτο, επειδή το κοσμικό φρόνημα, το προσηλωμένο στα γήινα και τα εφήμερα, θεωρεί πάντοτε ως απειλή το πνεύμα του Ευαγγελίου και την παρουσία του Χριστού ανάμεσα στους ανθρώπους. Γι αυτό και βλέπουμε σήμερα να πληθαίνουν οι φωνές που στρέφονται ενάντια στο Χριστό και την Εκκλησία, που θέλουν ει δυνατόν να εξαλείψουν το θρησκευτικό συναίσθημα από τις καρδιές των ανθρώπων, που επιθυμούν να διαμορφώσουν μια κοινωνία δίχως Χριστό, χωρίς ελπίδα Αναστάσεως, εξαρτημένο από την ψευδή ευφορία της τηλεπικοινωνιακής κουλτούρας, και από τη δουλεία του καταναλωτισμού, που εξυπηρετεί και συντηρεί τους ισχυρούς της γης.

Αυτό δεν πρέπει να μας ξενίζει. Ο ίδιος ο Χριστός μας είπε ότι δεν υπάρχει μαθητής μεγαλύτερος από τον δάσκαλό του, και ότι αν τον ίδιο τον εμίσησε ο κόσμος, τότε θα μισήσει κι εμάς[1]. Ας μη ξεχνάμε όμως ότι, όπως ο Θεός προστάτεψε το βρέφος της Βηθλεέμ από την μανία των διωκτών του, έτσι προστατεύει και διασώζει από τις παγίδες του εχθρού και όσους Τον πιστεύουν και ακολουθούν με ταπείνωση το θέλημά Του. Καμία δύναμη δεν είναι ισχυρότερη από την αγάπη του Θεού, τίποτα δεν μπορεί να ανατρέψει το σχέδιο του Θεού για τον κόσμο αλλά και για την προσωπική μας ζωή. Αρκεί σαν τον Ιωσήφ να έχουμε ταπεινή καρδιά, να έχουμε τα αυτιά της ψυχής μας ανοιχτά στο θέλημα του Θεού. Αρκεί να έχουμε πίστη βεβαία ότι Αυτός είναι η ζωή, η αλήθεια, η σωτηρία η δική μας αλλά και όλου του κόσμου.

________________

1. Βλ. Ιω. 15, 18-21: “Εἰ ὁ κόσμος ὑμᾶς μισεῖ͵ γινώσκετε ὅτι ἐμὲ πρῶτον ὑμῶν μεμίσηκεν. εἰ ἐκ τοῦ κόσμου ἦτε͵ ὁ κόσμος ἂν τὸ ἴδιον ἐφίλει· ὅτι δὲ ἐκ τοῦ κόσμου οὐκ ἐστέ͵ ἀλλ΄ ἐγὼ ἐξελεξάμην ὑμᾶς ἐκ τοῦ κόσμου͵ διὰ τοῦτο μισεῖ ὑμᾶς ὁ κόσμος. μνημονεύετε τοῦ λόγου οὗ ἐγὼ εἶπον ὑμῖν͵ Οὐκ ἔστιν δοῦλος μείζων τοῦ κυρίου αὐτοῦ. εἰ ἐμὲ ἐδίωξαν͵ καὶ ὑμᾶς διώξουσιν· εἰ τὸν λόγον μου ἐτήρησαν͵ καὶ τὸν ὑμέτερον τηρήσουσιν. ἀλλὰ ταῦτα πάντα ποιήσουσιν εἰς ὑμᾶς διὰ τὸ ὄνομά μου͵ ὅτι οὐκ οἴδασιν τὸν πέμψαντά με”.

Πηγή:xerouveim.blogspot.com/

Η ΘΕΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΜΑΡΤΥΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΧΙΔΙΑΚΟΝΟΥ ΣΤΕΦΑΝΟΥ

Στον επίλογο του κατά Μάρκον Ευαγγελίου γίνεται αναφορά στο γεγονός ότι ο Κύριος, μετά την Ανάληψή του, εκάθισεν εκ δεξιών του Θεού. Αλλά και στο κατά Ιωάννης Ευαγγέλιο αναφέρεται ότι ο ίδιος ο Κύριος στην Αρχιερατική του προσευχή, απευθυνόμενος στον Πατέρα του, είπε ότι «και συ τώρα λοιπόν Πατέρα δόξασέ με μέ την δόξα που είχα κοντά σου προτού να γίνει ο κόσμος».

Είναι προφανές ότι ο Ιησούς Χριστός αναφέρεται στην δόξα που έχει ως Υιός του Θεού, ομοούσιος με τον Πατέρα, δηλ. ως Θεός, όπως πάλι θεολογεί ο Ιωάννης στην αρχή του Ευαγγελίου του: «Και ο Λόγος ήν προς τον Θεόν, και Θεός ήν ο Λόγος». Αλλά και η βιβλική αναφορά του απ. Παύλου «κάθου εκ δεξιών μου», επιβεβαιώνει την θεολογική μαρτυρία του Ευαγγελίου ότι ο Χριστός, μετά την Ανάληψή του, κάθισε στα δεξιά του Θεού Πατέρα όχι μόνον ως Θεός, αλλά και ως άνθρωπος. Διότι ως Θεός ουδέποτε «απελήφθη» (εγκατέλειψε) του θρόνου της θεότητας. Ως άνθρωπος όμως ήταν η πρώτη φορά που συνδοξαζόταν με την θεία του φύση ως Θεάνθρωπος. Συνοψίζοντας ο απόστολος Παύλος την μεγάλη αυτή θεολογική αλήθεια λέει το εξής: «Κεφάλαιο βασικό σε όσα είπαμε είναι πως εμείς έχουμε Αρχιερέα τέτοιο, που ανέβηκε στα ουράνια και κάθισε στα δεξιά της μεγαλοσύνης (δόξας και μεγαλοπρέπειας του Θεού που κατοικεί) στον πνευματικό ουρανό».

Η οπτασία του αγίου Στεφάνου επιβεβαιώνει τη θεολογική αλήθεια. Στο σημερινό αποστολικό ανάγνωσμα των Πράξεων των Αποστόλων προβάλλεται η αποστολική μορφή του Αρχιδιακόνου Στεφάνου, που την στιγμή του μαρτυρίου του για την αγάπη του Χριστού και της Εκκλησίας είδε την συγκλονιστική θεολογική αποκάλυψη του Ιησού να κάθεται πλήρης θεϊκής δόξας στα δεξιά του Θεού: «ατενίσας εις ουρανόν είδε δόξαν Θεού και Ιησούν εστώτα εκ δεξιών του Θεού».

Η μαρτυρία αυτή που συνδέεται με το μαρτύριο του αγίου Στεφάνου διά λιθοβολισμού από τους ομοεθνείς του Εβραίους, δίνει κύρος στην θεολογική και δογματική θέση της Εκκλησίας, όπως εκφράζεται στο Σύμβολο της Πίστεως: «Και ανελθόντα εις τους ουρανούς και καθεζόμενον εκ δεξιών του Πατρός». Ποιο άλλο άραγε σημείο θα απαιτούσε κανείς για να πιστέψει ότι ο Ιησούς Χριστός αγίασε και θέωσε την ανθρώπινη φύση με την δόξα του «ως μονογενούς παρά Πατρός».

Το αποστολικό ήθος του αγίου Στεφάνου είναι θεμέλιο θεολογικής αλήθειας. Ο πρωτομάρτυρας Στέφανος, ένας από τους πρώτους διακόνους της Αποστολικής Εκκλησίας, χαρακτηριζόταν από βαθιά και φλογερή πίστη στο πρόσωπο του Χριστού και από μεγάλη πνευματική δύναμη που αντλούσε από την χάρη του Αγίου Πνεύματος. ήταν «πλήρης πίστεως και δυνάμεως» αναφέρει το αποστολικό ανάγνωσμα. Και με την πίστη και την πνευματική αυτή δύναμη έκανε θαύματα μεγάλα και καταπληκτικά ανάμεσα σον λαό. Είχε το ακέραιο αποστολικό ήθος, ομολογούσε με παρρησία την θεότητα του Χριστού και επιβεβαίωνε τις αποκαλυπτικές αλήθειες του Ευαγγελίου. Αυτό όμως του στοίχισε θάνατο μαρτυρικό γιατί επέσυρε το μίσος και την ωμή βία των ομοεθνών του.

Το μαρτύριο του αγίου Στεφάνου είναι ο ακρογωνιαίος λίθος της Ευαγγελικής διδασκαλίας. Ο πρωτομάρτυρας Στέφανος αγωνιζόταν με παρρησία να πείσει τους ομοεθνείς του ότι ο Θεός του πατριάρχη Αβραάμ κα του σοφού Σολομώντα, ο Θεός των προγόνων τους και της Βίβλου, ήταν ο Ιησού Χριστός που σταύρωσαν, καθώς το πάθος του μίσους τύφλωσε την ψυχή τους.

Όταν η αλήθεια του θεού αποκαλύπτεται σε ανθρώπους που δεν είναι έτοιμοι να την δεχθούν, γιατί ήδη έχουν παραχωρήσει δικαιώματα στον διάβολο, τότε και τα αυτιά τους δεν δέχονται τον λόγο της σωτηρίας. Είναι αυτό που τους είπε ο άγιος Στέφανος: «Υμείς αεί τω Πνεύματι τω Αγίω αντιπίπτετε», δηλ. εσείς πάντοτε αντιστέκεστε στο Άγιο Πνεύμα, τον Λόγο της Αλήθειας, όπως έκαναν και οι πρόγονοί τους.

Αγαπητοί αδελφοί, τα τελευταία λόγια του Αρχιδιακόνου συνιστούν κυρίως καθαρή απόδειξη της παρουσίας του Θεού, της παρουσίας του Αγίου Πνεύματος, του Πνεύματος της αγάπης και της ειρήνης: «Κύριε, μην τους λογαριάσεις την αμαρτία αυτή». Αυτός ήταν ο επίλογος του μεγάλου πρωτομάρτυρα Στεφάνου στους φονευτές του. Κι αυτό ήταν το ακρογωνιαίο λιθάρι της αποστολικής του διακονίας: ότι «ο Θεός είναι αγάπη και εκείνος που δεν αγαπά, δεν γνώρισε τον Θεό». Αμήν.


Αρχιμ. Χ.Ν.

ΠΡΩΤΟΜΑΡΤΥΣ ΚΑΙ ΑΡΧΙΔΙΑΚΟΝΟΣ ΣΤΕΦΑΝΟΣ (27 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ)

Πρωτ. π. Γεωργίου Παπαβαρνάβα

Ο άγιος Στέφανος ανήκε στην χορεία των επτά Διακόνων, στους οποίους οι Απόστολοι ανέθεσαν την διακονία των τραπεζιών στις «αγάπες». Επειδή ο αριθμός των Χριστιανών στην πρώτη Εκκλησία συνεχώς αυξανόταν, έγιναν παράπονα εκ μέρους των Ελληνιστών προς τους Εβραίους, ότι παρημελούντο στην καθημερινή διανομή των φαγητών οι χήρες τους. Οι Απόστολοι δεν ήθελαν να εγκαταλείψουν το κήρυγμα του Ευαγγελίου για να διακονούν στα τραπέζια και γι’ αυτό είπαν στους Χριστιανούς να εκλέξουν επτά άνδρες, οι οποίοι να είναι «πλήρεις Πνεύματος Αγίου», και στους οποίους ανέθεσαν το διακόνημα αυτό.

Ο Πρωτομάρτυς Στέφανος διακρινόταν μεταξύ των άλλων διακόνων για τον ζήλο και την αγάπη του για τον Χριστό, χάριν του οποίου αξιώθηκε πρώτος αυτός να χύση το αίμα του. Πέρα από την διακονία των τραπεζιών, ασχολείτο με το κήρυγμα του Ευαγγελίου και με την Χάρη του Θεού έκανε πολλά και μεγάλα θαύματα. Συνελήφθη από τους φανατισμένους Ιουδαίους και κλήθηκε να απολογηθή, επειδή συκοφαντήθηκε ότι βλασφημεί τον Μωϋσή και τον Θεό. Η απολογία του στο συνέδριο των Ιουδαίων στην παραγματικότητα ήταν δριμύς έλεγχος για την απιστία τους και για το έγκλημα που διέπραξαν να σταυρώσουν τον Χριστό. Κατά την διάρκεια της ομιλίας του, ενώ ήταν γεμάτος από ένθεο ζήλο και από την Χάρη του Αγίου Πνεύματος, αξιώθηκε να δη την δόξα του Θεού. Μετά την δημόσια ομολογία του ότι βλέπει τους ουρανούς ανοικτούς και τον Χριστό να στέκεται στα δεξιά του Θεού Πατρός, οι Ιουδαίοι όχι μόνον δεν τον πίστεψαν, αλλά αγρίεψαν ακόμη περισσότερο. Όρμησαν εναντίον του, όπως οι πεινασμένοι λύκοι εναντίον του θηράματός τους, και τον λιθοβόλησαν με μανία. Ο άγιος Στέφανος ήταν ήρεμος και ειρηνικός και μιμούμενος τον Χριστό επάνω στον σταυρό, Τον παρακαλούσε να μη καταλογίση στους δημίους του την αμαρτία τους αυτή.

Και ενώ προσευχόταν, παρέδωσε την ψυχή του στα χέρια του Θεού.Στο σημείο αυτό θα πρέπη να τονισθή ότι η μίμηση της ζωής του Χριστού δεν είναι ένα εξωτερικό γεγονός, που κατορθώνεται με τεχνητές μεθόδους και ανθρώπινα μέσα, αλλά είναι καρπός Θεοκοινωνίας.

Στο Απολυτίκιο του αγίου Στεφάνου περιγράφεται περιληπτικά όλος ο βίος και η πολιτεία του. «Βασίλειον διάδημα, εστέφθη ση κορυφή, εξ άθλων ων υπέμεινας, υπέρ Χριστού του Θεού, μαρτύρων Πρωτόαθλε Στέφανε. Συ γαρ την Ιουδαίων απελέγξας μανίαν, είδες σου τον Σωτήρα, του Πατρός δεξιόθεν. Αυτόν ουν εκδυσώπει αεί, υπέρ των ψυχών ημών». Στην συνέχεια θα προσπαθήσουμε να αναλύσουμε περιληπτικά δύο σημεία αυτού του υπέροχου ύμνου.

- «Βασίλειον διάδημα, εστέφθη ση κορυφή εξ άθλων ων υπέμεινας, υπέρ Χριστού του Θεού»

Ο Πρωτομάρτυς Στέφανος αντιμετώπισε στην ζωή του πολλές δυσκολίες, υπέμεινε ποικίλους πειρασμούς και υπεβλήθη σε μεγάλες θυσίες για την αγάπη του Χριστού και την εξάπλωση του λόγου της αληθείας Του. Ανέλαβε το έργο της ιερουργίας του Ευαγγελίου που του ανετέθη και το άσκησε με μεγάλη υπευθυνότητα, αφού προηγουμένως καθάρισε την ψυχή του από τα πάθη και δέχθηκε πλούσια την Χάρη του Παναγίου Πνεύματος. Αυτό το τελευταίο είναι πάρα πολύ σημαντικό και φανερώνει τον χαρακτήρα της Ορθοδόξου ιεραποστολής, της οποίας πρέπει να προηγείται η προσωπική ιεραποστολή, ήτοι ο προσωπικός αγώνας για κάθαρση και αγιασμό και μετά να ακολουθή η ιεραποστολή στους άλλους. Ο μακαριστός Γέροντας π. Παΐσιος «χαιρόταν, όταν κάποιος του έλεγε ότι θέλει να γίνη ιεραπόστολος και τον βοηθούσε να γίνη σωστός ιεραπόστολος. Εκφράζοντας την γνήσια ορθόδοξη αντίληψη περί ιεραποστολής, θεωρούσε απαραίτητο να αρχίση την ιεραποστολή από τον εαυτό του. Πρώτα να αγιασθή αυτός, για να αγιάση και τους άλλους. Ο εαυτός μας τίθεται ως θεμέλιο στην ιεραποστολική δράση. Αν καταπέση, κινδυνεύει όλο το έργο. Επομένως το ζητούμενο είναι να λάβη ο άνθρωπος την Χάρι, να αγιάση. Από εκείνη την στιγμή αρχίζει και η ουσιαστική ιεραποστολή του» (Ιερομ. Ισαάκ, Βίος Γέροντος Παϊσίου του Αγιορείτου, σελ. 658, 659).

- « Είδες σου τον Σωτήρα του Πατρός δεξιόθεν».

Το αψευδές στόμα του Χριστού είπε τον γλυκύτατον εκείνο λόγον, «μακάριοι οι καθαροί τη καρδία ότι αυτοί τον Θεόν όψονται», που επαληθεύεται συνεχώς σε όλες τις εποχές, γιατί πάντοτε υπήρχαν και θα υπάρχουν μέχρι την Δευτέρα παρουσία του Χριστού άνθρωποι σαν τον άγιο Στέφανο.

Ο Πρωτομάρτυς Στέφανος, ενώ μιλούσε στο συνέδριο των Ιουδαίων, είδε την δόξα του Θεού και γι’ αυτό μπορούσε να θεολογή απλανώς, αλλά και να υπομείνη αγόγγυστα και ειρηνικά το μαρτύριο, επειδή και τα δύο ταυτίζονται με την εμπειρική γνώση του Θεού και οργανική κοινωνία μαζί Του. «Κανείς δεν μπορεί να υπομείνη το μαρτύριο μόνον με τις δικές του δυνάμεις, όσον δυνατό χαρακτήρα και αν διαθέτη, επειδή η μαρτυρία και το μαρτύριο για τον Χριστό, είναι καρπός θεοπτίας». (Μητροπολίτης Ναυπάκτου και Αγ. Βλασίου Ιερόθεος).

Βέβαια, η πνευματική πρόοδος δεν είναι δυνατόν να επιτευχθή από την μια μέρα στην άλλη. Κανείς δεν μπορεί να φθάση στα υψηλότερα στάδια της πνευματικής ζωής και να γευθή την γλυκύτητα και την χαρά της ζωντανής παρουσίας του Θεού, εάν προηγουμένως δεν δοκιμασθή «ως χρυσός εν χωνευτηρίω» και δεν υπομείνη «τον καύσωνα της ημέρας και τον παγετόν της νυκτός» για την αγάπη του Χριστού, επειδή «άνευ πόνων ου πράξις ου θεωρία… κατορθωθήσεται» (Μέγας Κανών). Η πράξις η πρακτική ζωή είναι ο αγώνας και η προσπάθεια για την βίωση των θείων εντολών και την κάθαρση από τα πάθη και η θεωρία είναι η θέα της δόξης του Θεού.

«Η υπομονή άνευ μεμψιμοιρίας και γογγυσμών, αλλά μετά δοξολογίας συνεζευγμένη» συνιστά πνευματική ωριμότητα και τοποθετεί τον άνθρωπο στην προοπτική του αγιασμού και της σωτηρίας.

– ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ - ΔΕΚΕMBΡΙΟΣ 2005

Σαν πρόσωπο Αγγέλου έμοιαζε η μορφή του Αγίου Στεφάνου

Έτσι ακριβώς έμοιαζε η μορφή του Στεφάνου στα μάτια όλων αυτών των σκληρόκαρδων εβραίων που, μέσα στο συνέδριο της συκοφαντίας που είχαν συστήσει, προσπαθούσαν να βρουν αιτία να θανατώσουν αυτόν τον θερμό οπαδό του Ιησού: σαν πρόσωπο αγγέλου. Σίγουρα δεν είχαν δει ποτέ στη ζωή τους άγγελο. Το πρόσωπο όμως του Πρωτομάρτυρα έμοιαζε αγγελικό, είχε πάνω του κάτι το υπερφυσικό και υπερκόσμιο, το θαυμαστό και ζηλευτό συνάμα, που μόνο σε αγγέλους θα μπορούσε να αποδοθεί.

Ωστόσο, όπως άλλωστε έγινε και με τον Χριστό, η πώρωση της καρδιάς τους και το μίσος που τους κατείχε δεν τους άφησε να σεβαστούν αυτή την αγγελική μορφή και να ενστερνιστούν τους λόγους του Στεφάνου. Επαναλαμβάνουν τη γνωστή διαδικασία της ψευδομαρτυρίας και της δήθεν βλασφημίας κατά του Θεού και με συνοπτικές πάντα διαδικασίες καταδικάζουν τον Αρχιδιάκονο σε λιθοβολισμό.

Κι αυτός, ο νέος με την αγγελική μορφή, που πριν λίγο είδε «τους ουρανούς ανεωγμένους και τον Υιόν του ανθρώπου εκ δεξιών εστώτα του Θεού», υπομένει αγόγγυστα τον μαρτυρικό θάνατο και με μια μεγαλοψυχία αγάπης, όμοια με αυτή του Ιησού, αναφωνεί: «Κύριε, μη στήσης αυτοίς την αμαρτίαν ταύτην».

Το μαρτυρικό αίμα του Αρχιδιακόνου Στεφάνου είναι το πρώτο που χύθηκε υπέρ της πίστεως στο Χριστό, για να αποτελέσει την απαρχή της εκατόμβης των έντεκα περίπου εκατομμυρίων μαρτύρων που με το αίμα τους και την αυτοθυσία τους στερέωσαν την Πίστη και την Ορθοδοξία. Η Εκκλησία μας τιμά την μνήμη του Αγίου Στεφάνου την 27η Δεκεμβρίου.

Τι ήταν όμως αυτό που έκανε το πρόσωπο του Αγίου να μοιάζει αγγελικό, ακόμα και στα μάτια των σκοτεινών και πωρωμένων εβραίων; διότι σίγουρα δεν ήταν η φυσική ομορφιά του προσώπου του. Αυτό που αντανακλούσε στο πρόσωπό του ήταν ο εσωτερικός του κόσμος, η κοινωνία του με τον Θεό, οι αρετές του, η αγνή ζωή του. Ο Στέφανος είχε επιλεγεί ανάμεσα σε πολλούς άλλους νέους χριστιανούς για την πίστη του, την αγάπη του και την σωφροσύνη του.

Πίστη που του έδινε τέτοια δύναμη, ώστε να επιτελεί «τέρατα και σημεία μεγάλα εν τω λαώ». Αγάπη που φρόντιζε με μεγάλη αυταπάρνηση για την διακονία που του είχαν αναθέσει οι Απόστολοι, τη φροντίδα δηλαδή για τους φτωχούς αδελφούς του, και συγχωρούσε αυτούς που με μίσος τον λιθοβολούσαν.

Σωφροσύνη που φανερωνόταν από το ήθος του και το ποιόν του προσώπου του, ώστε να ξεχωρίζει αυτός ανάμεσα στο πλήθος των χριστιανών της πρώτης εκείνης αποστολικής εποχής.

Σωφροσύνη που εκδηλωνόταν επίσης με την σοφία των λόγων του, ώστε οι επιφανείς των εβραίων να μην μπορούν να αντισταθούν στους λόγους του, που βέβαια τους του υπαγόρευε το Άγιο Πνεύμα. Διότι ακριβώς είχε μέσα του το Άγιο Πνεύμα, την χάρη και την ευλογία του Θεού, είχε φθάσει, παρά το νεαρό του χαρακτήρα του, σε ύψη αρετής και τελείωσης, είχε αποκτήσει την κοινωνία με τον Θεό φθάνοντας σε μια πνευματική κατάσταση όμοια με αυτή των αγγέλων.

Αυτή τη στάση μας προτρέπει να τηρούμε κι εμείς, σαν παιδιά της Εκκλησίας του Χριστού που είμαστε και λεγόμαστε. Να έχουμε δηλαδή μέσα μας όλους τους πνευματικούς θησαυρούς και αυτούς να επιζητούμε: την πίστη, την σωφροσύνη, την αγάπη, την εγκράτεια, την σοφία του Αγίου Πνεύματος και την κοινωνία μας με τον Τριαδικό Θεό, ώστε κι εμείς να μοιάζουμε σαν άγγελοι, και στην ζωή μας και στην εμφάνισή μας.

Ίσως να δικαιολογούμαστε συχνά ότι η εποχή μας είναι πιο δύσκολη και έτσι είναι αδύνατος ο πνευματικός αγώνας που οδηγεί κοντά στον Θεό. Μην ξεγελιόμαστε!

Ο Άγιος Στέφανος ήταν και αυτός νέος, είχε την ίδια φύση που φέρουμε κι εμείς, είχε τις ίδιες σκέψεις και επιθυμίες που έχουμε κι εμείς, τις ίδιες δυσκολίες, τα ίδια διλήμματα, τα ίδια συναισθήματα. Είχε φίλους και παρέες που ακολουθούσαν το ρεύμα του κόσμου και σίγουρα του έλεγαν και αυτού να τους μιμηθεί. Είχε επιπλέον να αντιμετωπίσει το εχθρικό κλίμα των εβραίων για κάθε τι που είχε σχέση με τον Ναζωραίο, κι όμως διάλεξε τον δύσκολο δρόμο. Γιατί είδε πως μόνο εκεί υπάρχει η Αλήθεια και η Ζωή. Γιατί κατάλαβε πως έξω από το Χριστό υπάρχει το ψέμα και το σκοτάδι, η απώλεια και η υποκρισία.

Ας μην υποκύπτουμε λοιπόν στους πειρασμούς, ας μην ζαλιζόμαστε από τις σειρήνες του κόσμου, ας μην επηρεαζόμαστε από το ρεύμα του ποταμού. Ας ακολουθήσουμε, με πρότυπό μας τον Άγιο Πρωτομάρτυρα Στέφανο, τον δρόμο που χάραξε ο ίδιος ο Χριστός, τον δρόμο της πίστεως στον Θεό, της αγάπης στον πλησίον, της ταπεινώσεως που δίνει φτερά στην ψυχή, ώστε όλη μας η ύπαρξη να γεμίζει από την χαρά που μόνο ο Χριστός μπορεί να μας δώσει και από τον φωτισμό που λαμπρύνει όλη την ύπαρξή μας, ώστε να μοιάζουμε κι εμείς σαν πρόσωπο Αγγέλου!

πηγή:http://xerouveim.blogspot.com/

Γιατί ιθαγένεια και όχι υπηκοότητα στου ξένους;

Υπήκοος είναι ο οποιοσδήποτε ο οποίος νομικά υπόκειται στους νόμους ενός κράτους, ασχέτως καταγωγής – ακόμα και ο αλλοδαπός (ιθαγενής άλλης χώρας) που «αποφάσισε» ότι του αρέσει να ζεί και να εργασθεί εφ’ όρου ζωής σε ένα κράτος, άσχετα αν είναι ο τόπος καταγωγής του, και ότι αποδέχεται να υπακούει στο σύνταγμα και στους νόμους του κράτους αυτού.

Ιθαγενής είναι αυτός που κατάγεται από συγκεκριμένη χώρα, που δεν ήλθε από αλλού, ο ντόπιος. Στην Ελλάδα μέχρι πρότινος οι όροι «ιθαγένεια» και «υπηκοότητα» ταυτίζονταν διότι δεν υπήρχε μετανάστευση από το εξωτερικό προς το εσωτερικό της χώρας.

Μερικά ιστορικά παραδείγματα της ιθαγένειας:

«Η πόλη μας ( η Αθήνα) αναγνωρίζεται ως η αρχαιότερη, η μεγαλύτερη και η πιο φημισμένη σε όλον τον κόσμο. Αφού λοιπόν η αρχή της ιστορία της είναι τόσο ένδοξη, πρέπει να τιμηθούμε ακόμη περισσότερο για τη συνέχεια. Γιατί εμείς που κατοικούμε σ’ αυτήν την πόλη, δεν διώξαμε από εδώ τους κατοίκους της, ούτε τη βρήκαμε έρημο ούτε συγκεντρωθήκαμε πολλοί λαοί και ήρθαμε να την καταλάβουμε. Η καταγωγή μας είναι τόσο καλή και γνήσια, ώστε η ίδια η γη, στην οποία γεννηθήκαμε, βρίσκεται στην κατοχή μας χωρίς καμιά διακοπή. Εμείς είμαστε αυτόχθονες και μπορούμε να ονομάζουμε την πόλη με τα ίδια ονόματα που δίνει κανείς στους πλησιέστερους του συγγενείς. Εμείς απ΄ όλους τους Έλληνες έχουμε το δικαίωμα να την αποκαλούμε τροφό, πατρίδα και μητέρα. Εκείνοι λοιπόν που δίκαια αισθάνονται περήφανοι να διεκδικούν την ηγεμονία και υπενθυμίζουνε συχνά τις παραδόσεις, πρέπει να αποδείξουν ότι τέτοια είναι η καταγωγή της φυλής τους ( Ισοκράτης, «Πανηγυρικός», 23 -25 )

«Γιατί είναι τόσο ευγενικό, ελεύθερο και σταθερό το φρόνημα της πόλης μας (της Αθήνας) και φυσικά εχθρική προς τους βάρβαρους, επειδή είμαστε γνήσιοι Έλληνες και ανόθευτοι από τους βάρβαρους. Άλλωστε δε συγκατοικούν με μας ούτε Πέλοπες, ούτε Κάδμοι ούτε Δαναοί, ούτε Αιγύπτιοι αλλά βάσει του νόμου Έλληνες και χωρίς βαρβαρικές προσμείξεις, γεγονός από το οποίο δημιουργήθηκε στην πόλη μας το μίσος για τις ξένες φυλές…». (Πλάτων, Μενέξενος, 245c-d)

«Άλλωστε και η αρχή του βίου των Αθηναίων ήταν δίκαιος, γιατί δεν συγκεντρώθηκαν και έδιωξαν άλλους κατοικώντας σε ξένη χώρα, όπως οι πολλοί, αλλά όντας αυτόχθονες είχαν την ίδια μητέρα και πατρίδα. ….» (Λυσίας, «Επιτάφιος τοις Κορινθίοις βοηθοίς», 17-21)

Τι συμβαίνει όταν ξένοι κατακτούν την χώρα

«Η εκστρατεία στην Τροία από τον Αγαμέμνονα ήταν πράξη ωφελιμότατη για τους Έλληνες, για να μην υποστεί η Ελλάδα από τους βάρβαρους δεινά παρόμοια με κείνα που υπέστη παλαιότερα κατά την κατάληψη όλης της Πελοποννήσου από τον Πέλοπα, του Άργους από το Δαναό και της Θήβας από τον Κάδμο (Ισοκράτους Παναθηναϊκός 79-80)

Σήμερα επιχειρείται η απόδοση «ιθαγένειας» δηλαδή να ονομασθούν ντόπιοι, γνήσιοι έλληνες, 250.000 αλλοδαποί!

Ποια σκοπιμότητα αναγκάζει τους υπηρέτες του λαού να πάρουν τέτοια μέτρα που στρέφονται ενάντια στον λαό; Λένε αλήθεια ότι έτσι θα εξασφαλιστεί η ειρήνη; Από ποιους απειλείται η ειρήνη της ελληνικής κοινωνίας; Μήπως υπάρχουν απειλές από αλλοδαπούς; Γιατί κανείς έλληνας δεν απείλησε με σκοπό να νομιμοποιηθούν οι αλλοδαποί.
Συντρέχουν μήπως λόγοι οικονομικοί; Υπηκοότητα και αυστηρός έλεγχος στους χώρους κάθε εργασίας.

Μήπως πρόκειται για την περίφημη "γονιμοποίηση" την οποία πρέσβευε ο Π. Παυλόπουλος; Ταυτίζεται δηλαδή το ΠΑΣΟΚ με την εσωτερική πολιτική της Ν.Δ.; Τότε, γιατί κάνουμε εκλογές και γιατί αλλάζουμε κυβερνήσεις αφού ΚΑΠΟΙΟΙ - και όχι ο ελληνικός λαός - επιβάλλουν συγκεκριμένες πολιτικές;
Μήπως οι υπηρέτες του λαού ενοχλούνται από το αμιγές του ελληνικού λαού; Και αν ενοχλούνται, τι καταγωγή έχουν; Αν δεν είναι έλληνες, μπορούμε να καταλαβαίνουμε την ψυχρότητά τους προς το ελληνικό γένος. Γιατί όμως δεν βγαίνουν να πούν στον λαό «εμείς δεν είμαστε Έλληνες! Ζητάμε την ψήφο σου για τον άλφα και τον βήτα λόγο»; Γιατί κρύβονται; Γιατί θέλουν να περάσουν κρυφά τέτοιους νόμους που θα προκαλέσουν εσωτερικές κοινωνικές διαμάχες;

Γιατί δίδουν την ιθαγένεια αντί για την υπηκοότητα ; Γιατί θέλουν να κατοχυρώσουν τους αλλοδαπούς ως ντόπιους – και μάλιστα τους μουσουλμάνους που αποτελούν την συντριπτική πλειοψηφία των αλλοδαπών; Ποια ήταν και ποια είναι η συμπεριφορά τους απέναντι στον ελληνικό ορθόδοξο λαό; Αυτά δεν ενδιαφέρουν κανέναν;

«Η κοινωνική ειρήνη είναι καρπός της ομοιογένειας της κοινωνίας και όχι της μετατροπής των ανθρώπων σε μηχανισμούς παραγωγής εξουσίας και χρήματος».Ι.Β.

ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΜΑΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ

ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ στο ΡΕΣΑΛΤΟ


ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΜΑΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ

ΜΙΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ
Σ’ αυτή την ιστορική καμπή που βρισκόμαστε, τρία είναι τα κύρια μέτωπα στα οποία οφείλουμε να πάρουμε σαφή στάση:

Το πρώτο αφορά την Κύπρο και το σχέδιο Ανάν. Το δεύτερο αφορά τα Σκόπια και το όνομα «Μακεδονία». Και το τρίτο την υπεράσπιση της ελληνικότητας μπροστά στην επίθεση που δέχεται από ελληνικές και διεθνείς οργανωμένες δυνάμεις.

1) Κύπρος: Παρά το ότι ο ελληνοκυπριακός λαός απέρριψε το Σχέδιο Ανάν με μεγάλη πλειροψηφία (70%), εν τούτοις τόσο μέσα στην Κύπρο όσο και στην Ελλάδα υπάρχουν πρόσωπα και δυνάμεις που συνωμοτούν, ώστε με την δημιουργία καταλλήλων συνθηκών να το επιβάλουν τελικά, μιας και η επικράτησή του εξακολουθεί να αποτελεί βασικό στόχο της πολιτικής των ΗΠΑ, που θέλουν μ’ αυτόν τον τρόπο να εξασφαλίσουν ένα σημαντικό στρατηγικό έρεισμα για τα άμεσα και μακροπρόθεσμα σχέδιά τους στην Μέση Ανατολή.

Είναι ανάγκη λοιπόν να βρεθεί ένας τρόπος, ώστε να ακουστεί η φωνή της μεγάλης πλειοψηφίας του ελληνικού λαού που δεν συμφωνεί στην εφαρμογή αυτού του Σχεδίου, το οποίο είναι αντίθετο με τα συμφέροντα της Κύπρου και ειδικότερα των Ελληνοκυπρίων, που αποτελούν αναπόσπαστο τμήμα του Ελληνικού Έθνους.

2) Σκόπια: Δεν θα πρέπει να έχει για μας καμμιά απολύτως σημασία το γεγονός ότι τα έχουν ήδη αναγνωρίσει με το όνομά τους πολλά κράτη δια διάφορους εμφανείς λόγους. Στην πραγματικότητα όσοι το κάνουν, αγνοούν ή και περιφρονούν την ιστορική αλήθεια. Άγνοια ασυγχώρητη, που οδηγεί στην ουσιαστική γελοιοποίησή τους. Το γεγονός και μόνο ότι έτσι θα νομίζουν ότι με την επιλογή τους αυτή θα συνυπάρχουν με τα τρισέγγονα του Μεγάλου Αλεξάνδρου, θα αποτελεί γι’ αυτούς αιτία χλευασμού και υποτίμησης της σοβαρότητάς τους. Και υποθέτουμε ότι είναι περιττό να επαναλάβουμε εδώ τα λόγια του ίδιου του πρώην Προέδρου των Σκοπίων κ. Γκλιγκόρωφ, ότι δηλαδή οι Σκοπιανοί είναι Σλαύοι , η εθνικότητά τους Σλαυική και η γλώσσα τους ένα μείγμα Σλαυικής και Βουλγαρικής διαλέκτου.

Εκείνο όμως που θα πρέπει να μας αφορά ως Έλληνες, είναι το γεγονός ότι ορισμένοι ηγέτες των Σκοπιανών αποφάσισαν να εκμεταλλευτούν το όνομα «Μακεδονία», ανακηρύσσοντας τους εαυτούς τους ως μοναδικούς απογόνους-κληρονόμους της αρχαίας Μακεδονίας, του Φιλίππου και του Μεγάλου Αλεξάνδρου και με το εύρημα της «Μακεδονίας του Αιγαίου» να διεκδικούν χωρίς ντροπή τα εδάφη της σημερινής ελληνικής Μακεδονίας από δύση σε ανατολή χαράζοντας σαν σύνορα στον νότο τις παρυφές του Ολύμπου! Φτάνουν στο σημείο μάλιστα να διατείνονται ότι η Θεσσαλονίκη, που την προορίζουν ως πρωτεύουσά τους, βρίσκεται σήμερα υπό ελληνική κατοχή!

Πρόκειται για ένα βλακώδες, αισχρό και προσβλητικό παραλήρημα, απέναντι στο οποίο το μόνο που ταιριάζει σ’ έναν υπεύθυνο λαό και ένα υπεύθυνο κράτος είναι η απόλυτη περιφρόνησή. Που σημαίνει ότι δεν δεχόμαστε καμμιά σχέση και ακόμα πιο πολύ καμμιά συζήτηση μαζί τους. Είτε μόνοι μας είτε με τη μεσολάβηση του

ΟΗΕ όπως γίνεται σήμερα. Και το μόνο που οφείλουμε να πράξουμε είναι να δηλώσουμε καθαρά ότι εμείς δεν πρόκειται ποτέ να τους χαρίσουμε το όνομα «Μακεδονία» και ότι δεν θέλουμε να έχουμε καμμιά σχέση οικονομική και διπλωματική μαζί τους.

Κλείνουμε τα σύνορα. Και δεν καταδεχόμαστε ούτε να τους εμποδίσουμε να μπουν στην αγκαλιά του ΝΑΤΟ και της Ευρώπης, που τόσο πολύ επιθυμεί την παρουσία ανάμεσά τους των γνήσιων απογόνων του … Μεγάλου Αλεξάνδρου. Ας τους χαίρονται λοιπόν, μιας και στην πραγματικότητα απολαμβάνουν την πλήρη εύνοια των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, που έχουν ήδη μεταβάλει μαζί με το Κόσοβο και τα μισά Σκόπια σε μια από τις μεγαλύτερες στρατιωτικές τους βάσεις στον κόσμο. Με άλλα λόγια αποτελούν ήδη ένα στρατηγικής σημασίας προτεκτοράτο των ΗΠΑ και για τον λόγο αυτόν οι απειλές τους με στόχο τα εδάφη μας θα πρέπει να ληφθούν σοβαρά υπ’ όψιν.

Μετά από όλα αυτά η συμμετοχή μας στις διαδικασίες που μας επιβάλλονται άνωθεν για δήθεν σύνθετες ονομασίες για όλες τις χρήσεις και πράσινα άλογα -γιατί αυτό που θα γίνει τελικά είναι να παραμείνει το όνομα «Μακεδονία»- αποτελεί απαράδεκτη υποχώρηση, που θίγει την σοβαρότητα και την αξιοπρέπειά μας. Πρέπει να σκεφτούμε σοβαρά ότι.η στάση αυτή δεν ταιριάζει σε λαούς όπως ο δικός μας, που είχε το θάρρος να αντιταχθεί στους ισχυρούς σε δύσκολες και κρίσιμες περιόδους προστατεύοντας την ιστορία του, την τιμή και την υπερηφάνεια του.

3) Το τρίτο και σημαντικότερο εθνικό πρόβλημα που θα πρέπει να μας απασχολήσει, είναι η αποκάλυψη και καταγγελία στον ελληνικό λαό των κύκλων, ομάδων και οργανώσεων που σε συνεργασία με διεθνείς οργανισμούς επιδιώκουν την κατεδάφιση της ελληνικότητας.

Μεταξύ των διεθνών οργανώσεων πρωτεύοντα ρόλο έπαιξε το «Ίδρυμα Σόρος», που συγκαταλέγεται μεταξύ εκείνων των δυνάμεων που αποφάσισαν την διάλυση της Γιουγκοσλαυίας, τον πόλεμο στην Γεωργία και την αποσύνθεσή της, την υποταγή στη Δύση της Ουκρανίας και που σήμερα αναμοχλεύουν τους εθνικισμούς στην Αλβανία προετοιμάζοντας το όραμα για την Μεγάλη Αλβανία με τη δημιουργία του Κοσόβου και με στόχο την Ήπειρο (Τσαμουριά) αλλά και στα Σκόπια με την ενίσχυση της προβολής της «Μακεδονίας του Αιγαίου».

Όσον αφορά τη χώρα μας, με στόχο το χτύπημα της ελληνικότητας αποβλέπουν στην αποδιοργάνωση της συνοχής του ελληνικού έθνους ξεκινώντας από την παραμόρφωση ιδιαίτερα της σύγχρονης ιστορίας μας -πριν, κατά και μετά την επανάσταση του 1821- και την εξάλειψη του ελληνικού πολιτισμού, παραδοσιακού και σύγχρονου.

Ορισμένοι Έλληνες, ουσιαστικοί πράκτορες αυτών των ύποπτων διεθνών οργανώσεων εργάζονται εδώ και πολύ καιρό συστηματικά. Έχουν διεισδύσει μέσα στους πλέον σημαντικούς και ευπαθείς τομείς της κοινωνικής μας ζωής, όπως η Παιδεία, η εξωτερική πολιτική, τα ΜΜΕ, καθώς και στους κομματικούς χώρους έχοντας ήδη κατορθώσει να σταθεροποιήσουν ένα σημαντικό προγεφύρωμα με την οικονομική ενίσχυση των ξένων και στηριζόμενοι στην άγνοια των πολλών και στην αποσιώπηση εκ μέρους των οπορτουνιστών έχουν ήδη προξενήσει μεγάλες βλάβες στην παραδοσιακή συνοχή του λαού μας τουλάχιστον ως προς τις παραδοσιακές του αξίες, που τον έκαναν να είναι αυτός που είναι. Σε πείσμα όλων των δεινών που κατά καιρούς δοκιμάζουν την αντοχή του.

Επομένως η καλλιέργεια του πατριωτισμού αποτελεί σήμερα την μοναδική απάντηση, ώστε ο λαός μας να μπορέσει να αποκρούσει ενημερωμένος, ενωμένος και άγρυπνος αυτό το σατανικό σχέδιο ξεσκεπάζοντας και απομονώνοντας τους εχθρούς του, όποιοι και αν είναι και όπου κι αν βρίσκονται.

Αρκετά κοιμηθήκαμε έως τώρα. Καιρός να ξυπνήσουμε, να εγερθούμε, να εξεγερθούμε και ενωμένοι να αντιμετωπίσουμε όπως αρμόζει τους μεγάλους κινδύνους που απειλούν την ιστορία, τον πολιτισμό, το ήθος, τις παραδόσεις και τελικά την ακεραιότητά μας.

Αθήνα, 21.12.2009



Τo κείμενο εστάλη στο Στέφανο Ληναίο, μαζί με την επιστολή:

Αγαπητέ μου Στέφανε,

Προχτές το βράδυ στην ΝΕΤ ο Νίκος Δήμου στην εκπομπή «Στα άκρα» επαναλάμβανε τις γνωστές απόψεις Ρεπούση-Λιάκου-Κουλούρη-Άννας Φραγκουδάκη και του νέου «φρούτου», της κ. Δραγώνα, βουλευτού του ΠΑΣΟΚ και «ειδικής γραμματέως του Ενιαίου Διοικητικού Τομέα Θεμάτων Εκπαιδευτικού

Σχεδιασμού Εκπαίδευσης Ελληνοπαίδων» δηλαδή στην καρδιά της διαμόρφωσης της σκέψης, των γνώσεων και του ήθους των Ελλήνων του μέλλοντος. Στην συμμορία συμμετέχει και ο κ. Νίκος Μουζέλης, σύζυγος της κ. Θ. Δραγώνα, καθηγητής του LSE (?) και επιστημονικός υπεύθυνος του «Κέντρου Ανάπτυξης Εκπαιδευτικής Πολιτικής της ΓΣΕΕ»!!! Άλλο ένα πόστο-κλειδί. Το 1999 συναντάμε την κ. Δραγώνα μαζί με τους «επιφανέστερους Έλληνες αναθεωρητές ιστοριογράφους» σε διεθνές συνέδριο στην Χάλκη του CDRSEE (Κέντρο για την Δημοκρατία και την Συμφιλίωση στην Νοτιοανατολική Ευρώπη) και του ΕΛΙΑΜΕΠ (έδρα του κ. Βερέμη) με θέμα την «Εθνική Μνήμη» (δηλ. λέω εγώ, «πώς θα καταργήσουμε την εθνική μας μνήμη»). Η κ. Δραγώνα στο βιβλίο της «Τι είν’ η πατρίδα μας;» πιάνει τον … ταύρο από τα κέρατα (θαύμασε ύφος γραφής): «Η ελληνική ταυτότητα δεν υπήρχε πριν από τον 19ο αιώνα. Δημιουργήθηκε έξωθεν σε μια εποχή εθνικισμού, αποικιοκρατίας και επεκτατικού ιμπεριαλισμού. Κοντολογίς κάποιοι από το εξωτερικό μας είπαν τον 19ο αιώνα ότι είμαστε Έλληνες κι εμείς το δεχθήκαμε για να κονομήσουμε (!!!) πουλώντας το παραμύθι ότι είμαστε απόγονοι των αρχαίων Ελλήνων». (Τρέμετε άθλιοι «κονομάκηδες» Σεφέρη και Ελύτη, που στην ομιλία σας κατά την απονομή του βραβείου Νόμπελ υμνήσατε την συνέχεια του ελληνικόυ έθνους από τον Όμηρο έως σήμερα). Στο εν λόγω βιβλίο της η σύμβουλος της κ. Άννας Διαμαντοπούλου αναφέρει σχετικά: «Η αρχαιότητα χρησιμοποιείται σαν πρότυπο υπεριστορικό (!) με αποτέλεσμα να «αποδεικνύει» την αναξιότητα της ελληνικής κοινωνίας και του πολιτισμού της».

Επίσης το Έθνος περιγράφεται ως «οντότητα υπερχρονική και στατική» με αποτέλεσμα να ναρκοθετείται η έννοια της εξέλιξης και να καλλιεργούνται αντίθετα με τις αξίες της εποχής μας εθνοκεντρισμός και ξενοφοβία».

Ο μόνος που απάντησε δημοσίως σ’ αυτά απ’ ό,τι γνωρίζω, είναι ο Κώστας Γεωργουσόπουλος σε τελευταίο άρθρο του στα «ΝΕΑ», ο οποίος προς τιμήν του

απαντώντας σε σχετικό με τα παραπάνω άρθρο της κ. Άννας Φραγκουδάκη, στενής φίλης και ομοϊδεάτισσας της ειδικής γραμματέως του υπουργείου Παιδείας: «Η κ. Φραγκουδάκη θεωρεί πως κάθε αναφορά σε πατρίδα, πατριωτισμό, έθνος είναι συντηρητική, δεξιά και σχεδόν φασιστική πολιτική (…). Έτσι καλό θα είναι να απαλειφθούν από τα σχολικά βιβλία όλα τα ποιήματα, τα διηγήματα και τα δοκίμια που αναφέρουν θετικούς χαρακτηρισμούς ως έννοιες «πατρίδα», «έθνος». Πρέπει ευθύς να αφαιρεθούν από τα σχολικά εγχειρίδια όλες οι αναφορές που υπάρχουν στο έργο του Σολομού και ιδίως στον πατριδοκαπηλικό «Ύμνο εις την Ελυθερίαν» στις έννοιες «πατρίδα» και «έθνος». Αν δεν γίνεται να καταχωνιαστεί η «Ιστορία του Ελληνικού Έθνους» του Παπαρηγόπουλου, καλό θα είναι να καεί. Οπωσδήποτε όμως θα πρέπει να καεί και μάλιστα δημοσίως το φασιστικό μυθιστόρημα της Πηνελόπης Δέλτα «Για την Πατρίδα». Να εξοβελισθούν τα δεκατετράστιχα του Παλαμά «Πατρίδες» (…). Εντός σύντομης προθεσμίας πρέπει να αλλάξουν όνομα η ποδοσφαιρική ομάδα «Εθνικός», το «Εθνικό Θέατρο», η εφημερίδα «Έθνος», το «Πατριωτικό Ίδρυμα», το «Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών», το Υπουργείο Εθνικής Αμύνης και το Υπουργείο Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων, η Εθνική Λυρική Σκηνή κλπ. κλπ.»

Όπως καταλαβαίνεις, μπροστά σ’ αυτή την βαρυχειμωνιά που μας προέκυψε ξαφνικά, ένας μονάχα κούκος δεν φέρνει την Άνοιξη. Εκτός πια κι αν όλοι οι Έλληνες, ανώνυμοι και επώνυμοι, έχουν περιπέσει σε χειμερία νάρκη ή έχουν (έχουμε) χάσει τα ανακλαστικά μας ως Έλληνες πατριώτες…

Νομίζω ότι ήρθε ο καιρός, πρώτον να ενημερώσουμε όσο γίνεται πιο πλατειά, πιο υψηλά και πιο βαθειά τους Έλληνες πολίτες, ανεξάρτητα από μόρφωση, ιδιότητα, ειδικότητα, επάγγελμα και αξίωμα. Δεύτερον να αποκαλύψουμε τη συνωμοσία και τους συνωμότες έναν-έναν, να αποκαλύψουμε τις απόψεις, τις προσπάθειες, τις πράξεις και τα έργα τους και κυρίως αυτούς που κρύβονται πίσω τους, που φαίνεται ότι είναι τόσο ισχυροί και επικίνδυνοι, ώστε να έχουν ως τώρα κατορθώσει να τους προωθήσουν στα νευραλγικότερα σημεία της εθνικής μας ζωής και ειδικά στην Παιδεία, στα ΜΜΕ, ακόμα και στο Κέντρο όπου σχεδιάζεαι η εξωτερική μας πολιτική, στο Υπουργείο Εξωτερικών! Τρίτον, να προβάλουμε τις λεπτομερείς αποκαλύψεις του «ΑΡΔΗΝ» για την ΕΛΙΑΜΕΠ, που φαίνεται ότι παίζει τον ρόλο της ραχοκοκκαλιάς απ’ όπου εκπορεύονται οι ειδικευμένες ομάδες των συνωμοτών. Τέταρτον, να περάσουμε όσο γίνεται περισσότερο στην αντεπίθεση, αφού πρώτα πεισθούν όλοι ότι η πατρίδα μας αντιμετωπίζει τον μεγαλύτερο ίσως κίνδυνο στην ιστορία της, γιατί αυτή τη φορά προέρχεται από τα μέσα και όχι από έξω, όπως έως τώρα.

Δεν αντιμετωπίζουμε εχθρικούς στρατούς με όπλα που τραυματίζουν και σκοτώνουν τα σώματα αλλά την ψυχή μας! Γιατί έχουμε μέσα στο σώμα μας έναν καρκίνο, που αν τον αφήσουμε να γενικευθεί, το αποτέλεσμα θα είναι να καταστραφούν τα ευαίσθητά μας «όργανα», δηλαδή οι αξίες, πάνω στις οποίες στηρίζεται η ίδια η ζωή του «σώματος», που είναι η ελληνική κοινωνία, η ελληνική πατρίδα και το ελληνικό έθνος, που κατ’ εικόνα και ομοίωσή τους γεννηθήκαμε, μεγαλώσαμε και γίναμε αυτοί που είμαστε -καλοί, κακοί αλλά είμαστε εμείς και όχι κάποιοι απρόσωποι, όπως επιχειρούν ως φαίνεται να μας κάνουν, ξένοι και ντόπιοι συνωμότες, για τα δικά τους συμφέροντα.

Επειδή γνωρίζω ότι συμφωνείς μ’ αυτές τις απόψεις, σου στέλνω μαζί με το γράμμα αυτό (που αν νομίζεις μπορεί να πάρει δημοσιότητα), μια προσωπική έκκληση προς τους συμπατριώτες μας, με τον τίτλο «Για την υπεράσπιση της εθνικής μας συνείδησης».

Πιστεύω ακράδαντα ότι όπως στην εποχή της Εθνικής Αντίστασης ο κύριος στόχος ήταν η Ελευθερία της πατρίδας και τον καιρό της Αντίστασης κατά της Χούντας η Δημοκρατία, σήμερα που προβάλλουν όλο και πιο πολύ οι κίνδυνοι, τόσο εξωτερικοί όσο και εσωτερικοί, για την ακεραιότητα της πατρίδας μας (κάθε μορφής), ο κύριος στόχος όλων των Ελλήνων, ανεξάρτητα από ιδεολογίες και κόμματα, θα πρέπει να είναι ο Πατριωτισμός.



Σε χαιρετώ με αγάπη,

Μίκης Θεοδωράκης
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------


Σχόλιο


Αξιότιμε μουσικοσυνθέτα κε Μ. Θεοδωράκη, δεν πρέπει να λησμονούμε ότι μόνο όταν ο λαός ήταν μονιασμένος τίμησε την ιστορία του και συνέτριψε πανίσχυρους εχθρούς. Αυτό συνέβη ΜΟΝΟ σε περίοδο σκληρών δικτατοριών (π.χ. δικτατορία Μεταξά) και στρατιωτικοποιημένης κοινωνίας (π.χ. στρατιωτικά κινήματα στήριξης Βενιζέλου). Αντιθέτως, σε περιόδους κομματισμού η Ελλάς εξαρτάται απολύτως από τα συμφέροντα των ιδρυτών των κομμάτων, δηλαδή των ξένων κρατών.